Με τα βουνά εμάλωνε, και με τα πεύκα αχούσε, Ντελή παπά λεβέντη

Να αφήσουμε λίγο το Σίγμα ταφ = Γιώτα επί άλφα γωνιακό, και να χαρούμε το τραγούδι Ντεληπαπάς, τραγουδισμένο από τον Στέλιο Μπέλο, φιλόλογο, από την Παραμυθιά, τέως γυμνασιάρχη.
Τελικά από όντως μικρούς, και άλλους "ζουρλούς", μάθαμε πέντε πράγματα στη Φυσική παραπάνω, ξεσκονίσαμε παλαιά βιβλία, παραλίγο να φτάσουμε στις Lagrangianες και Hamiltonιανες του Φωκίωνα Χατζηϊωάννου (εξ Άρτης ορμωμένου) α πα πα, είδα και τρόμαξα να περάσω τα μαθήματά του, τη Θεωρητική Μηχανική του 2ου έτους, και τη Θεωρητική Φυσική του 3ου έτους στο Φυσικό Αθήνας, 1972,1973.
Λέγανε οι γνωρίζοντες, ότι ήταν άριστος επιστημόνας, εγώ αν κρίνω από τα ολιγοσέλιδα βιβλία - φυλλάδια, χωρίς σχήματα, και τη διδασκαλία -όσες φορές έκανε, όσες φορές πήγαινα - δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένος, ούτε έμαθα τίποτε, ούτε μετά τίποτε μου χρειάστηκε στη Δ/θμια, άδικα ταλαιπωρήθηκα στις αίθουσες των Ιλυσίων να βγάλω μια άκρη κυρίως από άλλα βιβλία.
Το μόνο καλό -πολύ καλό- ότι έβαζε μερικά ίδια θέματα, Ιούνιο και Σεπτέμβριο, μεγάλη ευεργεσία, και ότι γράφαμε σε δικές μας κόλες .....