Αναμνήσεις από τις εισαγωγικές εξετάσεις του Σεπτεμβρίου 1970.

....Είχε περάσει ένα εξαντλητικό καλοκαίρι με διάβασμα και ξανά διάβασμα. Κάθε απόγευμα μεσ τη ζέστη και τον ήλιο Φροντιστήριο μέχρι αργά, με φροντιστές αλλόφρονες και αυτοί να καλύψουν την ύλη, να μας τα θυμήσουν όλα, αν ήταν δυνατό.
Οι Σχολές ήταν χωρισμένες σε αρκετούς κύκλους, Φιλοσοφικό, Θεολογικό, Πολυτεχνικό, Φυσικομαθηματικό, Νομικό, Ιατρικό, Διδασκαλικό, ...

Τα εξεταστικά κέντρα λίγα σε όλη την Ελλάδα, μόνο στις μεγάλες πόλεις.
Στο εξεταστικό κέντρο των Ιωαννίνων, στα τότε κτίρια του Πανεπιστημίου στην οδό Δομπόλη, έγραφαν οι υποψήφιοι από όλη την Ήπειρο, την Κέρκυρα, τη Λευκάδα, ένα ακόμη πρόβλημα για τους μη γιαννιώτες υποψήφιους, να βρούν ξενοδοχείο, να μάθουν να κινούνται στην πόλη.

Στον Φυσικομαθηματικό κύκλο, που έδινα εξετάσεις τον Σεπτέμβριο του 1970, (τότε τα εξεταστέα μαθήματα ήταν ξανά έξι με τη μερίδα του λέοντος στα μαθηματικά - άρα και στις μετοχές των μαθηματικών στα φροντιστήρια- Έκθεση -Άλγεβρα- Γεωμετρία- Τριγωνομετρία- Φυσική - Χημεία)

Στην έκθεση είχε μπει το θέμα Νους εστίν ο διακοσμών και των πάντων αίτιος, βαθυστόχαστο τσιτάτο (ρητό ντε) του αρχαίου φιλοσόφου Αναξαγόρα που νομίζω υπάρχει σκαλισμένο και σε ονομαστό παλαιό μοναστήρι στην Κρήτη (φωτό άνω δεξιά) - το πήρα λίγο στραβά και με βαθμολόγησαν με 11, αν και οι επιδόσεις μου στο γράφειν ήταν πολύ καλύτερες!

Τι ήθελε να πει ο Αναξαγόρας; Για τη δύναμη της σκέψης του νου του ανθρώπου (που έφτασε στη Σελήνη) ή προφήτευε τον ένα και μοναδικό Θεό, τη σοφία της κτήσης (τα πάντα εν σοφία εποίησας) κλπ Ηταν ένα θέμα βαρύ με ποικίλες προεκτάσεις. Το ξεκίνησα από το δεύτερο σκέλος (ήταν και το άλλο σλόγκαν της εποχής Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών) και κάπου προς το τέλος έστριψα το τιμόνι προς τη δύναμη του ανθρώπινου νου - δεν ήξερες ποιανού να χαλάσεις και ποιανού να φτιάξεις- Καταστενοχωρέθηκαν θυμάμαι όλοι στο σπίτι, γιατί μπορούσα να θεωρηθώ εκτός θέματος και να πάρω μονάδα σε μαθημα που εθεωρούμην άσσος. Ε ρε μπαγάσα Αναξαγόρα, ή οι θεματοδότες πονηροί; Ακόμα δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει ο αρχαίος Φιλόσοφος!

Στην Άλγεβρα - μόλις είχαν βγει τότε νεα βιβλία με όρια ακολουθίες στην Ε Γυμνασίου το βιβλίο του Ηλία Ντζιόρα, στην ΣΤ Γυμνασίου το βιβλίο του Στάϊκου με παραγώγους κλπ. Τότε η εξεταστέα ύλη δεν έφτανε στις παραγώγους, είχε τριώνυμο, πολυώνυμα, ακολουθίες όρια. Τα θέματα στην Άλγεβρα ήταν όλως παραδόξως κάτι από σύνολα, που το πάλεψα αρκετά, και ναι, αυτό το θυμάμαι καλά να βρούμε το όριο της γνωστής ακολουθίας (1+1/ν) και όλο εις την ν που ήταν ο περιφημος αριθμός e.
Τα θέματα τότε εκφωνούνταν και έπρεπε να προσέξεις ειδικά στην Άλγεβρα, άλλο τόσο φυσικά έπρεπε να προσέξει ο εκφωνητής, ειδικά στην Γεωμετρία γινόταν ένα μπέρδεμα με τα γράμματα Μ, Ν, Ψ Φ, οπότε τότε ο εκφωνητής έλεγε Ν όπως Νίκος,
Στην Αλγεβρα έλαβα 12 ή 13.

Στην Γεωμετρία ήταν μια κατασκευή τριγώνου από κάποια στοιχεία ή γεωμετρικός τόπος, θεωρία δεν ενθυμούμαι πλέον, με εξετίμησαν 16.
Στην Τριγωνομετρία ήταν αποδείξεις, που παρόμοιες είχαν τότε τα νέα βιβλία Τριγωνομετρίας του Πανάκη που διδάσκονταν στα Πρακτικά τμήματα. Εδώ τα πήγα πολύ καλύτερα και απέσπασα ένα 18.

Ήρθε η μέρα της Φυσικής που ήταν σαν τώρα το θυμάμαι, ημέρα Δευτέρα.
Την Κυριακή είχε το ράλλυ Ακρόπολις, και τα αυτοκίνητα που έτρεχαν φαίνονταν από το παράθυρο του σπιτιού μου να κατεβαίνουν σε χρόνους ρεκόρ τις στροφές στο Μιτσικέλι.
Είχε πέσει στα χέρια μου το βιβλίο του Σαλτερή Περιστεράκη της Ατομικής Φυσικής και διάβαζα την κίνηση φορτισμένου σωμάτιου σε μαγνητικό πεδίο και τον φασματογράφο μάζας.
Ένα πρόβλημα που είχαμε κυρίως με τη Φυσική και τη Χημεία ήταν ότι δεν υπήρχαν επίσημα βιβλία, αυτά του ΟΕΔΒ δεν κάλυπταν πολλά πράγματα, ή σκοπίμως οι τότε φροντιστές τα απέκρυπταν.
Την άλλη μέρα έπεσα μέσα διάνα.
Στα δυο ή στο ένα θέμα θεωρίας που έβαζαν, ήταν ο φασματογράφος μάζας που έγραψα πολύ καλά με ωραία σχήματα η μια άσκηση ήταν άνωση, ισορροπία ενός σώματος σε δύο υγρά με τόσο ποσοστό στο ένα και τόσο στο άλλο, (ή ενδεχομένως σώμα με δύο μέταλλα σε ποσοστιαία αναλογία) και η δεύτερη άσκηση ήταν μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος και απώλεια κατά μήκος της γραμμής.
Ας είναι καλά ο Αχιλλέας Ευαγγέλου, (βέβαια μας είχε βγάλει τον αδόξαστο στις μονάδες ΗΣΜ, ΗΜΜ, ΜΚSΑ, στις ασκήσεις ανατρέπεται ή ολισθαίνει κλπ) που μας είχε κάνει παρόμοιες ασκήσεις στο Φροντιστήριο που είχαν τότε με τον μαθηματικό Αθανάσιο Μπασογιάννη.
Θυμάμαι τότε παιδιά έξω που ρωτούσαν γιατί πήραμε δυο σύρματα, ενω στις γραμμές της ΔΕΗ στις κολώνες πάνω από τα κεφάλια μας υπήρχαν πέντε σύρματα.
Προφανώς οι τότε θεματοδότες δεν έλαβαν υπόψη τους ότι υπήρχαν μαθητές από πολλά επαρχιακά σχολεία, 0πως τώρα π.χ. με την διπλή τροχαλία, που ενώ δεν έχει αντίστοιχο το σχολικό βιβλίο, έχει ο Σαβάλας, ο Τσούνης, ο Παναγιωτακόπoυλος, οι Παλόγος - Ποντικός, ο Κάτσικας, ο Αλεφραγκής, .....
Μολονότι πίστευα ότι πήγα καλύτερα, πήρα ένα 17.

Στη Χημεία, δεν θυμάμαι τι περίπου θέματα ήταν. Η πιο δυσκολότερη Χημεία, όλων των εποχών, απαιτούσε τεράστιες απομνημονευτικές ικανότητες, μια και είχε στοιχεία, ενώσεις παρασκευές και ιδιότητες, άντε τώρα να θυμάσαι τη μεταλλουργία του κασσίτερου ή του χαλκού. Νομίζω κάτι τέτοιο ήταν στην θεωρία μαζί με ιδιότητες - διαφορές αλδευδών-κετονών.
Εκεί όμως που την πάτησα πανηγυρικά ήταν όταν αποφάνθηκα στην μια άσκηση ότι ΗCl και ΝαΗCO3 δεν αντιδρούν γιατί λέω είναι και τα δύο όξινα. Παρά αυτές τις καινοφανείς θεωρίες μου στη Χημεία μου έβαλαν 13 ή 14 εκτιμώντας ότι θα είχα μέλλον στη Χημεία, και θα δασκάλευα, νομίζω με επιτυχία, πολλές χρονιές τη Χημεία της 1ης -2ης Δέσμης.



Τα μηχανογραφικά για τις σχολές γίνονταν τότε λίγο μετά που παίρναμε τα απολυτήρια του εξαταξιου Γυμνασίου, αρχές Ιουλίου. Είχα δηλώσει πρώτη προτίμηση Φυσικό Αθήνας (το Φυσικό στα Γιάννενα πρωτολειτούργησε ένα χρόνο αργότερα).
Τα αποτελέσματα βγήκαν γύρω στις 20 Οκτωβρίου 1970 - μια και έξω, βαθμοί και σχολές. Βρέθηκα καπου στη μέση ανάμεσα σε 120 περίπου στο Φυσικό Αθήνας.
Εκείνη τη χρονιά πολλές θέσεις, στον Φυσικομαθηματικό κύκλο έμειναν κενές, θα υπήρχε φαίνεται βάση. Απεναντίας στον Πολυτεχνικό κύκλο οι θέσεις είχαν καλυφθεί και υπήρχαν άρκετοί που είχαν υπερβεί την βαθμολογική βάση.
Εδωσαν τότε την δυνατότητα σε όσους επιθυμούσαν από τον Πολυτεχνικό κύκλο να γραφτούν σε Φυσικομαθηματικές σχολές, θα μπορούσαν φυσικά να μειώσουν το φράγμα της βάσης. Τότε ... οι περιτές ερωτήσεις δεν χρειάζονταν, αφού άλλοι σκέφτονταν(;) και διετασσαν.

Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 1970, βρέθηκα στην Αθήνα, μαζί με τον πατέρα μου, αναζητώντας τη σχολή και σπίτι να μείνω.....

Ένα πρώτο πράγμα που με αντυπωσίασε στην αΠρωτεύουσα ήταν αυτό με τους φανοστάτες, το είδα πολύ διασκεδαστικό, να στέκονται 30- 50 άτομα π.χ. στα Χαυτεία, να ανάψει το πράσινο, και μετά όλοι μαζί να ξεκινούν να προλάβουν κάτι το ανεξιχνίαστο.

Ε δεν είχαμε και δεν έχουμε αυτούς τους ρυθμούς στα βνα.

Τα πρώτα εμπόδια στην ανεύρεση στέγης, οι πρώτες γνωριμίες στο Φυσικό Αθήνας, ο Κ.Ρ. από την Κέρκυρα - που δίναμε μαζί, ένα δυο θρανία διαφορά, εξετάσεις στα Γιάννενα τον Σεπτέμβριο, ο Ν.Ζ. από την Κόνιτσα, ο Θ.Τ. από την Αθήνα - πρώτος εισαχθείς - τώρα καθηγητής στο Φυσικό Κρήτης, η Ε.Π. από την Αθήνα, η Α.Δ. από το Μαρούσι, ο Γ.Ρ. από το Πήλιο, ο Ν. Σφ. από την Αθήνα, ....

Θα άρχιζε ένα νέος κύκλος που θα τελείωνε τον Δεκέμβριο του 1975....