Ομάδα κυνηγών αγριόχοιρου, αποτελούμενη από τους Μ.Σ. , Χ.Λ., Η.Κ., Κ.Γ. και Α.Χ. φέρεται να εντόπισε στην περιοχή Καμπέραγα στο ανατολικό Ζαγόρι, κρύπτη θησαυρού.Στην περιοχή έδρασε, επιχείρησε εναντίον των Γερμανών ο ΕΛΑΣ στην κατοχή.
Ακόμη η περιοχή βρίσκεται πάνω στο δρόμο της τούρκικης παλαιάς Εγνατίας οδού που ξεκινούσε από τον κάμπο των Ιωαννίνων, χάνι Λεύκα, καλντερίμι Δρίσκου, εξοχικό παλάτι Αλή πασά, χάνι Καμπέραγα και συνέχιζε προς Μέτσοβο.
Οι κυνηγοί εντόπισαν τον θησαυρό τον περασμένο Χειμώνα, και ήδη κατέθεσαν αίτηση στην οικονομική εφορία, και στην Νομαρχία Ιωαννίνων προκειμένου να προβούν σε νόμιμη ανασκαφή.
Η περιοχή, η θέση χαλάσματα ή κονάκια του Καμπέραγα, φυλάσσεται άγρυπνα από δύο βοσκούς μέλη της ομάδας, με τα ημιάγρια σκυλιά τους, ράτσας μολοσσός.
Πιθανόν να εντόπισαν ενδείξεις θησαυρού που έκρυψαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, ή του θησαυρού του Αλή πασά του Τεπελενλή, που μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί.
Σύμφωνα με ιστορικούς, όπως ο Αραβαντινός, η ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ, ο Αλή πασάς είχε μεγάλο θησαυρό από χρυσάφι, κάνουν λόγο για χρυσή γουρούνα αρκετών κιλών με 12 γουρουνάκια.
Περισσότερα για το θησαυρό του Αλή πασά του Τεπελενλή ΕΔΩ.
Στην ανακάλυψη πιθανόν να έφτασαν χρησιμοποιώντας ανιχνευτή μετάλλων,
η λειτουργία του οποίου βασίζεται στην ηλεκτρομαγνητική επαγωγή και συγκεκριμένα στα ρεύματα Foucault ή δινορεύματα.
(Σε ακίνητο μεταλλικό σώμα, που βρίσκεται σε μαγνητικό πεδίο, επάγονται ισχυρά ρεύματα, όταν το μαγνητικό πεδίο μεταβάλλεται χρονικά.Δινορεύματα προκαλούν την περιστροφή του μεταλλικού δίσκου στους μετρητές ηλεκτρικής ενέργειας (της ΔΕΗ) που υπάρχουν στα σπίτια.
Οι γνώριμοι μεταλλικοί ανιχνευτές που βλέπουμε στα σημεία ελέγχου σε αεροδρόμια, ανιχνεύουν το μαγνητικό πεδίο των δινορευμάτων που επάγονται σε μεταλλικά αντικείμενα.
Παρόμοιες συσκευές χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό θαμμένων θησαυρών, που συνήθως καταλήγουν να είναι καπάκια από μπουκάλια, χαμένες δεκάρες ή δραχμές, σκουριασμένα σίδερα, ενίοτε δε κανένα κουτάκι χρυσές λίρες)
3 σχόλια:
...Μην και ο θυσαυρός είναι ''πρωταπριλιάτικος'';
Καλή πρωταπριλιά
Και του χρόνου!
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΕΞΑΠΤΟΥΝ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΕ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΛΑΓΚΑΔΙΑ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΜΕΣΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Στα 130 δισ. εκτιμούν τους θησαυρούς των Πετκόφ, Καρά Αλή και Βοεβόδα
Ανιχνευτές για όλες τις τσέπες και για υποβρύχιο «κυνήγι»
«Βρήκαμε τα βαρελάκια άδεια. Μας πρόλαβαν...»
Οι κρυψώνες, τα κόλπα και τα σημάδια
Χιλιάδες Έλληνες στο κυνήγι κρυμμένων θησαυρών
ΠΑΝΟΣ ΜΠΑΙΛΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΚΟΥΦΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ που μοιάζουν με παραμύθια, εξάπτουν τη φαντασία χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι ξεχύνονται σε βουνά και λαγκάδια αναζητώντας κρυμμένους θησαυρούς από την εποχή του Αλή Πασά, την περίοδο των ληστών και τον Εμφύλιο. Πολλοί είναι εκείνοι, επίσης, οι οποίοι ψάχνουν και για αρχαίους θησαυρούς, όπως για παράδειγμα αυτόν του Πύρρου στην Ήπειρο. Άλλοι πάλι, πιο τολμηροί, κάνουν ολόκληρες επιχειρήσεις σε στοές κυρίως στο Παγγαίο αναζητώντας τα χρυσωρυχεία των Μακεδόνων βασιλέων.
Με σύγχρονα μέσα, χάρτες και μερικές φορές με την άδεια του κράτους, βγαίνουν κατά ομάδες στο κυνήγι των κρυμμένων θησαυρών συχνά με κίνδυνο της ζωής τους, όπως συνέβη πριν από λίγες ημέρες στην Καβάλα, όπου τέσσερις φίλοι έχασαν τη ζωή τους αναζητώντας χρυσό. Παρά τις προσπάθειες οι «διάσημοι» θησαυροί, όπως αυτός του Αλή Πασά, δεν έχουν βρεθεί. Πολλοί είναι εκείνοι, όμως, που λένε ότι έχουν βρει λίρες από την περίοδο του Εμφυλίου, γεγονός που δίνει ελπίδες σε πολλούς, οι οποίοι περνούν τη ζωή τους ψάχνοντας.
ΚΑΠΟΤΕ, φάνταζαν μύθοι. Άλλωστε, ως μύθοι μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα. Όμως, πολλοί ήταν εκείνοι που τους πίστεψαν και είτε κρυφά (τις περισσότερες φορές) είτε φανερά, βγήκαν στα βουνά με χάρτες, σημάδια και τα απαραίτητα εργαλεία και έψαξαν ή συνεχίζουν να ψάχνουν για τους χαμένους θησαυρούς.
Στην Ήπειρο, θυμούνται ακόμη τις προσπάθειες ενός ιδιώτη να εντοπίσει τον θησαυρό του Αλή Πασά. Δεκατέσσερα «φορτώματα» σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια λένε ότι ήταν ο πλούτος του, που από τις αρχές του αιώνα δεκάδες άνθρωποι αναζητούν. Πριν από δέκα χρόνια περίπου, ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες (Αρχαιολογία, Εφορία, Αστυνομία) είχαν κινητοποιηθεί, όταν ένας Κερκυραίος, που είχε βρει κάποιον χάρτη, έφτασε στην περιοχή Μαργαριτίου Θεσπρωτίας και αφού εξασφάλισε τη σχετική άδεια, άρχισε να ψάχνει σε ένα μικρό εκκλησάκι στις ρίζες ενός κυπαρισσιού. Οι ώρες περνούσαν, η μπουλντόζα έσκαψε σε μεγάλο βάθος, αλλά τελικά θησαυρός δεν βρέθηκε.
Ο θησαυρός του Αλή Πασά πάντα απασχολούσε πολλούς και εκτός Ηπείρου. Παλιότερα, άγνωστα άτομα έψαχναν στο Κάστρο των Ιωαννίνων. Ενώ άλλοι, πιο τολμηροί, έφτασαν ως το Τεπελένι, στην Αλβανία, εκτιμώντας ότι ο πασάς των Ιωαννίνων θα είχε μεταφέρει τους θησαυρούς του στη γενέτειρά του.
Στην Ήπειρο, βεβαίως, ακόμη υπάρχει ο μύθος του θησαυρού του Πύρρου. Πολλοί ήταν αυτοί που έψαχναν για χρόνια τις νύχτες στα ορεινά της Πρέβεζας, στην Κοινότητα Τρικάστρου, αλλά μάταια...
Από το 1960 και μετά οι χρυσοθήρες αυξήθηκαν στην Ήπειρο καθώς, όπως και σε όλη την Ελλάδα, άρχισαν να ψάχνουν για λίρες που είχαν κρύψει οι αντάρτες ή είχαν πέσει σε σημεία δύσβατα και στην πορεία χάθηκαν την περίοδο του Εμφυλίου. Στην περιοχή κοντά στην Κοινότητα Δερβιζιάνων, όπου είχε το στρατηγείο του ο Ζέρβας, δεκάδες άνθρωποι έψαχναν, ενώ κάποια στιγμή ακούστηκε χωρίς να έχει αποδειχτεί κάτι τέτοιο ότι και ξένοι, Γερμανοί και Άγγλοι, με χάρτες έφτασαν ως εκεί. Αν βρέθηκε κάτι, κανείς δεν γνωρίζει.
Γεγονός, όμως, είναι ότι στην ορεινή Ήπειρο και κυρίως στα Ζαγοροχώρια και στην Κόνιτσα, από τις περισσότερες γέφυρες είχαν περάσει χρυσοθήρες και έσκαβαν τις βάσεις τους, γιατί εκτιμούσαν ότι στα σημεία αυτά θα μπορούσαν εύκολα οι αντάρτες να κρύψουν λίρες, ώστε μετά τη θύελλα εύκολα να τις εντοπίσουν...
Πριν από τέσσερα χρόνια, οι περιβόητες λίρες των Άγγλων που «ρίχνονταν με αεροπλάνα» προκάλεσαν αναστάτωση στη Φθιώτιδα. Στον δρόμο μεταξύ Μπράλου και Γαβριάς κάποιοι πίστευαν ότι υπήρχαν κιβώτια με λίρες. Η περιοχή επί δύο μήνες φυλασσόταν από αστυνομικούς. Για αρκετές ώρες η περιοχή σκάφτηκε από μηχανήματα, παρουσία των αρμοδίων. Δεν βρέθηκε τίποτε, όμως δύο ημέρες πριν από την επίσημη προσπάθεια άγνωστοι είχαν σκάψει μεγάλη τρύπα, διακόσια μέτρα από το σημείο που φυλασσόταν. Πολλοί, τότε, είπαν ότι βρέθηκαν λίρες...
Κάτι ανάλογο έγινε πριν από χρόνια και στους Γόννους της Λάρισας. Εκεί, η εκσκαφή έγινε στην πλατεία του χωριού και όλοι οι κάτοικοι ήταν θεατές της προσπάθειας. Η πλατεία έπαθε αρκετές ζημιές, μάλιστα οι χρυσοθήρες είχαν καταθέσει και εγγυητικές επιστολές για την αποκατάσταση των ζημιών. Τόσο σίγουροι ήταν για το όλο εγχείρημα. Όπως έλεγαν τότε εκεί στην πλατεία, οι Τούρκοι είχαν κρύψει χρυσό. Μάλιστα, είχαν ταξιδέψει και στην Τουρκία και συγκέντρωσαν πληροφορίες, ενώ μπροστά τους είχαν ένα χάρτη που έδειχνε το πιθανό σημείο, όπου είχαν θάφτει δύο βαρέλια με θησαυρούς. Τελικά, τίποτα δεν βρέθηκε.
Χρόνια ολόκληρα στο Σπαρμί Ολύμπου κυκλοφορούσε η φήμη ότι σε ένα εκκλησάκι αντάρτες είχαν κρύψει λίρες. Χρυσοθήρες πήγαν, έσκαψαν ακόμα και κάτω από την Αγία Τράπεζα. Αν βρήκαν κάτι, δεν έμαθε κανείς.
Στην Πελοπόννησο, οι κρυμμένοι θησαυροί απασχολούν έντονα πολλούς. Αυτές τις ημέρες στα Κρέστενα δέκα άτομα ψάχνουν με άδεια του υπουργείου Οικονομικών για λίρες. Πριν από καιρό, μία άλλη ομάδα στην Ανδραβίδα ζήτησε άδεια για να σκάψει κάτω από μία εκκκλησία. Η όλη επιχείρηση ματαιώθηκε, γιατί αντέδρασε το Δημοτικό Συμβούλιο.
Στην ίδια περιοχή χρυσοθήρες από το χωριό Ριόλο της Αχαΐας είχαν εντοπίσει, όπως ισχυρίζονταν, κρυμμένες λίρες. Χρησιμοποίησαν ως και γεωτρύπανα. Κάποιοι άλλοι, στον Λάλα, έσκαψαν και τον επαρχιακό δρόμο, με αποτέλεσμα να διακοπεί η συγκοινωνία για μία εβδομάδα.
ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ θησαυρό των Τούρκων αναζητούν στα ορεινά της Καβάλας και στη θέση Κίτρινο Βουνό κάτοικοι γειτονικών νομών. Εκεί, όπως λένε, σε ειδικό δωμάτιο Τούρκοι είχαν κρύψει χρυσό πριν από πέντε αιώνες.
Μικρότερους θησαυρούς αναζητούν ομάδες φίλων στις περιοχές Κόκαλα της Καβάλας και στη Λιμνιά, όπου εκτιμούν ότι οι Τούρκοι που είχαν εγκατασταθεί εκεί έκρυβαν χρυσό και ασήμι.
Στη Ροδόπη ο θρύλος των Πετκόφ, Καρά Αλή και Βαλσάμ Βοεβόδα ζει όχι μόνο για τη βιαιότητά τους και τις ληστείες που έκαναν στις αρχές του αιώνα στην περιοχή, αλλά και για τους θησαυρούς τους, που οι «χρυσοθήρες» εκτιμούν ότι ξεπερνούν σε αξία τα 130 δισ. δραχμές.
Σύμφωνα με όσα στοιχεία έχουν συγκεντρώσει οι «χρυσοθήρες» της περιοχής, ο Καρά Αλή αφού συγκέντρωσε χρυσαφικά, λίρες και ασημικά, όλα προιόντα ληστειών, τα φόρτωσε σε επτά καμήλες, τα μετέφερε σε νερόμυλο μέσα σε σπηλιά και έφραξε την είσοδο με βράχο τεράστιο, που τον μετέφεραν τα «14 παλικάρια του».
Ο Πετκόφ αρχικομιτατζή τον λένε στην περιοχή έκρυψε τους θησαυρούς του σε ξυλοκιβώτια σε δάσος της Νότιας Ροδόπης, όταν οι προύχοντες αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη μέση.
Όσο για τον Βαλσάμ Βοεβόδα, άλλοι υποστηρίζουν ότι μετέφερε τους θησαυρούς του στη Βουλγαρία και άλλοι σε περιοχή της Βόρειας Κομοτηνής.
Οι «χρυσοθήρες» έχουν εξασφαλίσει χάρτες τους οποίους είχε ο στρατός στη Θράκη με τα λημέρια των ληστών, αλλά και σημειώματα των ιδίων, τα οποία είχαν αφήσει σε συγγενείς τους στη Σμύρνη και την Προύσα.
Πάντως η περιοχή η οποία έχει ερευνηθεί όσο καμία άλλη στην Ελλάδα, είναι αυτή του Παγγαίου. Εκεί οι «χρυσοθήρες» αναζητούν θησαυρούς από την εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και χρυσοφόρα κοιτάσματα. Άλλωστε οι τέσσερις φίλοι που έχασαν τη ζωή τους, αυτούς τους θησαυρούς αναζητούσαν.
Χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται οι κυνηγοί θησαυρών στην Ελλάδα. Παράλληλα, αυξάνονται τα καταστήματα που πουλούν ειδικά εργαλεία, τα οποία όλο και βελτιώνονται από πλευράς τεχνολογίας
«Η ΜΙΣΗ Ελλάδα ψάχνει», λέει ο κ. Δημήτρης Ξυλωμένος, ο οποίος διατηρεί κατάστημα ανιχνευτών χρυσού και μετάλλων, στο Κολωνάκι. Έχει αυτή την επιχείρηση περίπου είκοσι χρόνια και καθημερινά από το κατάστημά του περνούν δεκάδες πελάτες, που ο καθένας τους έχει να πει την δική του ιστορία.
Ένας μύθος, λίγη φαντασία και ένας καλός ανιχνευτής αρκούν, για να ξεκινήσει κανείς το κυνήγι. «Υπάρχουν ανιχνευτές για όλες τις τσέπες και τις απαιτήσεις. Οι τιμές ξεκινούν από 100.000 δρχ. και φτάνουν μέχρι 4.000.000 δρχ., για εκείνους που μπορούν να εντοπίσουν το χρυσάφι από χιλιόμετρα μακριά. Ακόμα και ανιχνευτές για υποβρύχιο «κυνήγι» υπάρχουν, όμως το κόστος αγοράς είναι διπλάσιο. «Οι περισσότεροι ξεκινούν με έναν απλό ανιχνευτή. Φαίνεται, όμως, ότι έχουν αποτελέσματα, διότι σε λίγο καιρό έρχονται και αγοράζουν πιο σύνθετα μηχανήματα. Τουλάχιστον 1.000 μηχανήματα πωλούνται κάθε χρόνο και, αν σκεφτεί κανείς ότι συνήθως ψάχνουν δύο και τρεις άνθρωποι μαζί, τότε μιλάμε για αρκετούς σύγχρονους χρυσοθήρες και, φυσικά, τα νούμερα αυτά αντιπροσωπεύουν μονάχα όσους αγοράζουν μηχανήματα από καταστήματα».
Βετεράνοι πολέμου και κάτοικοι περιοχών όπου έδρασαν ληστές την περίοδο της Τουρκοκρατίας είναι αρκετοί από τους εξερευνητές. Όμως, δεν λείπουν και οι εκπλήξεις. «Θυμάμαι, πριν από χρόνια, ένα ζευγάρι γιατρών που αγόρασε ένα μηχάνημα και έψαχνε για κρυμμένο θησαυρό στην περιοχή της Ηπείρου. Θυμάμαι και κάποιον που βρήκε μια κασέλα με 10 όπλα από την εποχή της Τουρκοκρατίας και μου έφερε το ένα δώρο. Ένας άλλος είχε βρει λίρες και μου χάρισε ένα βικτωριανό πεντόλιρο, όμως δεν είναι πολλοί αυτοί που αποκαλύπτουν το μυστικό τους», σημειώνει ο κ. Ξυλωμένος.
Η ΠΕΡΙΟΧΗ της Θεσσαλίας είναι από τις πρώτες στις προτιμήσεις των «χρυσοθήρων». Ιστορίες για χαμένους θησαυρούς από την εποχή της Τουρκοκρατίας αλλά και του Εμφυλίου δίνουν και παίρνουν και δεν είναι λίγοι αυτοί που στα καφενεία των χωριών συζητούν χαμηλόφωνα για χωριανούς τους που βρήκαν πιθάρια με λίρες και πλούτισαν.
«Από μικρό παιδί άκουγα ιστορίες για χαμένους θησαυρούς από την Κατοχή», λέει ο κύριος του οποίου τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας και θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.
«Όμως, ποτέ κανείς δεν είχε δει σημάδια που να αποδείκνυαν κάτι τέτοιο», λέει ο κ. Κώστας, που σήμερα κατοικεί σε ένα χωριό του Κισάβου. «Πριν από μερικά χρόνια έτυχε να δουλεύω μαζί με κάποιους χωριανούς μου. Φτιάχναμε ένα ξωκκλήσι παλιό, το οποίο είχε ρημάξει», προσθέτει. «Δουλεύαμε δυο - τρεις ημέρες. Κοντεύαμε να τελειώσουμε. Μας είχαν μείνει μονάχα οι παλιές σκάλες της εκκλησίας και επειδή είχαμε μέρες να κατεβούμε στο χωριό, αποφασίσαμε να τις αφήσουμε για την επόμενη ημέρα».
Όπως λέει ο κ. Κώστας, το σημείο στο οποίο βρίσκεται το ξωκκλήσι είναι απομακρυσμένο και σε περιοχή δυσπρόσιτη. Πήγαν την επόμενη ημέρα και στο σημείο όπου θα έσκαβαν είχαν πάει αποβραδίς άλλοι. «Εκεί όπου θα σκάβαμε για τις σκάλες υπήρχε ένας λάκκος. Είμαι σίγουρος ότι είχε το σχήμα κάσας. Κάποιος είχε πάει την προηγουμένη. Αργότερα όλοι στο χωριό μιλούσαν για κάποιον που ξαφνικά πλούτισε».
«Θα ξεκινήσω να ψάξω μόνο αν υπάρχουν δύο στοιχεία: μαζί με κάποιον που ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε κάτι ή με κάποιον που έχει σχεδιάγραμμα. Τώρα, θα μου πεις, γιατί να πάρουν εμένα μαζί τους; Μα, γιατί τους βοηθάω να εντοπίσουν το ακριβές σημείο». Ο κύριος που μιλάει διατηρώντας την ανωνυμία του έχει στην κατοχή του μια «βέργα» από μέταλλο. Σύμφωνα με τη θεωρία του, «την έχει επενδύσει με ουράνιο που αγόρασε στην Καβάλα και όταν βρεθεί σε χώρο όπου υπάρχει χρυσός, η βέργα κινείται προς το μέρος του».
Ο ίδιος έχει λάβει μέρος σε κάποιες προσπάθειες εντοπισμού διάφορων «θησαυρών», κυρίως στην περιοχή της Θεσσαλίας, αλλά χωρίς αποτελέσματα. Διηγείται τη σημαντικότερη από τις εξορμήσεις του: Η πληροφορία μιλούσε για δύο βαρελάκια με χρυσές λίρες που είχαν θάψει στον Όλυμπο οι αντάρτες. Πάνω από το Λιτόχωρο, στη θέση Ορόσημο. «Ένας απόστρατος αξιωματικός από το Ξηρόμερο Αμφιλοχίας είχε σχεδιάγραμμα. Ξεκινήσαμε τα ξημερώματα. Ήταν Απρίλιος, έκανε ακόμα κρύο. Περπατήσαμε τέσσερις ώρες μέχρι να φτάσουμε στο σημείο. Όταν φτάσαμε, αρχίσαμε να ψάχνουμε, αλλά τίποτα. Η βέργα δεν έδειχνε. Τότε καταλάβαμε ότι κάποιος άλλος μας πρόλαβε».
Η πληροφορία απεδείχθη ακριβής, αλλά τι είχε γίνει; «Δύο καπετάνιοι του αντάρτικου είχαν κρύψει τα βαρελάκια, διαμέτρου τριάντα - σαράντα πόντων και επενδυμένα με μέταλλο. Και οι δύο σκοτώθηκαν, αλλά ο ένας είχε πει στη γυναίκα του πριν πεθάνει πως στο σταυροδρόμι Πέρδικα υπάρχει μια λάκκα κι εκεί έκρυψαν τον χρυσό. Χρόνια μετά, η γυναίκα το είπε στο παιδί της, που βρήκε τα βαρελάκια. Εμείς έτυχε να ψάξουμε εκεί μετά δύο χρόνια. Το χώμα είχε χνουδιάσει. Όμως, φαινόταν μια σκαφταριά λίγο πιο πέρα. Όταν κοιτάξαμε εκεί, βρήκαμε τα βαρελάκια άδεια».
«Η μισή Ελλάδα ψάχνει για χρυσό», λέει ο κ. Δημήτρης Ξυλωμένος, ιδιοκτήτης καταστήματος ανιχνευτών μετάλλων
«Η ΕΛΛΑΔΑ είναι ένα απέραντο θησαυροφυλάκιο», λέει ο κ. Ξυλωμένος. «Χρόνια τώρα, δεκάδες άνθρωποι ψάχνουν τον θησαυρό του Αλή Πασά στην Ήπειρο, τον θησαυρό του Λύκου στην Πελοπόννησο και του Σιαδήμα στην Στερεά Ελλάδα και, φυσικά, πολλοί μύθοι έχουν φτιαχτεί για τους θησαυρούς αυτούς. Ότι είναι στοιχειωμένοι, καταραμένοι αλλά και αμύθητοι. Για να κεντρίζουν την φαντασία και την περιέργεια».
Το πέρασμα Ρωμαίων, Βυζαντινών, Ενετών, Σταυροφόρων, Σαρακηνών πειρατών αλλά και Τούρκων και Γερμανών, άφησε πίσω του κρυμμένους θησαυρούς που οι κάτοχοί τους προσπάθησαν να τους προφυλάξουν από τους άρπαγες και ανάλογα με τις συνθήκες επέλεγαν τον τρόπο με τον οποίο τους έκρυβαν.
Οι ληστές και οι πειρατές προτιμούσαν να απαλλαγούν σύντομα από τα πολύτιμα φορτία τους και έτσι επέλεγαν να τα κρύβουν σε εύκολα αλλά ταυτόχρονα δυσπρόσιτα σημεία, όπως χαράδρες, πηγάδια ή σπηλιές. Πολλούς θησαυρούς άφησαν και οι Τούρκοι πριν φύγουν από την Ελλάδα. Το αγαπημένο τους... χρηματοκιβώτιο ήταν το καζάνι και σπανιότερα το πιθάρι. Έκρυβαν τους θησαυρούς τους χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα ένα μικρότερο δίπλα του και σε μικρότερο βάθος, ώστε όποιος τον έβρισκε να σταματούσε εκεί. Τα σημάδια τους ήταν η στάχτη, τα κάρβουνα και ο ασβέστης, μια και το πέρασμα του χρόνου δεν αλλοιώνει αυτά τα υλικά.
Εκατομμύρια λίρες από το αντάρτικο βρίσκονται όπως μεταφέρεται από στόμα σε στόμα σε κάποια σημεία της Ελλάδας. Ήταν μέσα σε κασέλες με την ένδειξη ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ και μια νεκροκεφαλή. Όσο για τους θησαυρούς των Εβραίων, που διώχθηκαν, συνήθως τους έθαβαν στην αυλή ή σε κάποιο σημείο του σπιτιού, ώστε αν κάποιος από την οικογένεια σωθεί να επιστρέψει και να τον βρει...
Πηγή: ta-nea.dolnet.gr
Δημοσίευση σχολίου