Χρυσές λίρες παλαιάς κοπής της βασίλισσας Βικτωρίας, που έκρυψαν οι αντάρτες ή οι Γερμανοί. Τις λίρες έστελναν ως βοήθεια οι σύμμαχοι Αγγλοι προς τις ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, του Ψαρρού και άλλες οι οποίες δρούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα. Η οικονομική βοήθεια έφθανε αεροπορικώς πάνω από τη χώρα μας και έπεφτε με αλεξίπτωτα μέσα σε ανοξείδωτα βαρελάκια.
Οι ρίψεις γίνονταν τη νύχτα, με αποτέλεσμα πολλά «βαρελάκια» να χαθούν ή να πέσουν σε λάθος χέρια. Σημαντική σε όλη αυτή τη διακίνηση χρυσού ήταν και η συμβολή του ΕΛΑΝ, του ναυτικού των ανταρτών. Εκτός από το ενδεχόμενο της αιφνιδιαστικής επίθεσης του εχθρού εναντίον μιας ανταρτικής ομάδας κατά την παραλαβή του χρυσού ή του λάθους, που μπορούσε να αποτελέσει αίτια απώλειας του θησαυρού, υπήρχε πάντα και το προσωπικό κίνητρο οικειοποίησής του.
Εκείνη την εποχή οι τράπεζες δεν ήταν το ασφαλέστερο μέρος για φύλαξη, γι' αυτό οι αντάρτες έθαβαν τους θησαυρούς σε μέρη από τα οποία υπήρχε η πιθανότητα να ξαναπεράσουν ή να επιστρέψουν κάποια στιγμή με ασφάλεια. Οι πιο πολλοί από αυτούς όμως δεν επέστρεψαν ποτέ, είτε γιατί εξολοθρεύτηκαν από τους Γερμανούς είτε γιατί μετά τη λήξη του πολέμου και του Εμφυλίου έφυγαν για τις χώρες του ανατολικού μπλοκ χωρίς να μπορέσουν να πάρουν τίποτε μαζί τους.
Αυτοί οι άνθρωποι, όταν άρχισαν πριν από λίγα χρόνια να επιστρέφουν, έγιναν η πηγή μιας νέας μυθολογίας σχετικά με τους Ελληνες της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτοί ήταν που έφεραν στην ελληνική «αγορά» ένα μεγάλο μέρος από τους χάρτες οι οποίοι κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι και τόνωσαν το ενδιαφέρον του «κυνηγιού».
Το 90% περίπου αυτών των χαρτών είναι πλαστοί. Η τιμή ενός καλού χάρτη έχει σχέση με την ηλικία του προμηθευτή του. Οσο πιο ηλικιωμένος είναι αυτός που πουλάει τον χάρτη τόσο υψηλότερη είναι η τιμή του. Είναι η μόνη περίπτωση στην αγορά που η αξία ενός προϊόντος ανεβαίνει ανάλογα με την ηλικία του προμηθευτή του. Η ανώτερη τιμή που μπορεί να φθάσει ένας χάρτης είναι τα 5 εκατ. δραχμές.
Το πρώτο, πρακτικό τεστ αξιοπιστίας ενός χάρτη είναι η αντιπαραβολή του με τον επίσημο στρατιωτικό της συγκεκριμένης περιοχής. Οχι πως αυτό εξασφαλίζει τη γνησιότητά του, αλλά είναι το πρώτο βήμα εξακρίβωσής της. Από 'κεί και πέρα υπάρχουν διάφορες άλλες σκέψεις που πρέπει να κάνει ο ενδιαφερόμενος, καθώς πολλές φορές οι αντάρτες κατά τη σχεδίαση του χάρτη χρησιμοποιούσαν διάφορες τεχνικές για να δυσκολευτεί ο «κυνηγός» σε περίπτωση που ο χάρτης έπεφτε σε λάθος χέρια.
Ο γερμανός διοικητής Βορείου Ελλάδος την περίοδο της Κατοχής συνταγματάρχης Μέρτεν επέστρεψε μετά το τέλος του πολέμου ως τουρίστας. Πέρασε μερικές εβδομάδες σκάβοντας σε διάφορα σημεία της Μακεδονίας. Υστερα έφυγε για τη χώρα του κατά μερικές χιλιάδες λίρες πλουσιότερος. Ο συνταγματάρχης Μέρτεν είχε τους σωστούς χάρτες.
Το πλήρες κείμενο ΕΔΩ
Ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια για τον πόλεμο 1940-41, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου