Ο Γουλιέλμος από τα Μαρκονιάτικα της Μπολόνια.

Ο καθηγητής της Ηλεκτρονικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας,
Μιχαήλ Αναστασιάδης ( -1978)
Ιδρυτής και Διευθυντής του Ενδεικτικού Ραδιοηλεκτρολογίας, Ιδρυτής και Διευθυντής του Ιονοσφαιρικού Ινστιτούτου, Ιδρυτής του περιοδικού «Φυσικός Κόσμος» γράφει για τον Ιταλο-άγγλο Γουλιέλμο Μαρκόνι στο περιοδικό «Φυσικός Κόσμος» στο τεύχος 47 τον Νοέμβριο του 1974.
…Είπαμε ότι η εποχή που εξιστορούμε ήταν η ρομαντική εποχή της Φυσικής. Ήταν, ας μη το ξεχνάμε, η εποχή που έγραψε τα αθάνατα ιστορήματα επιστημονικής φαντασίας ο Ιούλιος Βέρν. Η δίψα του κόσμου για επιστημονικές κατακτήσεις, για την επιχείρηση και των πιο παράτολμων πειραματισμών ήταν απεριόριστη. Ενώ γκρεμιζόταν στην ουσία το κλασσικό οικοδόμημα της Φυσικής, οι τεχνικές κατακτήσεις πυράκτωναν την φαντασία και των πιο ασπούδαστων και απλοϊκών ανθρώπων. Ας μη ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος από τους εφευρέτας, ο Έντισον, δεν σπούδασε ποτέ σε κανένα πανεπιστήμιο και σε καμιά τεχνική σχολή. Ακόμη ο Γκραμ που δίκαια θεωρείται πατέρας των δυναμομηχανών συνεχούς ρεύματος (δακτύλιος του Γκραμ και συλλέκτης) ήταν ένας ευφάνταστος μαραγκός που χρησιμοποιούσε ο Έντισον στις δουλειές του. Όλα ήταν προσιτά και ανοικτά για όλους εκείνη την εποχή.
Μια όμως από τις πιο προσφιλείς διασκεδάσεις – γιατί για σπιτικές διασκεδάσεις μάλλον επρόκειτο- ήταν να επαναλαμβάνονται τα πειράματα του Χέρτς στην εκπομπή και να ενεργοποιείται ο συνοχεύς του Μπαρνλύ στη λήψη. Ο πρώτος που κατόρθωσε να πραγματοποιήσει μια τέτοια σύνδεση από το δωμάτιο του στον κήπο του, δηλαδή σε απόσταση μερικών μέτρων, δημοσίευσε το κατόρθωμά του με πολύ υπερηφάνεια στα περιοδικά εκλαϊκεύσεως της εποχής εκείνης. Και θεωρήθηκε νικητής στο πρωτάθλημα της εμβέλειας.
Ένα τέτοιο περιοδικό έπεσε στα χέρια του εικοσάχρονου τότε Γουλιέλμου Μαρκόνι. Περνούσε τότε τις μέρες του στην πατρική έπαυλη, έξω από την Μπολόνια, στα Μαρκονιάτικα, όπως λεγόταν η περιοχή από τα μεγάλα κτήματα και αμπελώνες που είχε εκεί ο πατέρας του, πλούσιος γαιωκτήμονας, παντρεμένος με μια Ιρλανδοσκωτσέζα την Άννυ Τζόνσον. Πολύ συχνά ταξίδευε στην πατρίδα της μητέρας του, τόσο που δεν είναι υπερβολή αν χαρακτηρισθεί σαν Αγγλο-ιταλός ή Ιταλο-άγγλος. Αυτή η διπλή ιδιότητα στάθηκε αφάνταστα χρήσιμο στοιχείο στην σταδιοδρομία του ή καλύτερα στην αξιοποίηση του συστήματος που συνέθεσε και εκείνος μα που εκμεταλλεύθηκε μόνος και αποδοτικά ο Μαρκόνι.
Λέμε και εκείνος, γιατί εδώ πρέπει να παρεμβάλλωμε την ουσιώδη λεπτομέρεια ότι το σύστημα Μαρκόνι είχε ήδη πραγματοποιηθεί για μεγάλες επιδόσεις από τον Ρώσο φυσικό Ποπώφ που προσέθεσε στο σύστημα "πομπός Χέρτς και συνοχεύς Μπαρνλύ" την κεραία, ένα δίπολο δηλαδή, που συντόνιζε στη συχνότητα που δημιουργούσε ο πομπός του Χέρτς.

Η φιλολογία γύρω από το σημείο αυτό στάθηκε και είναι πολύ πλούσια. Ο Μαρκόνι διεκδικεί για τον εαυτό του μια πολύ ουσιώδη πραγματοποίηση. Αντί για δίπολο χρησιμοποιούσε μια κατακόρυφη προσγειωμένη κεραία χρησιμοποιώντας έτσι τη γη σαν κάτοπτρο που διπλασίαζε το ενεργό τμήμα του ακτινοβολούντος συστήματος. Αλλά και αυτό το επίτευγμα του αμφισβητείται.
Μια του ενέργεια δεν του αμφισβητήθηκε ποτέ. Ότι είχε την εξυπνάδα, που ίσως οφείλεται και κατά σημαντικό ποσοστό στο σκωτσέζικο αίμα που έτρεχε στις φλέβες του, να σπεύσει μετά τα πρώτα επιτυχημένα πειράματα που έκανε στη βίλλα Γκριφφόνε των πατρικών κτημάτων, να πάρει ένα βρετανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που του επέτρεψε να βρει άφθονα και εύκολα χρήματα από το Σίτυ του Λονδίνου. Μπορεί ο Ποπώφ να είχε και αυτός ανάλογες επιτυχίες εμβέλειας. Πράγματι εκείνη περίπου την εποχή, είχε επιτύχει να συνδέσει το Λιμεναρχείο της Κροστάνδης με ένα ρωσικό πολεμικό που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι μερικά μίλλια μακριά. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να κατοχυρώσει αυτή του την επιτυχία με διπλώματα ευρεσιτεχνίας και με ίδρυση εταιριών. ………………

…..Κρίνοντας τον Μαρκόνι με την απόσταση του χρόνου (πέθανε στις 20 Ιουλίου του 1937 στη Ρώμη, σε ηλικία 63 ετών) δεν μπορούμε να μην τον λογαριάσουμε ανάμεσα στους μεγάλους ευεργέτες της ανθρωπότητας. Σ’ ολόκληρη τη ζωή του, μια ζωή γεμάτη δόξες και επιτυχίες τιμημένος από όλη την ανθρωπότητα, δεν ξέχασε ποτέ και δεν παρέλειψε ποτέ να τιμήσει την μνήμη του Βιντσέντσου Ρόζα, του ταπεινού καθηγητού του γυμνασίου του Λιβόρνου, που του έμαθε τις πρώτες αρχές του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού........

Ένας εικονογραφημένος πίνακας ταξινόμησης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ΕΔΩ