Κε καθηγητά καλή σταδιοδρομία, επ' αγαθώ της κοινωνίας βεβαίως βεβαίως...

Ήθελε να γίνει δάσκαλος, του άρεσε το δασκαλίκι.

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το blogspot Γιάννης Σαλονικίδης - Δάσκαλος)

Όταν πριν από 27 χρόνια συμπλήρωνα το μηχανογραφικό μου έπεσαν από πάνω μου ο φιλόλογος και ο μαθηματικός μου…

«Τι πας να κάνεις; Δασκαλάκος θέλεις να γίνεις; Γιατί βρε παιδί μου … τσ, τσ …» και κουνούσαν τα κεφάλια τους.

Κανα δυο μήνες μετά , αφού βγήκαν τα αποτελέσματα, με ρώτησε μια μάνα συμμαθητή μου: «Πού πέρασες Γιάννη;», και αφού της απάντησα με κοίταξε με συμπόνοια .. «Ε, δεν πειράζει, θα δώσεις του χρόνου και θα περάσεις εκεί που θέλεις…».

Εγώ πάλι από τη μεριά μου ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Είχα επιλέξει αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω στη ζωή μου [για λάθος λόγους αλλά μήπως και τώρα το ίδιο δεν συμβαίνει;].

Σύντομα βρέθηκα στην Παιδαγωγική Ακαδημία όπου με περίμεναν δυσάρεστες εκπλήξεις. Περίμενα μια πανεπιστημιακή σχολή, με άντε λίγο κατώτερο επίπεδο σπουδών από τις άλλες περιζήτητες της εποχής μου, και βρήκα ένα λύκειο του κερατά! Πρωινή προσευχή, παράταξη σε γραμμές, ψαλμούς, δημοτικούς χορούς και άλλα τέτοια που μισώ ιδιαιτέρως.

Οι διδάσκοντες ήταν κυρίως καθηγητές της Δευτεροβάθμιας αλλά και οι πανεπιστημιακοί …δεν πήγαιναν πίσω. Το μάθημα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ανιαρό. Αυτά τα δύο χρόνια συγκέντρωσα πολύτιμες εμπειρίες για όλα όσα θα έπρεπε να αποφεύγω μελλοντικά. Από τη σκοπιά αυτή μάλλον καλό μου έκανε η φοίτησή μου στην Παιδαγωγική Ακαδημία [να προσθέσω στα θετικά και τον εξαιρετικό καθηγητή που μου έμαθε διδακτική της Φυσικής].

Τέλειωσα το στρατιωτικό καλοκαιριάτικα και είπα να ξεδώσω κάνοντας διακοπές στην Κω. Στο καράβι της πολύωρης επιστροφής έπεσε στα χέρια μου μια εφημερίδα και, τι φοβερή έκπληξη, εκεί διαπίστωσα πως είχα διοριστεί στο Νομό Θεσσαλονίκης! Χαρμολύπη… Τέλος η ξεγνοιασιά ώρα για δουλειά. Ξεσκόνισα τις σημειώσεις της σχολής και βουρ! Τρομάρα μου…

Η 1η τοποθέτηση σε 2/θέσιο ορεινό σχολείο του «ευρύτερου Ν. Θεσσαλονίκης». Υπήρχε ένα προβληματάκι με τη διαμονή και τη συγκοινωνία αλλά μπρος στα κάλλη…

Την πρώτη μέρα μου ως δάσκαλος ήμουν καταπληκτικός!


Τα παιδιά ενθουσιασμένα, εγώ καταπέλτης γνώσεων! Ε, 3 ώρες προετοιμασίας δεν πήγαν χαμένες. Τη δεύτερή μου μέρα ως δάσκαλος ήρθα στα ίσα μου… οι μαθητές μου δεν είχαν συγκρατήσει απολύτως τίποτα απ’ όσα τους αράδιαζα με στυλ την προηγουμένη.

Ευτυχώς το πήρα χαμπάρι τόσο γρήγορα πόσο ανεπαρκής ήμουν. Από κείνη τη στιγμή άρχισα την αυτομόρφωσή μου. Με τον 1ο μισθό των 23.756 δραχμών!!! [ούτε 70 ευρώ δηλαδή] αγόρασα όποιο παιδαγωγικό βιβλίο βρήκα μπροστά μου. Και διάβαζα… – τόσο διάβασμα δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου – και δοκίμαζα, και διόρθωνα και ξαναδοκίμαζα. Από τότε δε σταμάτησα στιγμή, κι όταν μερικές φορές το αμελούσα το «καμπανάκι χτυπούσε» και ξανάπεφτα με τα μούτρα.

Όπου «το καμπανάκι» η αυτό-που-είπες-τώρα-δεν-το-’πιασα φάτσες των μαθητών μου.

Πέρασαν τα χρόνια και κάνοντας έναν μίνι απολογισμό βλέπω πόσο ανυποψίαστος ήμουν όταν συμπλήρωνα το ροζ χαρτί του μηχανογραφικού. Όπως ανυποψίαστοι είναι οι περισσότεροι νέοι σήμερα που επιλέγουν ως πρώτη τους προτίμηση τα Παιδαγωγικά Τμήματα. Τι προσδοκούν;

Άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, 3 μήνες διακοπές το χρόνο, εύκολες σπουδές, χαλαρό επάγγελμα, ελκυστικό ωράριο [αντιγραφή από έρευνα που δημοσιεύτηκε σε καθημερινή εφημερίδα πρόσφατα].

Ωραία ακούγεται! Έτσι εξηγείται μάλλον το μέχρι πρότινος αδιανόητο. Το Παιδαγωγικό Τμήμα Θεσσαλονίκης να κοντεύει να ξεπεράσει τη Νομική Θεσσαλονίκης και να απέχει μια ανάσα από τις Ιατρικές σχολές! Ε, ρε μεγαλεία! Θα λέμε τώρα δικηγοράκος, γιατρουδάκος κ.ό.κ;

Δε λέω, είναι μεγάλος ο πειρασμός των γονέων που ωθούν τα παιδιά τους στα Παιδαγωγικά.

Αλλά το επάγγελμα του εκπαιδευτικού απαιτεί κάποιες ιδιαίτερες κοινωνικές δεξιότητες (που είτε τις έχεις είτε όχι), συνεχή προσπάθεια για βελτίωση (αλλιώς μαύρο φίδι που σ’ έφαγε), γνώσεις από πολλές επιστήμες και μάλιστα σε επίπεδο διδακτικής, ικανότητες διαχείρισης προβλημάτων συμπεριφοράς (και διάγνωσης αρκετές φορές), προσήλωση σε στόχους, μεθοδικότητα στην προετοιμασία – οργάνωση – διεξαγωγή – αποτίμηση της διδασκαλίας, τεράστια υπομονή, ενώ πολύ συχνά ο δάσκαλος θα κληθεί να «παίξει» το ρόλο του ψυχολόγου και του κοινωνικού λειτουργού όχι μόνο για τους μαθητές του αλλά και για τους γονείς των μαθητών του.

Αν λοιπόν ξεκινάς, «μελλοντικέ συνάδελφε», με τη λογική «να βρω γρήγορα μια χαλαρή δουλειά και να περνάω καλά» (έτσι συνοψίζω τις προτεραιότητες για αυτήν την ξαφνική προτίμηση προς το επάγγελμά μου), τότε καλά θα κάνεις να αναθεωρήσεις το συντομότερο. Ψάξε μέσα σου να βρεις εάν υπάρχει η διάθεση για προσφορά, για σκληρή δουλειά, για ξενύχτια [εξαιτίας προβλημάτων άλλων].

Κι όταν με το καλό διοριστείς να κάνεις απαραίτητα το τεστ «κάνω-για-δάσκαλος;». Αυτό είναι εξαιρετικά απλό. Απλώς μπαίνεις μέσα σε μια τάξη γεμάτη μαθητές που σε κοιτούν από πάνω μέχρι κάτω. Τσεκάρεις 2-3 πραγματάκια.

•Έχεις άγχος κι αγωνία [σε φυσιολογικά πλαίσια] για το αποτέλεσμα που θα προκύψει σε 45 λεπτά; [ιδρώτας επιτρέπεται] – Αυτό λέγεται και αίσθημα ευθύνης…

•Νιώθεις μια σχετική ανησυχία παρ’ όλο που γνωρίζεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις; [αν δεν νιώθεις ανησυχία επειδή δεν έκανες καμία προετοιμασία κόβεσαι στο τεστ κατευθείαν]

•Ξεχωρίζεις, μέσα σε 5 λεπτά το πολύ, ποια παιδιά χρειάζονται πραγματικά τη βοήθειά σου;

•Έχεις «καβάντζα» για την περίπτωση που συμβεί κάτι που δεν είχες προγραμματίσει;

•Χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα. Νιώθεις πως έμαθες κάτι καινούριο; Νιώθεις κούραση;

Εάν απάντησες ΝΑΙ στις 4 από τις 5 ερωτήσεις τότε καλώς ήρθες συνάδελφε!

Εάν όχι, τότε μη χασομεράς! Βρες μια άλλη δουλειά [εδώ έγραφα κάτι άλλο, αλλά αυτο-λογοκρίθηκα] γιατί από λεφτά, άστα …

Το κείμενο στην πηγή του.

Θέματα Φυσικής των εισαγωγικών εξετάσεων του 1970, Γεωπονικού - Φυσικομαθηματικού - Ιατρικού - Τεχνικού - Πολυτεχνικού κύκλου.

ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Θεωρία: Ισοδυναμία μάζης και ενέργειας. Ατομικός και μαζικός αριθμός στοιχείου. Συστατικά του ατομικού πυρήνος. Ισότοπα στοιχεία.

Άσκηση: Ισορροπία κυλίνδρου σε ένα και μετά σε δύο υγρά. Ζητούσε πόσο είναι (σε κλάσμα του όγκου του) βυθισμένος στο κάθε υγρό.

Πρόβλημα: Μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από υδατόπτωση με απώλεια κατά μήκος της γραμμής. Ζητούσε τας διαμέτρους και τα βάρη των αγωγών με μικρή και με υψηλή αρχική τάση. (Πράξεις πολλές, δεν τους έφτανε το εμβαδό της διατομής, ήθελαν τας διαμέτρους, τότε ποιος κοτούσε (τολμούσε) να φωνάξει να σχολιάσει…)

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Θεωρία: Τήξις και νόμοι αυτής. Θερμότης τήξεως και εύρεσις αυτής. Κλειστοί ηχητικοί σωλήνες και νόμοι αυτών.

Άσκησις: Εκκρεμές με σιδερένια σφαίρα υφίσταται εκτός από το βάρος της, και την έλξη από μαγνήτη με αποτέλεσμα πιο γρήγορη ταλάντωση. Ζητούσε τη δύναμη του μαγνήτη επί της σφαίρας.

Πρόβλημα: Φυσαλίς αερίου ανέρχεται από χαμηλότερο σε υψηλότερο σημείο εντός λίμνης γλυκέος ύδατος, με αποτέλεσμα τον τετραπλασιασμό του όγκου της εξαιτίας της μεταβολής της πίεσης και της θερμοκρασίας. Ζητούσε την θερμοκρασία στο σημείο εκκίνησης της φυσαλίδος.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Θεωρία: Τρόποι παραγωγής και νόμοι των επαγωγικών ρευμάτων. Ορισμός του εναλλασσομένου ρεύματος. Γραφική και αλγεβρική παράστασις αυτού. Ενεργός έντασις και ενεργός τάση του εναλλασσομένου ρεύματος.

Άσκησις: Ένα βλήμα αφού περάσει από σωλήνα τηλεβόλου, όπου του ασκείται υπό των αερίων πίεσις πε (Ρ) ανέρχεται σε μέγιστο ύψος 500 μέτρα. Ζητούσε την πίεσιν πε (Ρ).

Πρόβλημα: Κίνησις φορτισμένης σταγόνος εντός του χώρου δυο οριζοντίων μεταλλικών πλακών. Χωρίς τάση πίπτει με ορική ταχύτητα 20 εκατοστομέτρων το δευτερόλεπτο, ενώ με τάση 150 βόλτ, ακινητοποιείται.

Ζητούσε την ακτίνα, τη μάζα, το φορτίο της σταγόνος.

Θέμα απίθανο, μη αναμενόμενο, εκτός της τότε φροντιστηριακής ασκησιολογίας, που επιτάθηκε από την εξίσωση της αντίστασης του αέρα (ένας τύπος χαμένος στις αράδες της Φυσικής του Μάζη, ανύπαρκτος σχεδόν για όλους. Έπρεπε ο διαγωνιζόμενος υποψήφιος από ότι τυχόν θυμόταν και από τα λίγα βοηθητικά στοιχεία της εκφώνησης – ότι η δύναμη είναι ανάλογη του εμβαδού της μετωπικής διατομής της σταγόνος και του τετραγώνου της ταχύτητας, αλλά και από τον συντελεστή της αντίστασης του αέρος σε μονάδες CGS δύο επί δέκα εις την μειον τέσσερα, να ταιριάξει ένα τύπο με βάση την συμφωνία των μονάδων, να συμπεριλάβει την πυκνότητα του αέρος και μετά από όλη αυτή την περιπέτεια να επιχειρήσει μια λύση, κατά τα άλλα δεν είχε τίποτε το δύσκολο, βατή που λέγαμε αργότερα)

Tα θέματα τότε έρχοταν με τηλέτυπο στις κατά τόπους Νομαρχίες και από εκεί προωθούνταν στα λιγοστά εξεταστικά κέντρα. Έτσι στα Γιάννενα και στο τότε κτίριο του Πανεπιστημίου επί της Δομπόλη έγραφαν υποψήφιοι από όλη την Ήπειρο, αλλά και από την Κέρκυρα και τη Λευκάδα.

Τα θέματα δεν είχαν τυπωμένους αριθμούς, σύμβολα, αλλά μόνο λέξεις π.χ. δύναμη εφ ισον πέντε νιούτον, πι ίσον τρία κόμα δεκατέσσερα κ.ο.κ.

Οι εκφωνητές έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί, με ορθοφωνία να τονίσουν το Μ αντί του Ν, το Ψ αντί του Ξ.

Τα θέματα εκφωνούνταν δυο ή το πολύ τρεις φορές. Μία γρήγορα στην αρχή, μετά αργά σε ρυθμό υπαγόρευσης όπου οι διαγωνιζόμενοι έγραφαν τις εκφωνήσεις στα τετράδια τους, άντε και μια ακόμη να επαληθεύσουμε τι γράψαμε σαν εκφωνήσεις.

Ξεκινούσαμε το πρωί από τα σπίτια μας γύρω στις 7 και βγαίναμε από τις αίθουσες γύρω στις δυο το μεσημέρι, αλλά δεν λογαριάζαμε τίποτε, είμαστε τότε δεκαοκτώ χρονών…

ΣΧΕΤΙΚΑ: 1) Αναμνήσεις από τις εισαγωγικές εξετάσεις Σεπτεμβρίου 1970

2) Εισαγωγικές εξετάσεις 1971. Θέματα Φυσικής, λύσεις και σχόλια

3) Φυάλη εσοδείας 1972, στην υγεία των τότε υποψήφιων

Ρεκόρ αριστούχων και κενών θέσεων, το χρηματιστήριο των εισαγωγικών εξετάσεων.

Ρεκόρ κενών θρανίων, εκτίναξη βάσεων, δάσκαλοι οι πρωταγωνιστές, πτώση στις Νομικές και στις Αστυνομικές.

Μεταφορική κίνηση, περιστροφική με ανατροπή.

Για τη σχολική εκπαίδευση και το σύστημα πρόσβασης, του Χρήστου Κάτσικα.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ
(6 παρατηρήσεις)
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΙΚΑ, εκπαιδευτικού αναλυτή
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από τον τοπικό ΠΡΩΪΝΟ ΛΟΓΟ)

1. Στη συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης των υποψηφίων, οφείλουμε να επισημάνουμε τους οικονομικούς, κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς όρους που επιδρούν, στη διάρκεια της φοίτησης, πολύ πριν οι μαθητές, ως υποψήφιοι, φτάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις, στην έκβαση αυτής της φοίτησης και σε τελευταία ανάλυση στη διαφοροποιημένη κατάταξη των υποψηφίων. Ουσιαστικά οφείλουμε να στρέψουμε το μικροσκόπιο του ενδιαφέροντός μας και της πολιτικής και εκπαιδευτικής μας ανάλυσης στις λειτουργίες του υπαρκτού σχολείου από την πρώτη μικρή του δημοτικού, πολύ, δηλαδή πιο πριν από το τέλος της Λυκειακής βαθμίδας. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε αποτελεσματικά με τη θεωρία των φυσικών χαρισμάτων (αυτών που «παίρνουν» τα γράμματα) και άρα της «αναγκαίας επιλογής» μέσω εξετάσεων όσων μαθητών «αξίζουν» να προχωρήσουν.

2. Δεν υπάρχει «φαεινή ιδέα» για το εξεταστικό, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει αντίπαλη πρόταση αν δεν τοποθετηθεί κανείς για την ουσία της σχολικής εκπαίδευσης, καθώς, για όσους έχουν μάτια να δουν και την τιμιότητα να πιστέψουν στα μάτια τους είναι σαφές ότι, το σύστημα πρόσβασης δεν μπορεί να βρει δίκαιη λύση στο πλαίσιο των άνισων όρων που δημιουργεί η σημερινή εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα. Οφείλουμε να μιλήσουμε για την εκπαίδευση και το σχολείο σε συνάρτηση με τις υπαρκτές σχέσεις παραγωγής, με το σύστημα εκμετάλλευσης που προσδιορίζει και καθορίζει τη σχολική εκπαίδευση.
Η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να κοιτάξει το δάσος και όχι το δέντρο και να μιλήσει για όλα τα παιδιά. Αλλιώς θα «εγκλωβιστεί» σε μια επιφανειακή συζήτηση που θα επικεντρώνεται στην τελευταία τάξη του λυκείου, θα μεγαλοποιεί το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει αυτό καθαυτό το «σύστημα πρόσβασης» και θα αφήνει απέξω τα μεγάλα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

3. Χρειάζεται, επίσης, να αποκαλύψουμε ότι η «αυτονομία» ή «αποδέσμευση του Λυκείου» δεν εξαρτάται, σε τελευταία ανάλυση, από τις εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρώτα - πρώτα γιατί κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα είναι λογικό να δένεται ως κρίκος μιας αλυσίδας με την επόμενη. Δεύτερον γιατί όπου κι αν μετατεθούν οι εξετάσεις πρόσβασης χρονικά, το Λύκειο θα συνεχίσει να είναι προθάλαμός τους, καθώς η «αξία» των τίτλων του Λυκείου στον υφιστάμενο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας δεν είναι εδώ και χρόνια συνδεδεμένη με κανένα επαγγελματικό δικαίωμα, ουσιαστικά είναι απαξιωμένη εργασιακά.

4. Στα πλαίσια αυτά:
α. Πρέπει να σταθούμε κριτικά απέναντι στο περιεχόμενο, τις μορφές και τις κατευθύνσεις των αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων και στις σχολικές πρακτικές (τι, πως και γιατί μαθαίνουν οι μαθητές) που εντυπώνουν στους μαθητές μας από την πιο τρυφερή ηλικία, αντιλήψεις, πεποιθήσεις και στάσεις για τη φύση και την κοινωνία απαραίτητες για την «παραγωγή» παθητικών, συναινετικών, δογματικών, υπομονετικών, εξουσιαζόμενων, άκαμπτων, συντηρητικών προσωπικοτήτων που αντιστέκονται στην αλλαγή της κοινωνίας προκειμένου να κρατήσουν ανέπαφες τις παραδοχές τους για τον κόσμο που ζουν.
β. Πρέπει να σταθούμε κριτικά απέναντι στην τεμαχισμένη, αποσπασματική και τυποποιημένη γνώση που δημιουργεί στρατιές ημιαναλφάβητων ή προσοντούχων άσχετων οι οποίοι μπορούν να «διαβάσουν τη λέξη», αλλά είναι αξιοθρήνητα ανίκανοι να «διαβάσουν τον κόσμο». Η «εκπαίδευση της αμάθειας» ανήκει στη φυσιολογία του αστικού σχολείου, αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό του, το οποίο δεν μπορεί να το αποβάλλει όσες μεταρρυθμίσεις και αν κάνει.
γ. Πρέπει να μιλήσουμε για τις χιλιάδες μαθητών για τους οποίους η συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση είναι έξω από το οπτικό τους πεδίο καθώς δεν ολοκληρώνουν ούτε καν την υποχρεωτική -εδώ και αρκετές δεκαετίες- 9χρονη εκπαίδευση.
δ. Πρέπει να μιλήσουμε για το διπλό ανισότιμο, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, σχολικό δίκτυο
ε. Τέλος πρέπει να αναδείξουμε τη στενά ωφελιμιστική (εργαλειακή= εξετάσεις), συνεπώς μονοδιάστατη και θνησιγενή παιδεία (υπερτονισμένη από την πρόωρη πρακτική των λεγόμενων «φροντιστηρίων») των μαθητών του Λυκείου.

5. Όσες προτάσεις έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα από τη μεριά του ΥΠΕΠΘ και των φορέων του (ΕΣΥΠ - Επιτροπή Μπαμπινιώτη) πριμοδοτούν στην κατεύθυνση της τροποποίησης, μετάθεσης ή και «κατάργησης» των πανελλαδικών εξετάσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αποκρύπτοντας ή υποτιμώντας ή αφήνοντας άθικτες όλες τις παραπάνω λειτουργίες και πρακτικές της σχολικής εκπαίδευσης, τους μηχανισμούς της κοινωνικής επιλογής στο σχολείο.
Παράλληλα, το ΥΠΕΠΘ, με την κάλυψη ενός αναγεννησιακού λόγου για τη μείωση του εξεταστικού άγχους των μαθητών, των φροντιστηρίων και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών δαπανών, σε μια προσπάθεια τροχοπέδησης της κίνησης του μαθητικού πληθυσμού, ετοιμάζεται να στήσει νέα «εξεταστικά χαρακώματα» στις Λυκειακές τάξεις (περιφερειακά τεστ) στοχεύοντας σε μια νέα διαχείριση της ροής του μαθητικού πληθυσμού, με πλήρη «ηγεμονία» των αποτελεσμάτων των εξεταστικών δοκιμασιών σε όλα τα «μήκη και τα πλάτη» του Λυκείου, «λειτουργία» που από μόνη της, ως γνωστόν, δρομολογεί την πρόωρη έξοδο ενός τμήματος του μαθητικού πληθυσμού από την «κούρσα» του Λυκείου. Μιλάμε για μια αριστοτεχνική δημιουργία των όρων που επιβάλλουν «αυτεπαγγέλτως» υψηλά ποσοστά απόρριψης και αποκλεισμού μαθητών.

6. Το στρατηγικό αίτημα του κόσμου της εργασίας «μόρφωση και δουλειά για όλους» είναι το μόνο έδαφος το οποίο μπορεί να αξιοποιήσει μια πρόταση αγώνα για το σήμερα που θα στοχεύει στο να μορφώνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι, όσο το δυνατόν καλύτερα. Στα πλαίσια αυτά η οποιαδήποτε πρόταση οφείλει να είναι δεμένη άρρηκτα με την αλλαγή του περιεχομένου της εκπαίδευσης, την εξάλειψη της σχολικής διαρροής, την κατάργηση του διπλού δικτύου, της βάσης του 10 και του κλειστού αριθμού εισακτέων, μαζί με τη διεκδίκηση-απαίτηση επαγγελματικής διεξόδου. Οφείλει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, την ελαχιστοποίηση των σκληρών ταξικών φραγμών, την αντισταθμιστική αγωγή, την ένταξη στα σχολικά δίκτυα των χιλιάδων παιδιών που βρίσκονται «εκτός των τειχών», την αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων.

Οφείλει να μιλάει για όλες τις παραμέτρους της εκπαίδευσης (χρηματοδότηση, αναλυτικά προγράμματα, αντισταθμιστική διδασκαλία), να συνδέει την Εκπαίδευση με την Εργασία και τα πτυχία με το επάγγελμα, απαιτώντας το δικαίωμα για σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπή μισθό και αρνούμενη τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές εμμονές, όπου η αγορά κανοναρχεί και η εκπαίδευση υποτάσσεται.
Οφείλει να μιλάει για το Ενιαίο 12χρονο δωρεάν δημόσιο Σχολείο για όλα τα παιδιά (μετά από δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή με ενιαίο διαπαιδαγωγητικό πρόγραμμα), μέχρι τα 18 τους χρόνια. Ένα τέτοιο σχολείο, με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με ενιαία εργασιακά δικαιώματα, απαλλαγμένο από επικαλύψεις και ανακύκλωση της ύλης σε κάθε βαθμίδα, θα έχει βελτιωμένο επίπεδο γενικών γνώσεων, θα συνδέει τη θεωρία και την πράξη, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη, ώστε τα παιδιά να κατανοούν τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Στο σχολείο αυτό θα παρέχονται και εισαγωγικές επαγγελματικές γνώσεις, χωρίς κατευθύνσεις και ειδικότητες.

Οφείλει να μιλάει για τη λήψη αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών μέτρων, όπως ειδική οικονομική υποστήριξη και επιδόματα στη φτωχή οικογένεια, στους άνεργους και τους μετανάστες ώστε τα παιδιά τους να τελειώνουν το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, καθώς και για πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη στους μαθητές που το έχουν ανάγκη.

Οφείλει να μιλάει για έναν δεύτερο, προαιρετικό (για τους μαθητές), κύκλο σε όλη τη διάρκεια του Ενιαίου δημόσιου Σχολείου (μεσημεριανό ή απογευματινό), με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, στον οποίο, σε αντίθεση με το ασυνάρτητο και εξουθενωτικό πρόγραμμα του ολοήμερου, ο μαθητής θα έχει τη δυνατότητα, δωρεάν και συγκροτημένα, να καλύψει διάφορες ανάγκες του για τις οποίες τα νοικοκυριά έχουν σήμερα αυξημένες και ανελαστικές ιδιωτικές δαπάνες (ολοκλήρωση του διαβάσματος για την επόμενη μέρα, ξένη γλώσσα, υπολογιστές, μουσική, χορός, αθλητικές δραστηριότητες κλπ) και να πιστοποιεί τις γνώσεις του (πτυχίο ξένης γλώσσας και πληροφορικής).

Οφείλει να μιλάει, παράλληλα, για ένα δημόσιο δωρεάν και ανοιχτό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το 12χρονο σχολείο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση.

Μια φωτογραφία = χίλιες λέξεις, Απολυτήριες εξετάσεις στο Αφγανιστάν.

Άντε τώρα να αντιγράψεις, να ζητήσεις άδεια να πας προς νερού, ή να περιμένεις λύσεις στην οθόνη του κινητού, ή να εύχεσαι να πιάσουν κουβεντούλα οι επιτηρητές και να χαζεύουν από το παράθυρο.
Αναδημοσίευση από το Εκ-Παιδευτικά Παιδέματα και άλλα σοφίσματα.
Στο μεταξύ, στην άλλη άκρη, στη Νορβηγία, δοκιμάζουν να γίνονται οι εξετάσεις στα Λύκεια μέσω φορητών υπολογιστών, laptop, και οπωσδήποτε υπό σκιάν, και όχι σταυροπόδι.
Ο Μωυσής θα παρελάμβανε σήμερα τις Δέκα Εντολές στο facebook, και όχι σε δυό πέτρινες πλάκες.
Αλλά και εδώ, από μακρυά και με λίγη φαντασία, οι διαγωνιζόμενοι που κάθονται κατάχαμα (πως τόλεγε ο Όμηρος για τους κατοικούντες πέριξ της Αρχαίας Δωδώνης προγόνους μας, "ανυπτόποδες, χαμιεύναι" ) δείχνουν νάχουν στα γόνατα τους .... φορητά pc, συνδεμένα με ...ασύρματο internet...
Ούτε λίγη σκιά και ένα ποτήρι νερό;

«Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του
σφίγγει τα δόντια.

Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.

Ο δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι πηγές μες στον ασβέστη του ήλιου
Η ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Τα σκονισμένα σκοίνα. Το μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό. Όλοι διψάνε. Χρόνια τώρα.

Όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό πάνω απ’ την πίκρα τους».

Είδωλα από συγκλίνοντα φακό, πραγματικό - φανταστικό είδωλο.

είδωλα από συγκλίνοντα φακό

View more documents from pefkounar.

Πατώντας Εδώ η εργαστηριακή άσκηση κατεβαίνει και αποθηκεύεται.

Πανάγιω, βαρύ ηπειρώτικο.

Τραγούδι από την περιοχή της Κόνιτσας και των Μαστοροχωριών της.
(Οι Γερμανοί μηχανικοί, που είχαν έρθει πριν το 1912, για τα οχυρωματικά έργα στο Μπιζάνι, ρώτησαν σε ποιό Πολυτεχνείο σπούδασε ο Ζιώγας Φρόντζος, ο αρχιμάστορας του επιβλητικού μονότοξου γεφυριού της Κόνιτσας, τους απάντησαν ...μα το Πολυτεχνείο της Πυρσόγιαννης βέβαια. (Η Πυρσόγιαννη είναι ένα από τα μαστοροχώρια της Κόνιτσας με ονομαστούς μαστόρους, όπως και οι Χουλιαράδες, η Πράμαντα στα Τζουμέρκα)

------------------------------------------------
Αιντ’ έτσι ειν ο κο- μωρή Πανάγιω μου
Αι ν’ έτσι ειν ο κόσμος κι ο ντουνιάς
Ορ’ σαν τον τροχό γυρίζει
Αίντε δεν σ’ αρνιέμαι μώρε κρύα βρύση
…………………………
Αι για πάρε συ, μωρή Πανάγιω μου,
Αϊ για πάρε συ τη ρόκα σου
Ορ κι εγώ τον ταμπουρά μου,
Άϊντε δεν σ’ αρνιέμαι μωρε Παναγιά μου
……………………………
Αϊ και πάμε να, μωρή Πανάγιω μου,
Αϊ και πάμε να γλεντήσουμε
Ορ κάτω στην πεθερά μου,
Άϊντε δε σ’ αρνιέμαι μωρέ παντρειά μου.
---------------------------------------------------

Πριν 64 χρόνια...

Τότε, μια Δευτέρα στις 6 Αυγούστου 1945, ένα Αμερικανικό βομβαρδιστικό Β29 με το χαριτωμένο όνομα "Enola Gay" έρριχνε την πρώτη ατομική βόμβα τύπου U-235, με το επίσης χαριτωμένο όνομα "Little Boy" ("μικρό αγοράκι") που εξερράγη 600 μέτρα πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων της Χιροσίμα. 70000 άνθρωποι σκοτώθηκαν αμέσως, ενώ χιλιάδες άλλοι πέθαναν αργότερα από τις συνέπειες της και κύρια την ραδιενέργεια. Η ανθρωπότητα έμπαινε σε μια νέα-πιο τρομακτική-εποχή. Μετά λίγες μέρες, στις 9 Αυγούστου, μια δεύτερη ατομική βόμβα τύπου πλουτωνίου έσκαγε πάνω από την πόλη Ναγκασάκι, σκοτώνοντας περίπου τον ίδιο αριθμό ανθρώπων. Η απόφαση για την ρίψη των βομβών βαρύνει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν, με το πρόσχημα της συντόμευσης του πολέμου και την ελαχιστοποίηση των θυμάτων.


(Το βίντεο είναι απόσπασμα από ντοκυμαντέρ του BBC)

Κάθε χρόνο ο Δήμαρχος της Χιροσίμα διαβάζει στις 6 Αυγούστου μια διακήρυξη για την Ειρήνη μπροστά στον μνημείο για τα θύματα της ατομικής βόμβας.



"Αυτό το όπλο μαζικής καταστροφής, η ατομική βόμβα, ρίχτηκε πάνω στους κατοίκους της Χιροσίμα 64 χρόνια πριν. Ακόμα και σήμερα οι επιζώντες (hibakusha) συνεχίζουν να υποφέρουν μια κόλαση που δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν. Η ακτινοβολία που απορρόφησαν 64 χρόνια πριν συνεχίζει να κατατρώει τα σώματά τους, και οι αναμνήσεις πριν συνεχίζουν να τους επιστρέφουν 64 χρόνια πριν σαν να έγινε το γεγονός μόλις χτες.
Ευτυχώς οι βαριές επιπτώσεις της εμπειρίας των επιζώντων έτυχαν νομικής υποστήριξης. Ένα καλό παράδειγμα αυτής της υποστήριξης είναι η θαρραλέα απόφαση του δικαστηρίου που δέχτηκε ταπεινά οτι οι επιπτώσεις από την ραδιενέργεια στο ανθρώπινο σώμα δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως. Η Ιαπωνική κυβέρνηση πρέπει να παράσχει πλήρως συνδρομή της στους ηλικιωμένους επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εκτέθηκαν σε περιοχές της λεγόμενης "μαύρης βροχής" καθώς και σε εκείνους που ζουν στο εξωτερικό. Κατόπιν, ξεπερνώντας τα τείχη μεταξύ υπουργείων και επιτροπών, πρέπει να ηγηθεί ως σημαιοφόρος μιας εκστρατείας για την πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων μέχρι το 2020,που είναι και διακαής πόθος των επιζώντων: "Να μην υποφέρει κανείς ποτέ πια αυτά που υποφέραμε εμείς"".
Το πλήρες κείμενο της διακύρηξης του Δημάρχου μπορεί να το διαβάσετε στα Αγγλικά από την ιστοσελίδα εδώ.
Στη Χιροσίμα λειτουργεί Μουσείο Ειρήνης το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες, ανάμεσα τους και μαθητές σχολείων.
Περισσότερες πληροφορίες:
1. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AF%CF%88%CE%B7_%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B2%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%A7%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BC%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF_%CE%9D%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9
2. http://dim-sapon.rod.sch.gr/diafora/Gegonota/XIROSIMA.HTM

Η Φωνή της Αλήθειας από την Ιταλία, όχι όπως παλιά από το Βουκουρέστι.

Αναδημοσίευση από το blogspot e-epiloges-dionnysos.