Προνοητική η κυρία Ασπασία

....................................

Η ιστορία της ΟΛΜΕ  

Η ΟΛΜΕ ιδρύθηκε το 1924, και η έκδοση του δελτίου της (Δελτίον της ΟΛΜΕ) άρχισε το 1926. Η ίδρυση της ήταν εν μέρει προϊόν των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα την ταραγμένη περίοδο μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Το αρχικό οργανωτικό της σχήμα ήταν μια τριμελής διοικούσα επιτροπή.

Πριν από την ΟΛΜΕ, στο χώρο της εκπαίδευσης, είχαν ιδρυθεί και δραστηριοποιηθεί ο Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος (1914) με ιδρυτή το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος περιέπεσε σε αδράνεια όταν ο ιδρυτής του ανέλαβε τη γραμματεία του Υπουργείου Παιδείας.

Το 1936, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου διέλυσε την ΟΛΜΕ, η οποία ανασυστάθηκε το 1949. Ένας από τους πρώτους της στόχους ήταν η βαθμολογική εξέλιξη του κλάδου και πέρα από το βαθμό του διευθυντή β. Η δράση πήρε τη μορφή ομαδικής υποβολής παραιτήσεων υπηρετούντων εκπαιδευτικών. Παραιτήθηκαν 3.260 εκπαιδευτικοί και τελικά το αίτημα δεν έγινε δεκτό εκτός από κάποιες βαθμολογικές βελτιώσεις και μια μικρή αύξηση του μηνιαίου επιδόματος της πρόσθετης εργασίας.

Το 1955, όπου κυριαρχεί το «πείνα, ξύλο και Ακρόπολη» (Β. Ρώτας, Καραγκιόζικα) επί κυβερνήσεως Παπάγου 4.200 εκπαιδευτικοί παραιτούνται και κηρύχθηκε 4ήμερη απεργία (2-5 Μαρτίου 1955) με αίτημα την καθιέρωση ιδιαίτερου μισθολογίου για τους εκπαιδευτικούς και αυξήσεις της τάξης του 10-20%.

Η ΟΛΜΕ παρακολουθεί από κοντά τις προτάσεις Επιτροπής Παιδείας της κυβέρνησης της ΕΡΕ (Κ. Καραμανλής). Αξιολογώντας τα πορίσματα της Επιτροπής Παιδείας τα κρίνει ως «υπερβολικά πτωχόν έργον». Σε ανακοίνωση της επισήμανε ότι παρά τις διαπιστώσεις, η επιτροπή παιδείας δεν μπαίνει στην ουσία του προβλήματος που ήταν η έλλειψη στοιχειωδών μέσων για τη διδασκαλία στα γυμνάσια και τα φοβερά κενά στο προσωπικό.

Το 1961, γίνεται 24ωρη προειδοποιητική απεργία (26-1-1961) και σε συνεργασία με τη ΔΟΕ εξαγγέλλεται απεργία διαρκείας. Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή υποχωρεί στο αίτημα της αύξησης αποδοχών. Το 1963 γίνεται απεργία είκοσι ημερών (19/1/1963 – 7/2/1963) η οποία λήγει με την πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών. Πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Καραμανλής.

Τα έτη 1963-65, η Ένωση Κέντρου ως κυβέρνηση ικανοποιεί οικονομικά αιτήματα της ΟΛΜΕ χορηγώντας οικονομικό επίδομα στους εκπαιδευτικούς. Από την πλευρά της η ΟΛΜΕ στήριξε τη μεταρρύθμιση του Γ. Παπανδρέου για δημόσια και δωρεάν παιδεία και δημοτική γλώσσα.

Στο πλαίσιο της πολιτικής αστάθειας των ετών 1965-66 προωθείται ενιαίο μισθολόγιο που υποβάθμιζε τον κλάδο. Η ΟΛΜΕ αποφασίζει απεργία διαρκείας (Φεβρουάριος 1966) που λήγει στις 8/2/66 με πολιτική επιστράτευση. Το ενιαίο μισθολόγιο ψηφίζεται.

Στα χρόνια της δικτατορίας η ΟΛΜΕ λειτουργεί με διορισμένη διοίκηση. Τον Ιούνιο του 1975 εκλέγεται νέο Δ.Σ. με κεντρικά αιτήματα την κάθαρση από τους υποστηρικτές της χούντας, την άρση των μισθολογικών αδικών και την ψήφιση νέου νόμου για την εκπαίδευση.

Το 1976, γίνεται η μεταρρύθμιση (ν. 309/76). Το 1977 η ΟΛΜΕ ξεκινά απεργία διαρκείας με οικονομικά αιτήματα. Η απεργία (2/3/77 – 1/4/77) λήγει με την κατάκτηση της αύξησης της υπερωριακής αποζημίωσης.

Το 1979 ξεκινά νέα απεργία διαρκείας με οικονομικά αιτήματα η οποία λήγει σε έξι μέρες (10-16/3/79) καθώς χαρακτηρίζεται παράνομη και καταχρηστική με δικαστική απόφαση.

Στις 26-11-1980 η ΟΛΜΕ ξεκινά απεργία διαρκείας με τη μορφή επαναλαμβανόμενων εξαήμερων (άρχισε από 3/12/ μέχρι 23/12/80 και από 9/1/81 μέχρι 18/1/81), η οποία αναστέλλεται με την απόφαση 309/81 του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών ως παράνομη και καταχρηστική. 

Υπουργός παιδείας ήταν ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, ο οποίος στις 12/1/81 έκανε και την προσφυγή κατά της απεργίας.

Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές στις 18/10/1981 και ικανοποιεί μισθολογικά αιτήματα του κλάδου. Τον Απρίλιο 1982 γίνεται νέο καταστατικό της ΟΛΜΕ ενώ την 1η Ιουλίου του 1982 δημοσιεύεται ο ν.1264/82 (ΦΕΚ 79, τ. Α΄) για τον εκδημοκρατισμού του συνδικαλιστικού κινήματος, τη δυνατότητα εκλογών με συνδυασμούς, συνδικαλιστικές άδειες και προστασία των συνδικαλιστών.

Οι πρώτες απεργίες σε πανελλαδικές εξετάσεις

Το Νοέμβριο του 1987 (υπουργός Αντώνης Τρίτσης) γίνονται προειδοποιητικές απεργίες (24ωρη στις 25-11-87, 48ωρη στις 8 και 9 – 12-87, τρεις φορές τριήμερη από 5 μέχρι 17-12-1987, από 10 μέχρι 12-2-88 και από 16 μέχρι 18-3-88). Ο Α. Τρίτσης παραιτείται από τη θέση του υπουργού παιδείας και αναλαμβάνει ο Απόστολος Κακλαμάνης.

Στις 7 Μαΐου 1988, οι καθηγητές αποφάσισαν με πλειοψηφία απεργία κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Η απεργία κηρύχθηκε παράνομη και καταχρηστική και έληξε στις 23 Ιουνίου.
Τον Ιούνιο 1988 ανέλαβε υπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου (μέχρι τον Ιούλιο 1989)

Οι εξετάσεις άρχισαν αμέσως μετά και οι εκπαιδευτικοί πέτυχαν τη χορήγηση υπερωριακού επιδόματος εξωδιδακτικού έργου και επιδόματος βιβλιοθήκης, τα οποία προσέγγισαν συνολικά τις 25.000 δρχ. Έκτοτε δεν έγινε απεργία κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, δεν έλειψαν όμως μεγάλες κινητοποιήσεις.

 Η Γενική Συνέλευση τής ΟΛΜΕ ( 23-1-1988)  κηρύσσει νέες απεργιακές κινητοποιήσεις, προειδοποιώντας, πλέον, ότι  «άν η Κυβέρνηση δεν ικανοποιήσει τα αιτήματα τών Καθηγητών, ο Κλάδος θα πραγματοποιήσει  νέα Γενική Συνέλευση, για να κηρύξει απεργιακές κινητοποιήσεις ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ  ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ (μορφή, ημερομηνίες, κλπ)».

Η απόφαση αυτή ψηφίσθηκε με συντριπτική πλειοψηφία.

(Οι καθηγητές είναι πλέον πεπεισμένοι, ότι ο αγώνας τους  είναι δικαιωμένος στα μάτια τής κοινής Γνώμης.  Σ’ αυτό, άλλωστε, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, εβοήθησε και ο υπουργός Οικονομίας, κ. Τσοβόλας,  στην εκπομπή τής τηλεόρασης «ανοιχτά χαρτιά»! Διότι, την στιγμή που ο υπουργός οικονομίας  επιχειρούσε με «μπακάλικους» υπολογισμούς να πείσει το κοινό, πως ο νεοδιόριστος Καθηγητής παίρνει για μισθό 59.000 δρχ. τον μήνα  και όχι 53.000 δρχ., όπως δείχνουν οι μισθοδοτικές καταστάσεις, την ίδια στιγμή στο μυαλό τού απλού πολίτη στριφογύριζε η σκέψη: Πώς είναι δυνατόν, σήμερα ο Καθηγητής να καλείται, ως Επιστήμονας και Παιδαγωγός, να ασκήσει το γεμάτο αυξημένες ευθύνες  δύσκολο έργο του, ακόμη και με  τις 59.000 δρχ. τον μήνα, που λέει ο κ. Τσοβόλας;)

Τον Μάιο του 1990, ξεσπά μία από τις μεγαλύτερες απεργίες εκπαιδευτικών οι οποίοι αξιώνουν κυρίως μισθολογικά αυξήσεις. Η ΟΛΜΕ αποφάσισε απεργία μετά το Πάσχα μέχρι και την περίοδο των εξετάσεων. Από το δεύτερο 15νθήμερο του Μαΐου και για περίπου δύο μήνες πραγματοποιούνται 10 συλλαλητήρια στην Αττική και αντίστοιχα σε όλες τις πρωτεύουσες νομών. 

Αποφασίζεται από το υπουργείο Παιδείας, η  αναβολή των γενικών εξετάσεων και παράταση του διδακτικού έτους μέχρι τις 31 Ιουλίου. Στις 16 Ιουλίου, αρχίζουν οι γενικές εξετάσεις «σε βαριά ατμόσφαιρα και με συλλαλητήρια των εκπαιδευτικών έξω από τα εξεταστικά κέντρα», όπως ανέφερε η ΟΛΜΕ στις 16/7/1990.

ΠΗΓΗ NEWS 247