Δηκτικά του Θανάση Τσιριγώτη (από την αλφαβητα)

Ο κόσμος ενός παιδιού ή τα παιδιά του κόσμου;

Χαρακτήρα καταιγίδας τείνει να προσλάβει η έλευση των πολυτέκνων στην εκπαίδευση. Με βάση τη λογική της κυβέρνησης να κάνει κοινωνική πολιτική με «ξένα κόλλυβα», οι πολύτεκνοι -χωρίς να έχουμε τίποτα με τη συμπαθή γονεϊκή κατηγορία- εκτός από το να προηγούνται στους διορισμούς, καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις, μετακινούνται κατά το δοκούν, αρνούνται τις εφημερίες στο σχολείο (γιατί άραγε;), όπως αρνούνται να πραγματοποιούν και τις συμβατικές εξωδιδακτικές υποχρεώσεις τους (πρωτόκολλο, αλληλογραφία, τμήμα κ.λπ.).
Σε πολλές περιοχές της χώρας το «φαινόμενο του αποικισμού» έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις (π.χ. Ανατολική Αττική) και οφείλουμε να προλάβουμε την έναρξη εμφυλίου πολέμου.
Αν η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να βοηθήσει στο δημογραφικό πρόβλημα, να στηρίξει οικονομικά τις λαϊκές οικογένειες και τους πολύτεκνους με «πριμοδότηση» για κάθε παιδί. Όχι όμως να θεσμοθετεί τον κοινωνικό ανταγωνισμό και διαγκωνισμό. Τα παιδιά δεν πέφτουν από τον ουρανό και κανένα δόγμα δεν εισηγείται και δεν μπορεί να εισηγηθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Το παράδειγμα καθηγητή με 30 χρόνια εργασίας, ο οποίος μένει χωρίς οργανική θέση γιατί κατέφτασε πολύτεκνος στο σχολείο, είναι οδηγός από την ανάποδη.
Τώρα το Υπουργείο να λάβει θέση! Με βάση τη μοναδική πρόταση «Οι πολύτεκνοι προηγούνται στους καταλόγους διορισμού».
Όλα τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού, ανθρωποφαγικά και απαράδεκτα!
Οι Ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ) να επαναφέρουν τις θέσεις τους.


Θ. Τσιριγώτης
μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ