Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Φυάλη εσοδείας 1972. Τα θέματα Φυσικής των εισαγωγικών εξετάσεων 1972. Στην υγεία των τότε υποψηφίων.


Σήμερα, μετά από υπόδειξη φίλων, ανοίγουμε μια φυάλη εσοδείας 1972. (Τα θέματα Φυσικής των εισαγωγικών εξετάσεων του 1972)

Από το περιοδικό Φυσικός Κόσμος (διπλό τεύχος 32-33 Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1972) σε επιμέλεια Διονυσίου Μαρίνου, Γενικού Γραμματέως της Ενώσεως Ελλήνων Φυσικών.

(Εκδότης του Φ.Κ. Ευάγ. Παπαθεοφάνους, Επιτροπή Συντάξεως: Κωνσταντίνος Κρεατσάς, Σαλτερής Περιστεράκης, Δημήτριος Κοτζαμάνης, Διευθυντής Συντάξεως: Βασίλειος Σουρβίνος)

…Εις το παρόν τεύχος του «Φυσικού Κόσμου» δημοσιέυομεν τα θέματα των εφετεινών εισαγωγικών εξετάσεων εις τας Ανωτάτας Σχολάς και δη των Κύκλων Ιατρικού – Φαρμακευτικού, Φυσικομαθηματικού- Γεωπονοδασολογικού και Πολυτεχνικού. Εις το επόμενον τεύχος θα συνεχίσωμεν με τα θέματα των υπολοίπων Κυκλων ως και με τα θέματα Χημείας.

Συνήθως τα θέματα αποτελούνταν από τρία ή τέσσερα ζητήματα.
Δηλαδή ένα (ή δύο) ζητήματα θεωρίας, ένα ζήτημα μία άσκηση, και το τελευταίο ζήτημα πρόβλημα.
Η θεωρία ήταν κυρίως ανάκληση γνώσεων από την εξεταστέα ύλη, που δεν είναι σίγουρο αν περιλαμβάνονταν όλη στα βιβλία του ΟΕΔΒ.



Εδώ, στα θέματα Φυσικής του 1972, βλέπω περιέργως θέματα ερωτήσεις κρίσεως σαν αυτές που συνήθιζε ο Αλεξόπουλος στις τμηματικές εξετάσεις του 1ου έτους, αλλά πολύ εξεζητημένες τις βλέπω σαν να απευθύνονται σε πτυχιούχους Φυσικής, αφού μολονότι τη Φυσική του Αλεξόπουλου στο Α έτος την πέρασα με 9 – με άριστα το 10- καλά όχι τον Ιούνιο αλλά Σεπτέμβριο του 1971, κοίταζα το τρίτο ζήτημα του Πολυτεχνικού Κύκλου και αναρωτήθηκα τι ήθελε να πει ο ποιητής, σε τι σαϊνια μαθητές απευθυνόταν ο τζες, αφού στο τέλος λέω να διαβάσω την απάντηση, ότι ήταν να μου δώσει η Φυσική μου έδωσε.
Στο ίδιο πνεύμα προχωρημένων ερωτήσεων (α)κρίσεως το τέταρτο ζήτημα του Ιατρικού κύκλου –ειδικά αυτό είν ότ δεν είναι- το τρίτο και το τέταρτο ζήτημα του Φυσικομαθ/κού. Θα σκουξε τότε πολύς κόσμος, ούι ούι μάν μ!

Ξανά δηλαδή στο απώτερο παρελθόν θέματα αντιεκπαιδευτικά, αντισχολικά, αντιμαθητικά, αψυχολόγητα, αντιΟΕΔΒ, φροντιστηριακά ΝΑΙ, φιλοεκδοτικά ΝΑΙ , και γέμιζε τα απογεύματα και τα βραδυα η Σόλωνος και οι ΠΑΡΑ όδοι αυτής, πολλά τα έτη.
ΕΔΩ τα ΘΕΜΑΤΑ Χημείας των εισαγωγικών εξετάσεων του 1972, με κάποιο τοπικό ενδιαφέρον.

20 σχόλια:

Stergios Nastopoulos είπε...

Να 'σαι καλά, Μίλτο που μας θύμησες τα νειάτα μας. Πραγματικά πολύτιμα τα θέματα. Όπως και τα νειάτα μας:-(.
Συγκρίνοντας τα με τα σημερινά, βλέπω οτι το πνεύμα τους είναι απολύτως σύγχρονο: Ερωτήσεις ανάκλησης γνώσεων, αλλά και ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ. Κι ας μην είχαμε κάνει ποτέ πειραμα, παρά μόνο κάποια επίδειξης. Και αυτό ήταν το δύσκολο σ' εκείνες τις εξετάσεις, να γράφεις για πείραμα που δεν είχες δει ποτέ σου. Κι ακόμα: Δεν τους χαλούσε καθόλου να βάλουν νούμερα που απαιτούσαν επιδεξιότητα και ταχύτητα στις πράξεις. Και αν σκεφτείς πόσο απέραντη ύλη είχαμε να διαβάσουμε, μου φαίνεται οτι σήμερα, συγκριτικά πάντα, τα θέματα είναι παιδική χαρά. Γιαυτό και ήταν σχεδόν αδύνατο το "άριστα". Και βέβαια περνούσαν, αφού είχαν κόψει το Γυμνάσιο οι μισοί, το 1/4 στις Ιατρικές, και 1/2 ή 1/3- δε θυμάμαι-στις ΦΜΣ.

Miltos είπε...

Στέργιο ναι, δεν το πρόσεξα πολλές πράξεις, ακόμα και το g 9,81 το έδιναν, πως άραγε έκαναν και οι ίδιοι τους υπολογισμούς;
Με το λογιστικό κανόνα και το συρταρωτό στέλεχος;
Θάμουν στο τέταρτο έτος, όταν ο Ανασταστασιάδης, ο καθηγητής της Ηλεκτρονικής Φυσικής, επιστρέφοντας από ένα ταξείδι στο Παρίσι, έφερε στο αμφιθέατρο ένα ηλεκτρονικό ρολόι - αυτό που τώρα δίνουν σαν δώρο με 2 κουτιά μπισκότα- και αφού μας το παρουσίασε σαν νεο επίτευγμα, το άφησε στο τέλος για λίγο στον κάτω μεγάλο πάγκο να περναμε να το βλέπομε.
Θέματα σαν αυτά του 1972, με ερωτήσεις κρίσεως σε συνδυασμό με νοητικά πειράματα - που αμφιβάλλω αν είχε δει ποτέ μαθητής εκείνης της εποχής, πλην λίγων εξαιρέσεων- μόνο αν κανείς τα συνδύαζε με εικόνες, σκίτσα πειραμάτων που είχαν μερικά βιβλία μπορούσε κάτι να μουτζορώσει, δεν νομίζω να ξαναπαρουσιάστηκαν σε εξετάσεις πριν ή μετά.
Να το συνδυάσομε, που εκείνη τη χρονιά πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ήταν ο Αλεξόπουλος; Πιθανόν!
Είχε την προνοητικότητα ο Αλεξόπουλος να παραιτηθεί, νομίζω πριν λήξει επίσημα η θητεία του. Έτσι το Φλεβάρη του 1973, επί Νομικής στην ταράτσα, πρύτανης ήταν ο καθηγητής της Ιατρικής Τούντας.
(Κορόιδο είσαι Τούντα που πήγες με τη Χούντα κλπ)

Stergios Nastopoulos είπε...

Εκείνο που θυμάμαι είναι οτι Υπουργός Παιδείας ήταν ένας συνταγματάρχης (!) Γκαντώνας, από τα στελέχη της Χούντας του Παπαδόπουλου, καραβανάς, φαινόταν από μακριά, η Χούντα κραταιά, δεν προμυνούσε τίποτε τη Νομική ή το Πολυτεχνείο. Και δίναμε στο Αμφιθέατρο του παλιού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όχι το μεγάλο, ένα πιο μικρό, πρώτη φορά πήγαινα και με επιασε σύγκρυο την πρώτη μέρα. Είχε έρθει για συμπαράσταση και η συγχωρεμένη η μάνα μου, είχαμε πάρει το αστικό, και ήταν 1η Σεπτέμβρη, είχαν ανθίσει οι καμπανούλες σε ένα απέναντι κτίριο και μόλις τις είδε μου λέει "Πήγαινε τώρα, εγώ θα μαζέψω σπόρους να τις βάλουμε στον κήπο" :-), είχαν τότε τα σπίτια κήπο στα Γιάνννενα, από πάνω η πόλη φαινόταν καταπράσινη, όχι το σημερινό έκτρωμα, κακέκτυπο της Αθήνας. Το θυμάμαι, γιατί κατάλαβα τότε οτι η Γη δεν περιστρέφεται γύρω από μένα, καλό μου έκανε. Μας υπαγορεύσαν τα θέματα, κάναμε πάνω από μισή ώρα να τα τα γράψουμε, μας πονούσε το χέρι και είχαμε και την περιέργεια να δούμε τι θα μας προκύψει παρακάτω. Πρώτο μάθημα η Φυσική, όχι Έκθεση, όπως τώρα, να πέσουμε στα μαλακά:-) Τα διάβαζαν οι καθηγητές του Γυμνασίου από ένα ροζ χαρτί, πρέπει να είχε έρθει την προηγούμενη στη Νομαρχία και να αποσφραγίστηκε ο φάκελος την επομένη, φαντάζομαι: σφραγίδες, βουλοκέρια και τα παρελκόμενα. Μόλις έπεσε και το τελευταίο, άρχισαν να τρέμουν τα γόνατά μου, πρώτη φορά το έπαθα, είχα δίπλα μου το Φώντα, τον ξέρεις, μας έλεγε αστεία πριν, και είχαμε ξεαγχωθεί λίγο, αλλά μετά... Δεν ξέραμε τη λέξη "μετροταινία" στο τελευταίο, εγώ την ψυλιάστηκα οτι είναι το μέτρο, αλλά είχα φάει όλη την ώρα και είχα ενα τέταρτο, και δεν προλάβαινα, ήταν και πειραματικό θέμα, δεν είχαμε κάνει τέτοια στο φροντιστήριο (ποιός είχε κάνει;) και το πασάλειψα.

Stergios Nastopoulos είπε...

(Συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο)


Είχα την εντύπωση οτι είχα γράψει κάτω από τη βάση, πήγα σπίτι σχεδόν κλαίγοντας, είχε και Ολυμπιακούς, μόλις είχαμε πάρει τηλεόραση, ασπρόμαυρη φυσικά, ήθελα να τους δω, αλλά ήμουν τόσο κουρασμένος, που κοιμήθηκα στην πολυθρόνα.(Τότε έγινε η μεγάλη σφαγή των Ισραηλινών αθλητών από Παλαιστίνιους φενταγίν). Του λέω του (συγχωρεμένου) του πατέρα μου, "Δεν πρόκειται να περάσω, εγώ δεν ξαναδίνω άλλη χρονιά, δεν αντέχω να ξαναπεράσω τα ίδια, να πάω Ιταλία". "Εντάξει",μου λέει, κι ας ήξερε οτι δεν θα τα έβγαζε πέρα οικονομικά, κατάλαβε, όπως το είδα εκ των υστέρων οτι αυτό θα μου έκανε καλό ψυχολογικά και το'πε, τον ευχαριστώ νοερά γι'αυτό, αν βρίσκεται κάπου τώρα. Μετά δώσαμε Τριγωνομετρία - δε θυμάμαι καλά ή Έκθεση, δεν πήγα καλά, είχα αρχίσει να το πιστεύω οτι δεν περνάω και το είχα σίγουρο οτι φεύγω έξω. Στην Εκθεση, από το άγχος με είχε πιάσει διαρροια και έδωσα μια περίληψη αυτών που ήθελα να γράψω και έφυγα, γιατί μου κοβόταν τα πόδια από την αφυδάτωση. Ήταν ωραίο θέμα: "Η Θεωρία και η Πράξις, ως παράγοντες προόδου της Επιστήμης", κάπως έτσι. Αρχισα να παίρνω τα πάνω μου με την Άλγεβρα και τη Γεωμετρία έγραψα καλά, παρόλο που δεν το περίμενα, μου αναπτερώθηκε το ηθικό, και στη Χημεία πήγα χαλαρός. Δεν θυμόμουν όλες τις χημικές ιδιότητες του SO2 (τι βάζανε οι αθεόφοβοι, σκέτη παπαγαλία), είχα όμως καλή όραση και "έκλεψα" (χε, χε, χε!!) από τον μπροστινό μου-πρώτη φορά το έκανα και τελευταία, τ' ορκίζομαι-μάτι είναι αυτό, δεν μπορείς να το βγάλεις:-) . Αν με ρωτήσεις τώρα ποιες είναι δεν θυμάμαι ούτε μία. Γιατί να τις θυμάμαι; Δεν υπάρχει λόγος. Σκέφτομαι όμως πόσος νοητικός κόπος, πόσα πράγματα που μας υποχρεώναν να διαβάσουμε, να παπαγαλίσουμε, και να γράψουμε, πόσα πράγματα άχρηστα στη μετέπειτα ζωή μας, σάμπως αν τις ήθελα- ντε και καλά- δεν μπορούσα να ανοίξω το Μανωλκίδη να τις βρω. Αυτά, τα σούρνω στους Χημικούς, που υποχρεώνουν τα παιδιά σε αφόρητη αποστήθιση ακόμα και σήμερα. Αφού και τώρα πολλές φορές σκέφτομαι να τους δίνω τους τύπους στις ασκήσεις των εξετάσεων,όλους που πιθανόν να χρειαστούν, αλλά δεν γίνεται με το στυλ των εξετάσεων. Τέλος πάντων... 12 ή 14 Σεπτέμβρη τελειώσαμε, είχαμε κάμποσο χρόνο μέχρι τ' αποτελέσματα και πήγα στο χωριό μου να ξεκουραστώ, αυτές ήταν οι διακοπές μας τότε, βοηθούσα και μια θειά μου στις αγροτικές δουλειές, ψιλά πράματα βέβαια, δεν με είχε και πολύ ανάγκη, ψημένη γυναίκα, σ'γχωρέθηκε κι αυτή. Ραβδίζαν και τις καρυές κι ένας μπάρμπας ζαλίστηκε, έπεσε και σκοτώθηκε, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση με πόσο ρεαλισμό το αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι του χωριού. Θιός σ'χωρέστον! Αλλά ήταν το γλυκύτερο φθινόπωρο της ζωής μου...
Προσωπικές αναμνήσεις, του καθενός μας μικρές ιστορίες, δεν έχουν και μεγάλη αξία γενικότερα, αλλά έχουν για τον καθένα από μας ξεχωριστά.

Miltos είπε...

Ε καλά Στέργιε σάρωσες πάλι!
Που να σταθώ και τι να σχολιάσω.
Πολύ συγκινητικό και παραστατικό κείμενο. Εκτός από μεγάλος Φυσικός, και σαν Φιλόλογος πρώτος ε!
Τώρα αν πήγαινες, όπως αρχικά είχες σκοπό, στη Νομική, προβλέπω θα είχες πολλούς επώνυμους πελάτες να υπερασπιστείς για καλό πάντα!
Και εγώ για φιλόλογος αρχικά πήγαινα, επηρεασμένος από τον Σπύρο Εργολάβο, που είχα Β, Γ Γυμνασίου στη Ζωσιμαία και ειδικά για Αρχαιολόγος, ακόμη και τώρα φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανακαλύπτει (κάτι σαν τον Ανδρόνικο όταν βρήκε τι έκρυβε η τούμπα - ο λόφος- στην Βεργίνα, π.χ. το παλάτι του Πύρου στην Πασσαρώνα, ή καλύτερα το θησαυρό του Αλή Πασά.
Άσε πρωταπριλιάτικα αστεία για θησαυρούς δεν ματακάνω, γιατί αρκετές επισκέψεις στο μικρο κελλάρι -μετά την 1η Απριλίου 2009-φτάνουν αναζητώντας στο google ανταρτικες λίρες ή λύρες, σημαδια για θησαυρούς, ρίψεις αεροπλάνων, λίρες στην Πελοπόνησσο, χρυσή γουρούνα, χάρτες με θησαυρούς, ο θηασυρός του χουρσίτ, μηχανήματα ανίχνευσης χρυσού, κλπ
Γράφω ενίοτε, δηλαδή αντιγράφω, άρθρα αρχαιολογίας στο λιγα απ' όλα.
Ετοιμάζω για αναρτηση, τα θέματα Φυσικής 1971, 1970.

Stergios Nastopoulos είπε...

Α, μπα, τώρα που το σκέφτομαι δεν έκανα για Νομική, δεν μπορώ, με πιάνει ταχυκαρδία όταν πάω σε δικαστήριο, όπως όταν πας σε γιατρό. Απλά, δεν ήξερα. Ποιος επαγγελματικός προσανολισμός και συναφή; Δεν υπάρχει ακόμα και τώρα, τα παιδιά μαζεύουν απλώς μόρια και μετά αποφασίζουν. Μια από τις πληγές της Εκπαίδευσής μας. Αυτά τα επαγγέλματα είναι συνήθως χρήσιμα όταν παθαίνεις κάτι, αν και απαραίτητα κατά τ' άλλα, δεν με προσελκύουν ούτε στο ελάχιστο πια. Ενώ η Αρχαιολογία είναι το κάτι άλλο: Ο Ανδρόνικος βέβαια δεν είχε ανακαλύψει ακόμα τη Βεργίνα, αλλά το φανταζόμαστε σαν κάτι από Ιντιάνα Τζόουνς, αν και μεταγενέστερο έργο, θησαυρούς και αρχαίους πολιτισμούς. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ρουτινιέρικη δουλειά μυρμηγκιού, αλλά πάντα θαύμαζα τον Σωτήρη Δάκαρη, μεγάλη προσωπικότητα, κυνηγήθηκε από τη Χούντα. Θυμάμαι μια φορά τον είχα ακούσει να κάνει μάθημα στο πεδίο στους φοιτητές του, στον Αρχαιολογικό χώρο της Βίτσας στο Ζαγόρι. Περνούσα τυχαία, είχαμε πάει εκδρομή με μια παρέα, καθήσαμε και τον ακούγαμε. Συναρπαστικός. Τον θυμάμαι στα γεράματά του να περπατάει κάθε απόγευμα. Μου φαινόταν γίγαντας. Και ήταν. Μια άλλη φορά πήγαμε με το σχολείο εκδρομή στην Πρέβεζα, και σταματήσαμε στην Νικόπολη. Εκεί κάτι εργάτες έκαναν ανασκαφές γύρω από τα τείχη. Μου έκανε εντύπωση που μάζευαν παλιοκεραμίδια, τι τα ήθελαν, ο επιβλέπων αρχαιολόγος ήταν εκεί κοντά και πιάσαμε κουβέντα, αλλά δεν μπορεσαμε να πούμε πολλά, το πρόγραμμα έλεγε να φύγουμε, ήθελα να τον ρωτήσω κι άλλα, ο χώρος είναι συναρπαστικός, φύγαμε. Από 'κει κατάλαβα το παραπάνω που έγραψα, τη δουλειά μυρμηγκιού, τις πιο πολλές φορές άχαρη.
Βάλε κι άλλα θέματα: Θυμάμαι τις φοβερές και τρομερές ασκήσεις της δεκαετίας του '60. Πριν ακόμα από το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο του Παπανούτσου. Αν τις έχεις, φυσικά.

Rodia είπε...

Απαπαπαπα!!! τι θυμάσαι βρε παιδί μου...
Πες και που δεν υπήρχαν κομπιουτεράκια να κάνουμε ατέλειωτες αριθμητικές πράξεις... Απαπαπαπα!!!

..σκιάχτηκα!!! :)))

Rodia είπε...

Διάβασα με προσοχή τα σχόλια και θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία από το προηγούμενο σύστημα εξετάσεων. Ανήκω στη τελευταία φουρνιά που μπήκε με εισαγωγικες κατευθείαν στις σχολές, πριν εφαρμοστεί το λεγόμενο "ακαδημαϊκό απολυτήριο".
Δίναμε λοιπόν εξετάσεις στις σχολές της αρεσκείας μας, μπορούσε δλδ ένας μαθητής να δώσει εξετάσεις π.χ. σε ιατρική, ΕΜΠ και σε φιλολογία, σε όποια σχολή τράβαγε η όρεξή του. Αρκεί να ταίριαζαν/βόλευαν οι ημερομηνίες εξετάσεων που όριζε η κάθε σχολή.
Εμένα με τράβαγε η αρχιτεκτονική και η βιολογία. Την αρχαιολογία τη γουστάριζα επίσης, αλλά πριν γνωρίσω τα... λατινικά! Αυτά μου έκοψαν τη φόρα προς τη φιλολογία, μάλλον έφταιγε ο καθηγητής που μας έπεσε, ένας γεράκος γκαβούλιακας, πεθανε πριν λήξει το σχολικό έτος, θιος σχωρέστον.

Εδωσα λοιπον εξετάσεις ΕΜΠ και Φυσιογνωστικό στην Αθηνα και αρχιτεκτονική σχολή ΑΠΘ. Η αναλογία εισακτέων ήταν περίπου 1/13 στις πολυτεχνικές σχολές και 1/8 στο φυσιογνωστικό. Θυμάμαι ακόμα τους βαθμούς στα μαθήματα σχεδίου. ΕΜΠ ελεύθερο σχέδιο 3 και γραμμικό μονάδα(!!) ενώ ΑΠΘ ελεύθερο σχέδιο 9 και γραμμικό άριστα 10!!! Λίγα χρόνια αργότερα, έμαθα από συμμαθήτριά μου που είχε περάσει ΕΜΠ ότι είχε λαδώσει κάποιο βοηθό. Τη προηγούμενη χρονιά είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο "Πίππα", με τη χαριστική εισαγωγή της Ολγας Πίππα, ανεψιας του καθηγητή του ΕΜΠ με το ίδιο επώνυμο, ο οποίος μάλιστα είχε δώσει κάμποσες χρυσές λίρες προίκα για τη Σοφία...
Πέρασα αρχιτεκτονικη ΑΠΘ, πέρασα και στο φυσιογνωστικό Αθήνας! Ευτυχώς, τα αποτελέσματα του Φυσιογνωστικού βγήκαν αργότερα, αφού είχα εγκατασταθεί Θεσ/νίκη και, παρά τα παρακάλια της μάνας μου, δεν κατέβηκα να παρακολουθήσω και να ξαναδώσω ΕΜΠ την επόμενη χρονιά. Είχα καταλάβει ότι σίγουρα δεν έκανα για βιολόγος, αφού είχα μπει στη σχολή αυτή με το νόμο περί 30% εισακτέων του Παπαντρέου πετυχαίνοντας το απαιτούμενο άθροισμα 10 στα πρωτεύοντα μαθήματα (έκθεση και χημεία) με 10 έκθεση και μισό (ναι, 1/2) στη χημεία!!!

Miltos είπε...

@Rodia, παρ' ολίγο συνάδελφοι στη μεγάλη οικογένεια των ΠΕ4 το λοιπόν;
(Βιολόγοι, Γεωλόγοι, Φυσιογνώστες, Χημικοί, Φυσικοί) αν κατευθυνόσουν στην μέση εκπαίδευση, όπως η συντριπτική πλειοψηφία - παλαιότερα σίγουρα- των πτυχιούχων των λεγόμενων καθηγητικών σχολών του φυσικομαθηματικού κύκλου.
Τόσο μεγάλη διαφορά στη βαθμολόγηση του σχέδιου μεταξύ Ε.Μ.Π και Α.Π.Θ. Μέρα με νύχτα δηλαδή. (1 στο ΕΜΠ 10 στο ΑΠΘ)
Γενικότερα το ΑΠΘ Βενιζελικής ίδρυσης ήταν φιλελεύθερο και πιο δημοκρατικό - ειδικά στη Φιλοσοφική Σχολή-.
Υπήρχαν ακόμη προσωπικές αντιπάθειες μεταξύ ομότεχνων καθηγητών των δύο Πανεπιστημίων ή Πολυτεχνείων σε εποχές που οι Έδρες των κ.κ. Καθηγητών θύμιζαν γαλέρες, μπορεί και σήμερα καλυμένα.
Για το σκάνδαλο της χαριστικής εισαγωγής της Ο.Π. θα τα ψάξω σε βιβλία ιστορίας της εκπαίδευσης, μπορεί να λένε κάτι.
Αν πεις τη χρονιά που έδινες εισαγωγικές - ενδέχεται να βρω τα θέματα Φυσικής τη χρονιά αυτή στις Αρχιτεκτονικές Σχολές, Φυσιογνωστικά τμήματα.
Να σε ευχαριστήσω, για την τιμητική για το mikro kellari συμμετοχή σου, στην αποθησαύριση νοσταλγικών αναμνήσεων από τα άγουρα νειάτα των εισαγωγικών (μας -σας) εξετάσεων.

Rodia είπε...

Οι εφημερίδες της εποχής είχαν βουίξει με τη περίπτωση Πίππα. Εδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και πέτυχε στην αρχ/κή σχολή ενώ ήταν μετεξεταστέα (δε θυμάμαι σε ποια μαθηματα) και δεν είχε πάρει απολυτήριο Γυμνασίου!
Αυτό έγινε 2-3 χρονιές πριν δώσω εξετάσεις, ειναι αντιπροσωπευτικό όμως του κλίματος που επικρατούσε σχετικα με τα ΑΕΙ, όπου η έδρα έλυνε κι έδενε.
Επίσης, δεν υπήρχε τρόπος για επανελεγχο γραπτού. Αν ηθελε ο καθηγητης το ξανακοιταζε (αν το έβρισκε!) το αποτελεσμα ομως δεν αλλαζε -ετσι νομιζω δλδ.
Για σημερα, δεν νομιζω πς αλλαξαν και πολλα πράγματα, μόνο που τη δυναμη της εδρας την εχει ο προεδρος του τμηματος. Θα εχεις υποψη τη περιπτωση της Πέρλας Σούση στο μαθηματικο Πάτρας...

teagan είπε...

Να συνεισφέρω στην ενδιαφέρουσα κουβέντα που ανοίξατε Stergie, Miltonie, Rodia με το παρακάτω κείμενο:

Έγραφε ο Ευάγγελος Παπανούτσος, πριν την καθιέρωση του Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου, για την οποία καθιέρωση υπήρξε ο εμπνευστής και βασικός πρωτεργάτης, στην Κυβέρνηση της Ενωσης Κέντρου (16Φεβ.1964-15Ιουλίου 1965)
Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας.

ΤΟ ΕΠΟΧΙΚΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
Τώρα που έφτασε στο κορυφαίο σημείο του, το δράμα των εισαγωγικών εξετάσεων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα …εσήμανε δηλαδή η ώρα του απελπισμού και των απογοητεύσεων για τις μυριάδες των νέων που δεν θα διαβάσουν το όνομά τους στον πίνακα των «επιτυχόντων», αξίζει να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό.
Εφέτος λοιπόν φαίνεται ….ότι …. Καθιερώθηκε πλέον η συνήθεια κάθε νέος να παρουσιάζεται για εισαγωγικές εξετάσεις όχι σε ένα, αλλά σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα, και όχι για μια φορά, αλλά για δύο και τρεις και τέσσερις καμιά φορά σχολές τους.
Εξετάζεται στη Φιλολογία, και έπειτα στη Θεολογία και σε μια Παιδαγωγική Ακαδημία. Υποβάλλει αίτηση στο Πολυτεχνείο, αλλά περνάει εξετάσεις και στο Πανεπιστήμιο για Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία.
Κρούει την πόρτα της Νομικής, αλλά παράλληλα και της Ανωτάτης Εμπορικής και της Παντείου και της Βιομηχανικής Σχολής.
Όπου πετύχη …Θαυμάσιος «επαγγελματικός προσανατολισμός».
Δεν περιορίζεται μάλιστα στην Αθήνα. Αλλά μόλις τελειώση τις εξετάσεις του εδώ, παίρνει το τραίνο ή το αεροπλάνο και τρέχει να προφτάση το διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης. Κ’ εκεί κάθεται λίγες μέρες και δίνει εξετάσεις σε δυό – τρείς σχολές, στη μια ύστερα από την άλλη.
Για συνειδητή επιλογή επαγγέλματος ούτε λόγος:
«Θα ήθελα να σπουδάσω Νομικά, αλλά για καλό – κακό ας δώσω και στη Φιλολογία, ακόμη και στη Θεολογία..»
«όνειρό μου είναι να γίνω μηχανικός, αλλά επειδή είναι δύσκολο να το επιτύχω, ας δώσω και στο Μαθηματικό, ακόμη και στο Φυσικό ή στο Χημικό…»
Και έτσι, ο ένας ξεκινάει για δικηγόρος και καταλήγει θεολόγος, ο άλλος πηγαίνει για μηχανικός και στο τέλος βρίσκεται χημικός ή φαρμακοποιός!
(από το βιβλίο «ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΤΥΛΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ» Εκδόσεις Μεταίχμιο)

Stergios Nastopoulos είπε...

Απ' όλη τη συζήτηση βγάζω το συμπέρασμα οτι το σχολείο μας, αν και έχουν γίνει κοσμοϊστορικές αλλαγές, δεν έχει αλλάζει και πάρα πολύ. Ακόμα "χτυπιόμαστε" με τα θέματα που βάζουν κάθε χρονιά, αλλάζει η ύλη βέβαια, αλλά καμιά βελτίωση στους στόχους και τις μεθόδους, η αποστήθιση (ακόμα) βασιλεύει, το σχολείο ανεπαρκές να καλύψει τον ανταγωνισμό για μια θέση στα ΑΕΙ, απαραίτητο το φροντιστήριο συνεπώς. Το μόνο που βλέπω να έχει αλλάξει είναι οτι είναι λιγότερο αυταρχικό, και βέβαια, μια τάση για "λαϊκισμό" από τους καθηγητές, τουτέστιν πριμοδότηση σε βαθμούς, πράγμα που δεν υπήρχε τότε. Φυσικά, από το Λύκειο αποφοιτούν σχεδόν όλοι, δεν υπάρχει η δραματική διαρροή της εποχής εκείνης, που οφείλονταν κατά τη γνώμη μου σε δύο λόγους: πρώτον, τις αρκετά μεγάλες απαιτήσεις του σχολείου και των εισαγωγικών (απέραντη εξεταστέα ύλη, μηδαμινή ή μικρή πριμοδότηση των μαθητών από τους καθηγητές μας) και δεύτερον, οικονομικούς λόγους. Να συμπεριλάβω τις λίγες σχολές που υπήρχαν και τον μικρό αριθμό θέσεων σ' αυτές. Σήμερα αυτό έχει αλλάξει, αλλά εις βάρος της ποιότητας στην παρεχόμενη Εκπαίδευση. Εδικότερα,η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κατά βάσιν μένει η ίδια ή πήγε προς το χειρότερο. Οι αυταρχικοί καθηγητές του τότε αντικαταστάθηκαν με μας, που όμως δεν έχουμε "μπούσουλα", καθώς εκείνο το πρότυπο μας απωθεί, αλλά δεν έχουμε να αντιπροτείνουμε ένα άλλο, που να είναι εξίσου αποτελεσματικό. Έτσι αιωρούμαστε σαν εκκρεμή μεταξύ αυταρχισμού και αντιαυταρχισμού, προσπαθώντας να ελιχθούμε σε μια κατάσταση, που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Από 'κει προκύπτουν καμιά φορά και οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές καθηγητών της γενιάς μας.
Πάντως το να θυμόμαστε τι τραβήξαμε σαν υποψήφιοι, μας κάνει καλό σαν εκπαιδευτικούς: Η προσπάθεια που καταβάλαμε να κατανοήσουμε με σκοπό να γράψουμε στις Εισαγωγικές, με όλα τα μειονεκτήματα που είχαμε σαν μαθητές, την νεανική ορμή που συνοδεύεται με ανωριμότητά, τα κενά στα μαθήματα που πολλές φορές δεν αναπληρώθηκαν ποτέ, μας οδηγεί πιο κοντά στους μαθητές μας και τις μαθησιακές τους δυσκολίες. Αυτά, επειδή υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης σχετικά, μόνον έτσι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Δυστυχώς μέχρι τώρα, εμπειρικά και δοκιμάζοντας-σφάλλοντας. Συν τα πρότυπα που "δανειστήκαμε" από τους καθηγητές μας. Είμαστε αναγκασμένοι. Δεν γινόταν αλλιώς, όταν σου λένε: "Πάρε μια κιμωλία και ένα σφουγγάρι και πήγαινε να διδάξεις"...

Miltos είπε...

Άγγιξες μια μεγάλη αλήθεια Στέργιο, αυτό το Κιμωλία Σφουγγάρι αναλάβατε συν το νεαρό και άπειρο της ηλικίας, τι το πιο εύκολο να μιμηθούμε πετυχημένα πρότυπα καθηγητών μας, κυρίως των φροντιστών μας, ειδικά σε μεγάλα και κάπως "σκληροπυρηνικά" σχολεία η πιο πετυχημένη συνταγή.
Αν ακούγονταν φασαρία από την τάξη, έλεγε ο πολύπειρος Διευθυντής του Σχολείου - που ήταν και καθηγητής μου παλιά στο ίδιο σχολείο- Δεν έχεις μωρέ παιδί μου καμιά δύσκολη άσκηση να τους βάλεις σε κανένα πρόχειρο να ηρεμήσουν;
Θάταν Οκτώβριος 1978 μόλις είχα διοριστεί στο Κάτω Χωριό, δηλαδή ΄45 ημερών καθηγητής. Μια Δευτέρα πρώτη ώρα με ειδοποιούν από το Πάνω Χωριό, ότι είναι εκει ο επιθεωρητής ειδικότητας κ. Θωμάς Φρ. και θαρθεί 4η 5η ώρα να σε ακούσει στο μάθημα.
Άρχισα να επικαιροποιώ τα βιβλία ύλης - έξι ταξεις Γυμνάσιο Λύκειο τι να προλάβω- τίποτε. Δεν βρέθηκε κανείς από τους παλαιότερους συναδέλφους να με συμβουλεύσει να σκεφθώ πως θα διδάξω καλύτερα, ή να μου πουν σύρε τώρα στις δύο τάξεις που θα διδάξεις μετά, να κάνετε μια πρόβα.
Ευτυχώς το πρωί πριν ξεκινησω από τα Γιάννενα είχα ρίξει τυχαία μια ματιά στη Μηχανική Τσούνη, όπου είδα την εισαγωγή της έννοιας της ροπής με εποπτεία ένα γαλικό κλειδί, αυτό που ξεβιδώνει ή βιδώνει τις βίδες.
Την πρώτη ώρα δίδαξα Χημεία στη Β Λυκείου - χημικοί δεσμοί- ένα δύσκολο μάθημα, αλλά τότε που χαμπέρι, όλα τα ξέρω, αισθανόμουν δυνατός.
Βέβαια πριν είπα για την ηλεκτραρνητικότητα, πως μεταβάλλεται κατά μήκος μιας ομάδας, περιόδου στον Π.Π. κλπ
ακόμη και την προάσπιση των ηλεκτρονίων είπα, πως θα έδειχνα ότι ήμουν φοιτητής του Κατάκη!
Εντάξει κύλισε ο ετεροπολικός δεσμός, άρχισαν τα δύσκολα του ομοιοπολικού, σε μια στιγμή κάνω και το λαθος με το οξείδιο του ασβεστίου να δούμε αν έχει ομοιοπολικό δεσμό μια ένωση καθαρού ετεροπολικού χαρακτήρα.
Τα είχα σαρώσει όλα, πέρασα και στον ημιπολικό δεσμό και μάλιστα σε δύσκολο παράδειγμα του θειϊκού οξέος. Πάνω εκεί χτύπησε και ο κώδων.
Έβλεπα τον Φράσσαρη - Χημικό στην ειδικότητα - να γράφει σε μια σελίδα κάτι σαν πίνακα.
Με λίγα λόγια προσπάθησα να διδάξω ύλη 3 μαθημάτων σε ένα, αργότερα που το κατάλαβα.

Miltos είπε...

Την πέμπτη ώρα, μάθημα στην Α Λυκείου Ροπή δύναμης. Εδώ έπαιζα στο γήπεδό μου λόγω ειδικότητας, όσο νάναι τι ηξερε ο Θωμάς από μηχανική; Είχε πάει Φροντιστήριο στον Ευαγγέλου σαν μαθητής;
Ξέχασα να πω, ότι πριν μπω στην ταξη με τον απιθεωρητή είχα ρίξει δυο ασπιρίνες (έτσι έκαναν και οι γονείς μου όταν τους ερχόταν ο επιθεωρητής, έλεγαν φέρνει ευεξία και ευφράδεια, αλλά για μια μόνο ασπιρίνη)
Ε δεν έμεινε τίποτε όρθιο! Όρισα την ροπή, - ευτυχώς χρησιμοποίησα εικονικό πείραμα επί του πίνακος το γαλικό κλειδί, σύγκρινα τη ροπή με το έργο, εξωτερικό - εσωτερικό γινόμενο, πως να το κάνουμε ήθελα να κάνω επίδειξη γνώσεων, ζήτημα αν ρώτησα την ταξη μια δυο φορές σε στυλ ρητορικό που δίνεις μετά ο ίδιος την απάντηση, είπα και σε έναν μαθητή που απάντησε λάθος ένα νευριασμένο ΟΧΙ, που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον κ.επιθεωρητή και εκεί που κόντευε να ηχήσει ξανά ο κώδων άρχισα να ψάχνω στο σχολικό βιβλίο του Μάζη δυο τρεις ασκήσεις για την άλλη φορά. Τελικά ναι είπα δυο στην τύχη και τελειώσαμε.
Έκτοτε δεν είχα την "ευχαρίστηση" να έχω επιθεωρητή στην τάξη.
Διάβασα όμως αρκετά. Σε αναγκάζει το επίπεδο των μαθητών, τα φροντιστήρια, το να ξέρεις ότι τα 32 ζευγάρια μάτια δίνουν ραπόρτο του τί γίνεται στην τάξη σου δημιουργεί υπευθυνότητα και ότι για αρκετούς/ες από αυτούς/ες πίσω τους υπάρχει κάποιος συνάδελφος που τους προγυμνάζει!
Α ξέχασα να πω τις εντυπωσεις του επιθεωρητή που ήταν συναδελφικός και φιλικός μου έδωσε καλές συμβουλές, σε συναντηση που είχαμε στο ξενοδοχείο ΠΑΛΑΔΙΟ, όπου έμεινε, μια και από το Σχολείο έφυγε σχεδόν αμέσως με το group των καθηγητών, εγώ καθόμουν στο χωριό όλη την εβδομάδα.
Αφού άρχισε απ ότι καλο διαπίστωσε (σχήματα στον πίνακα, ευχέρεια στο γράψιμο με την κιμωλία, καθαρή φωνή, επιστημονικότητα, μου είπε χαρακτηριστικά τι την θέλεις την προάσπιση των ηλεκτρονίων στα βουνά,) μετά κριτίκαρε τα λάθη.
Μου έδωσε τη σελίδα που έγραφε στο μαθημα της Χημείας τα 20 πρώτα στοιχεία με τα ηλεκτρόνια της εξωτερικής στοιβάδας, μου τόνισε ότι το οξείδιο του ασβεστίου είναι ιοντική ένωση, ότι το παραδειγμα του θειικού οξέος δεν είναι καλή επιλογή για την εισαγωγή του θειϊκού οξέος, ότι στις λάθος ερωτήσεις απαντάμε διαλλακτικά, για να καταλήξει ότι έχεις επηρεασθεί από το μάθημα που γίνεται στα Φροντιστήρια, φαινεται ειχες καλούς φροντιστές!
Εντάξει ένα δυό λαθάκια στο μάθημα της ροπής της Α λυκείου δεν τα έπιασε!
Ε τι να πω, που τότε αλλά και για αρκετά χρόνια, μπορεί και τώρα αν ξαναγύριζα σχολείο, ότι λίγο πολύ είχα σαν πρότυπο τον Ευαγγέλου, άντε και λίγο από Καίσαρα.
Ρε τι έπαθα πάλι, όλο στα περασμένα γυρνας, κακό σημάδι, γερνάς που λέει ο Χρ. Μηλιώνης που και αυτόν είχα καθηγητή στη Β Γυμνασίου στη Ζωσιμαία - ο μοναδικός καθηγητής με δικό του στυλ, χωρίς κατάλογο ποτέ, από τότε- πριν μας αναλαβει ο Σπύρος Εργολάβος.
Ναι θα σας φανεί παραξενο, ο Φρασσαρης μου έβαλε πολύ καλό βαθμό, βοηθούσης και της Λυκειάρχου κ. Νίνας Ρεπετά - Γκεσούλη που είχε και αυτή λόγο στη βαθμολόγηση - και που Επιθεωρητής - Λυκειάρχης δεν έπρεπε να έχουν μεγάλη διαφορά στους βαθμούς που έδιναν ειδικά για νέους καθηγητές.

N. είπε...

E! με προλάβατε, γιατί εκείνο που πρώτα απ΄όλα σημείωσα από τα θέματα Φυσικής του '72 ήταν τα ερωτήματα χαρτο-εργαστηριακής άσκησης!Αυτό για όσους σήμερα νομίζουν ότι δε μπορεί να μπεί τέτοιο θέμα, αν και προβλέπεται από το ΠΔ 60/2006, αρθρ 15, § 2 εδ Ζ1β:"Το δεύτερο θέμα αποτελείται από ερωτήσεις, με
τις οποίες ελέγχεται η κατανόηση της θεωρίας και η κριτική ικανότητα των μαθητών και συγχρόνως οι νοητικές δεξιότητες που απέκτησαν κατά την εκτέλεση των
εργαστηριακών ασκήσεων ή άλλων δραστηριοτήτων που έγιναν στο πλαίσιο του μαθήματος."(Με άλλη ευκαιρία θα σας ιστορήσω πως προέκυψε αυτή η διατύπωση, μια και πρόκειται για copy&paste του (ίδιου) άρθρ. 15, § 2 εδ Ζ1β του ΠΔ 86/2001 !)...(συνεχίζεται)

N. είπε...

Για τον συγχωρεμένο Θ.Φ., μια και το κουβεντιάζεις Μίλτο, μόλις ήλθε Επιθεωρητής στην Α΄Αθήνας, αφού με είδε δυο-τρεις φορές ανευ προειδοποίησης, με έβαλε να κάνω υποδειγματική!Τα παρεπόμενα της υποδειγματικής αυτής, μελλοντικά...Κια το ανέκδοτο:Μια μέρα ο Θ.Φ. μάζεψε τους ΠΕ04 στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Λυκείου Αθηνών, κι άρχισε με το γνωστό (μάγκικο)ύφος του τις παρενέσεις με πρώτη και κύρια "Κάντε και κανένα πείραμα"...Και να που κάποια στιγμή σηκώνει χέρι νεαρός συνάδελφος, για να πεί το αμίμιτο:"Καλά είναι αυτά που μας λέτε κ. Επιθεωρητά, αλλά δεν μπορούμε να κουραζόμαστε στην τάξη, επειδή έχουμε και (ιδιαίτερα) μαθήματα το απόγευμα!" Κόκκαλο ο κ. Επιθεωρητής!

Miltos είπε...

Φίλε @Ν. θυμήθηκα ότι και μένα μου είπε ο Θ.Φρ. να κάνω πειράματα.
Του είπα ναι, αλλά τι να πρωτοκάνω σε έξι τάξεις Γυμνάσιο και Λύκειο όλες οι φυσικές επιστήμες, ώρες 21 συν κάποιες υπερωρίες. Όταν κατεβώ στην πόλη και έχω λίγα ίδια μαθήματα σε πολλά τμήματα, σίγουρα θα μπορώ να κάνω.

Μου είπε θα ρθεί καιρός που θα κατεβείς στην πόλη, θάχεις λίγα τμήματα και θα ακολουθήσεις το ρεύμα, όπως οι συνάδελφοι που είναι τώρα στις πόλεις.
Αργότερα μια άλλη λακωνική κουβέντα άκουσα από τον Σχ. Σύμβουλο Σιδέρη Μητσιάδη: Να κάνουμε κάθε μέρα 5 δραχμές δουλειά!

Μια πολύ καλή «ευρεσιτεχνία» που πρότεινε ο Φρ. Πολύ χρήσιμη ήταν το περίφημο συρτάρι (από τραπέζι του γραφείου του συλλόγου καθηγητών) στο οποίο τοποθετούσε ότι χρειαζόταν για 4-5 πειράματα χημείας, μπουκαλάκια με έτοιμα διαλύματα οξέων, βάσεων, μικρά κουτάκια από φιλμ για τις ουσίες, μερικούς δοκιμαστικούς σωλήνες.
Μάλιστα ο ίδιος είχε σε τσάντα – βαλιτσάκι, μια κατασκευή ένα δοκιμαστικό σωλήνα με πώμα και κεκαμένο γυάλινο σωλήνα για τις αντιδράσεις παραγωγής αερίων, καθώς και ένα δοκιμαστικό σωλήνα με κλεισμένο με πώμα, αέριο διοξείδιο του αζώτου, που θερμαίνοντας το άλλαζε χρώμα, για τη διδασκαλία της χημικής ισορροπίας.

Στα χρόνια που πέρασαν βρήκα ότι οι δοκιμαστικοί σωλήνες μπορεί να αντικατασταθούν με διαφανή πλαστικά ποτήρια της μιας χρήσεως – στα οποία μπορείς να γράψεις ακόμα και όλη την αντίδραση που γίνεται.

Ναι μεγάλη ευρεσιτεχνία το συρτάρι ή το χαρτοκούτι του φωτοτυπικού χαρτιού Α4, για πειράματα κυρίως επίδειξης στις αίθουσες που δεν έχουν νεροχύτη και άλλες ανέσεις, ακόμη και σε σαλόνια το απόγευμα μπορεί να γίνουν.

Ακόμη βλέπω ότι ο Θ.Φρ. χτύπησε πάνω σου φλέβα χρυσού αγαπητέ Ν., εκείνο το σχέδιο μαθήματος για το ξίδι στο βιβλίο Οι φυσικές επιστήμες στην Ελλάδα, από εκείνη την υποδειγματική ήταν;;
Τι λές να σκανάρω τις σελίδες και να τις αναρτήσω, όταν με το καλό τελειώσω το έργο Θέματα παρελθόντων ετών, διότι ψάχνοντας στα ράφια του κελλαριού βρήκα τα θέματα φυσικής 1947-1969 σε συλλογή Γεωργίου Παπαδοπούλου, Φυσικού.

N. είπε...

...Λοιπόν που λες, φίλτατε Miltonios, μούρχεται ένα πρωί 8 η ώρα βιαστικός ο Θ.Φ. στο σχολείο, δυο βήματα από την Ομόνοια που ήταν τότε η Επιθεώρηση. Ανοίγει τη μαύρη πολυκαιρισμένη τσάντα-εργαστήριο, βγάζει ένα μπουκαλάκι και μου το δίνει να του βάλω λίγο υδροχλωρικό, αν θυμάμαι, γιατί είχε πάει την προηγουμένη σε κάποιο άλλο σχολείο, αλλά δεν τον εξυπερέτησαν (ανάθεμα κι αν ήξεραν αν υπάρχει, σχολίασε, μαζί με κάτι άλλα που δε γράφονται).

Σχετικά με τα ξύλινα συρτάρια κτλ. τα χρησιμοποιούσα μέχρι πρόσφατα, ήταν ό,τι καλύτερο. Δε θυμάμαι αν το είχα ακούσει από το Θ.Φ. ή αν η ανάγκη με οδήγησε σε αυτό, όταν στην αρχή-αρχή (από το πρώτο 6μηνο της ...θητείας) γέμιζα τη φούχτα βαράκια, και έβαζα τα ελατήρια και τα δυναμόμετρα στις τσέπες για να τα πάω στην τάξη γύρα...Ήταν άβολο, για 5 δρχ. μεροκάματο!
Ενα σχετικό δημοσίευμά μου για τα παραπάνω υπάρχει στο Φ.Κ. τεύχος 94του 1984. Στο slide show στο ημέτερο blog υπάρχουν και δυο σχετικές φωτό, η μια του ΄83 και η άλλη του ΄88...

Για τα "σαλόνια" που λες είχα (κάπου το έχω ακόμα) σπέσιαλ σετ φυσικής-χημείας σε κουτί/ιά από παπούτσια (!), για το κάτι τις παραπάνω, κατάλαβες...

Εκείνο το σχέδιο μαθήματος για το ξίδι (οξικό οξύ), ναι από εκείνη τη διδασκαλία είναι με κάποιες προσθαφαιρέσεις. Πού το ξετρύπωσες, το είχα ξεχάσει- πιστεύω να μην κάνω λάθος, μια και δεν έχω μπροστά μου το βιβλίο.
Για τη δημοσίευση (post) ΟΚ ευχαριστώ, μόνο προειδοποίησέ με.

Και για να τελειώνω (πρβλ. meteo-Πετρούλα εν Star) πολύ καλά κάνεις -μπράβο σου-που δημοσιεύεις και σχολιάζεις τα "παλαιά" για να πάρουν χαμπάρι όσοι σήμερα κόπτονται για εξετάσεις -σφαγή ή για "εκτός θέματος" κι άλλα τέτοια γραφικά.Τα τοτινά θέματα για υποψήφιους φοιτητές είναι σχεδόν ισοδύναμα με θέματα ΑΣΕΠ για (σημερινούς) πτυχιούχους φυσικούς...

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Μετά από 7 μήνες διάβασα τις αναμνήσεις του Στέργιου και συγκινήθηκα. Τι γνώριμες εικόνες!!!!
Εγώ έδωσα το 73, αλλά το κλίμα και οι αναμνήσεις ίδιες.
Να είμαστε καλά βρε παιδιά...
Αν και πλέον ΔΕΝ είμαστε ...παιδιά...

Miltos είπε...

Θέματα του 1973 Διονύση;
Αν φροντίσω να τα βρώ, και να ανοίξουμε μια φιάλη 1973 στην υγεία των τότε και σήμερα παιδιών.