(Συνέντευξη του Θεόδωρου Πάγκαλου στο SCHOOLIGANS – Τεύχος 14 – ΜΑΙΟΣ 2009 – ΤΑ ΝΕΑ 16 Μαϊου 2009.
ΝΑΙ! Ο Αλκίνοος Μάζης απέβαλε τον Θόδωρο Πάγκαλο! (Σε μια εποχή, που νόμος ήταν το δίκιο του καθηγητή!.)
Είστε 71 ετών. Ας κάνουμε μια αντιστροφή στην ηλικία των σας. Μπορείτε να θυμηθείτε τον εαυτό σας στα 17;
Ναι. Στα 17 ήμουν τελειόφοιτος στο Βαρβάκειο. Ήταν ένα πρότυπο δημόσιο σχολείο εξαιρετικής ποιότητας. Οι μαθητές μπαίνανε με εξετάσεις και οι καθηγητές μας ήταν μεγάλες φυσιογνωμίες. Ο Τόγκας στα Μαθηματικά, ο Μάζης στη Φυσική – αυτοί που γράψανε τα αντίστοιχα βιβλία μετά.
Έχετε καλές αναμνήσεις;
Κοιτάξτε, ήταν ένα σχολείο στο οποίο υφιστάμεθα φοβερή καταπίεση λόγω του ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικά σας λέω ότι κάθε χρόνο έφευγαν από το σχολείο οι δύο τελευταίοι μαθητές – ό,τι βαθμό και να ΄χανε πάρει. Και έρχονταν στη θέση τους δυο αριστούχοι από άλλα σχολεία.
Τρομακτικό! Σαν να λέμε πρωτάθλημα Α’ Εθνικής…Εσείς κινδυνέψατε ποτέ να φύγετε;
Όχι, εγώ ήμουν από τους πρώτους.
Χάσατε κανέναν φίλο σας που ήταν απ’ τους τελευταίους;
Όχι. Η παρέα μου εμένα δεν ήταν ούτε από τους πρώτους αλλά ούτε και από τους τελευταίους. Ήταν οι «μάγκες» ας πούμε.
Α, ανήκατε στους «μάγκες»;
Ναι. Κοιτάξτε, εγώ είχα αρχίσει από μικρός να ασχολούμαι με την πολιτική. Στα 17 μου οργανώθηκα στην ΕΠΟΝ που ήταν μια παράνομη οργάνωση, η οποία διατηρούσε ένα συνωμοτικό χαρακτήρα. Ήμασταν οργανωμένοι σε τριάδες.
Και τι κάνατε στις τριάδες;
Μελετούσαμε μαρξισμό, κατεβαίναμε σε πορείες…Ας πούμε στις διαδηλώσεις για το Κυπριακό οργανώναμε τους συμμαθητές μας για να κατέβουν. Κάποτε παρέσυρα τον Μιχάλη Σταθόπουλο (τον μετέπειτα Πρύτανη και Υπουργό Δικαιοσύνης) και μερικούς άλλους συμμαθητές και βγάλαμε μια σχολική εφημερίδα.
Είχε κάτι επαναστατικό;
Όχι, ίσα – ίσα. Θυμάμαι ότι στο κύριο άρθρο που είχα γράψει ήταν υπέρ της ανάγκης να εντείνουμε τις προσπάθειες μας ενόψει των εισαγωγικών εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο. Μόλις είδε την εφημερίδα ο γυμνασιάρχης ο Γερακιός, σούφρωσε τα φρύδια του, έπιασε εμένα και τον Σταθόπουλο από τα αυτιά και μας κοπάνησε τα κεφάλια μεταξύ μας. Μετά μας έδωσε και δύο τεράστια χαστούκια. «Θωρηκτό Ποτέμκιν θέλετε να το κάνετε εδώ μέσα;» μας είπε.
Τι είχε δει και αντέδρασε έτσι;
Τίποτα. Φαντάζομαι ότι θεώρησε την ίδια την έκδοσή μιας εφημερίδας επικίνδυνη. Ότι θα φτάναμε, ας πούμε, ένα Σοβιέτ των μαθητών.
Κάνατε καμιά πιο ανατρεπτική πράξη;
Υπήρξε μια πράξη για την οποία τιμωρήθηκα χωρίς να την έχω κάνει. Τότε είχαν απαγχονίσει οι Εγγλέζοι τον Καραολή και τον Δημητρίου, δύο ήρωες του Κυπριακού αγώνα. Κατέβηκαν λοιπόν όλα τα σχολεία της Αθήνας σε μια τεράστια διαδήλωση και βεβαίως είχαμε πάει και όλοι εμείς.
Ένας όμως συμμαθητής μας, ο οποίος ήταν γενικά το καρφί της τάξης και ο γλείφτης των καθηγητών, προτίμησε να πάει σχολείο
(παρεμπιπτόντως να σας πω ότι αυτός ο συμμαθητής ανήκε στην χριστιανική οργάνωση «Ζωή», αργότερα έγινε συμβολαιογράφος, έφαγε όλα τα χρήματα των πελατών του στο καζίνο και τέλος το’ σκασε στη Βραζιλία… Ήταν το «καλό παιδί» της τάξεως!)
Αυτός λοιπόν πήγε για μάθημα, που σημαίνει ότι αυτομάτως όλοι οι υπόλοιποι πήραν απουσία. Την άλλη μέρα τα παιδιά αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν με «σύννεφο».
Του έριξαν ένα παλτό από πάνω, ώστε να μη βλέπει, και μετά πέσανε όλοι πα΄νω του και τον βαράγανε.
Φάπες;
Όχι, μιλάμε για ξύλο κανονικό. Μπουνιές, κλωτσιές και λοιπά…Είχε ανοίξει η μύτη του. Εγώ κατά σύμπτωση δεν ήμουν εκεί, είχα έρθει αργότερα.
Και μπαίνει μέσα στην τάξη ο Αλκίνοος Μάζης, ο οποίος ήταν απίθανος Φυσικός αλλά πολύ σκληρός άνθρωπος, και λέει:
«Εσύ, εσύ, εσύ κι εσύ» και δείχνει κι εμένα «θα τιμωρηθείτε».
Πάω να του πω κάτι, «Σκασμός!» μου λέει, «να φέρεις αύριο τους γονείς σου!»
Πάω σπίτι και το λέω του πατέρα μου.
ΝΑΙ! Ο Αλκίνοος Μάζης απέβαλε τον Θόδωρο Πάγκαλο! (Σε μια εποχή, που νόμος ήταν το δίκιο του καθηγητή!.)
Είστε 71 ετών. Ας κάνουμε μια αντιστροφή στην ηλικία των σας. Μπορείτε να θυμηθείτε τον εαυτό σας στα 17;
Ναι. Στα 17 ήμουν τελειόφοιτος στο Βαρβάκειο. Ήταν ένα πρότυπο δημόσιο σχολείο εξαιρετικής ποιότητας. Οι μαθητές μπαίνανε με εξετάσεις και οι καθηγητές μας ήταν μεγάλες φυσιογνωμίες. Ο Τόγκας στα Μαθηματικά, ο Μάζης στη Φυσική – αυτοί που γράψανε τα αντίστοιχα βιβλία μετά.
Έχετε καλές αναμνήσεις;
Κοιτάξτε, ήταν ένα σχολείο στο οποίο υφιστάμεθα φοβερή καταπίεση λόγω του ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικά σας λέω ότι κάθε χρόνο έφευγαν από το σχολείο οι δύο τελευταίοι μαθητές – ό,τι βαθμό και να ΄χανε πάρει. Και έρχονταν στη θέση τους δυο αριστούχοι από άλλα σχολεία.
Τρομακτικό! Σαν να λέμε πρωτάθλημα Α’ Εθνικής…Εσείς κινδυνέψατε ποτέ να φύγετε;
Όχι, εγώ ήμουν από τους πρώτους.
Χάσατε κανέναν φίλο σας που ήταν απ’ τους τελευταίους;
Όχι. Η παρέα μου εμένα δεν ήταν ούτε από τους πρώτους αλλά ούτε και από τους τελευταίους. Ήταν οι «μάγκες» ας πούμε.
Α, ανήκατε στους «μάγκες»;
Ναι. Κοιτάξτε, εγώ είχα αρχίσει από μικρός να ασχολούμαι με την πολιτική. Στα 17 μου οργανώθηκα στην ΕΠΟΝ που ήταν μια παράνομη οργάνωση, η οποία διατηρούσε ένα συνωμοτικό χαρακτήρα. Ήμασταν οργανωμένοι σε τριάδες.
Και τι κάνατε στις τριάδες;
Μελετούσαμε μαρξισμό, κατεβαίναμε σε πορείες…Ας πούμε στις διαδηλώσεις για το Κυπριακό οργανώναμε τους συμμαθητές μας για να κατέβουν. Κάποτε παρέσυρα τον Μιχάλη Σταθόπουλο (τον μετέπειτα Πρύτανη και Υπουργό Δικαιοσύνης) και μερικούς άλλους συμμαθητές και βγάλαμε μια σχολική εφημερίδα.
Είχε κάτι επαναστατικό;
Όχι, ίσα – ίσα. Θυμάμαι ότι στο κύριο άρθρο που είχα γράψει ήταν υπέρ της ανάγκης να εντείνουμε τις προσπάθειες μας ενόψει των εισαγωγικών εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο. Μόλις είδε την εφημερίδα ο γυμνασιάρχης ο Γερακιός, σούφρωσε τα φρύδια του, έπιασε εμένα και τον Σταθόπουλο από τα αυτιά και μας κοπάνησε τα κεφάλια μεταξύ μας. Μετά μας έδωσε και δύο τεράστια χαστούκια. «Θωρηκτό Ποτέμκιν θέλετε να το κάνετε εδώ μέσα;» μας είπε.
Τι είχε δει και αντέδρασε έτσι;
Τίποτα. Φαντάζομαι ότι θεώρησε την ίδια την έκδοσή μιας εφημερίδας επικίνδυνη. Ότι θα φτάναμε, ας πούμε, ένα Σοβιέτ των μαθητών.
Κάνατε καμιά πιο ανατρεπτική πράξη;
Υπήρξε μια πράξη για την οποία τιμωρήθηκα χωρίς να την έχω κάνει. Τότε είχαν απαγχονίσει οι Εγγλέζοι τον Καραολή και τον Δημητρίου, δύο ήρωες του Κυπριακού αγώνα. Κατέβηκαν λοιπόν όλα τα σχολεία της Αθήνας σε μια τεράστια διαδήλωση και βεβαίως είχαμε πάει και όλοι εμείς.
Ένας όμως συμμαθητής μας, ο οποίος ήταν γενικά το καρφί της τάξης και ο γλείφτης των καθηγητών, προτίμησε να πάει σχολείο
(παρεμπιπτόντως να σας πω ότι αυτός ο συμμαθητής ανήκε στην χριστιανική οργάνωση «Ζωή», αργότερα έγινε συμβολαιογράφος, έφαγε όλα τα χρήματα των πελατών του στο καζίνο και τέλος το’ σκασε στη Βραζιλία… Ήταν το «καλό παιδί» της τάξεως!)
Αυτός λοιπόν πήγε για μάθημα, που σημαίνει ότι αυτομάτως όλοι οι υπόλοιποι πήραν απουσία. Την άλλη μέρα τα παιδιά αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν με «σύννεφο».
Του έριξαν ένα παλτό από πάνω, ώστε να μη βλέπει, και μετά πέσανε όλοι πα΄νω του και τον βαράγανε.
Φάπες;
Όχι, μιλάμε για ξύλο κανονικό. Μπουνιές, κλωτσιές και λοιπά…Είχε ανοίξει η μύτη του. Εγώ κατά σύμπτωση δεν ήμουν εκεί, είχα έρθει αργότερα.
Και μπαίνει μέσα στην τάξη ο Αλκίνοος Μάζης, ο οποίος ήταν απίθανος Φυσικός αλλά πολύ σκληρός άνθρωπος, και λέει:
«Εσύ, εσύ, εσύ κι εσύ» και δείχνει κι εμένα «θα τιμωρηθείτε».
Πάω να του πω κάτι, «Σκασμός!» μου λέει, «να φέρεις αύριο τους γονείς σου!»
Πάω σπίτι και το λέω του πατέρα μου.
Ο πατέρας μου ήταν ένας στρατιωτικός με πολύ αυστηρή νοοτροπία. «Κοίταξε να δεις» μου λέει,
«ορθώς κινητοποιηθήκατε για το Κυπριακό,
«ορθώς κινητοποιηθήκατε για το Κυπριακό,
κακώς αυτός ο αλήτης πρόδωσε την τάξη,
κακώς τον δείρατε, αλλά αυτό που μ’ ενοχλεί πάρα πολύ είναι ότι μου λες ψέματα.
Διότι δεν είναι δυνατόν να κάνει λάθος ο καθηγητής σου».
Εγώ στεναχωρέθηκα πάρα πολύ, σε σημείο να ψυχρανθώ με τον πατέρα μου.
Πέρασαν οι μήνες και σε μια εκδρομή λίγο πριν τελειώσει το σχολείο, πάω και βρίσκω τον Μάζη.
«Κύριε Μάζη» του λέω, «θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί αν έμαθα κάτι στη Φυσική, το έμαθα από σας. Γιατί όμως με τιμωρήσατε τότε; Σας διαβεβαιώ ότι εγώ δεν ήμουν εκεί».
Και μου λέει:
«Άκου να δεις Πάγκαλε!. Ό,τι γίνεται σε αυτή την τάξη ή το έχεις οργανώσει εσύ ή το έχεις εγκρίνει. Το αν ήσουν ή δεν ήσουν δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου»!
Λοιπόν, αυτό με κυνηγάει σ’ όλη μου τη ζωή.
Η συνέχεια εξίσου ενδιαφέρουσα, αποκαλυπτική, μια και ο κύριος Θόδωρος δεν φείδεται καλών λόγων για την κυρία Παπαρήγα, τον Σημίτη, τον Σκανδαλίδη, τον Τσίπρα.
Εγώ στεναχωρέθηκα πάρα πολύ, σε σημείο να ψυχρανθώ με τον πατέρα μου.
Πέρασαν οι μήνες και σε μια εκδρομή λίγο πριν τελειώσει το σχολείο, πάω και βρίσκω τον Μάζη.
«Κύριε Μάζη» του λέω, «θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί αν έμαθα κάτι στη Φυσική, το έμαθα από σας. Γιατί όμως με τιμωρήσατε τότε; Σας διαβεβαιώ ότι εγώ δεν ήμουν εκεί».
Και μου λέει:
«Άκου να δεις Πάγκαλε!. Ό,τι γίνεται σε αυτή την τάξη ή το έχεις οργανώσει εσύ ή το έχεις εγκρίνει. Το αν ήσουν ή δεν ήσουν δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου»!
Λοιπόν, αυτό με κυνηγάει σ’ όλη μου τη ζωή.
Η συνέχεια εξίσου ενδιαφέρουσα, αποκαλυπτική, μια και ο κύριος Θόδωρος δεν φείδεται καλών λόγων για την κυρία Παπαρήγα, τον Σημίτη, τον Σκανδαλίδη, τον Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου