Είπα να δοκιμάσω τα αντανακλαστικά μου (ο Αλεξόπουλος μου είχε 9 ειρήσθω εν παρόδω) ξεκίνησα πες 11, έφτασε 1 λύνοντας και γράφοντας σαν μαθητής (τις σελίδες που βλέπετε) και κάπου εκεί στο Δ4 πονοκεφάλισα...
Άνοιξα και 2,3 φορές το σχολικό βιβλίο (οχι σκονάκια δεν είχα) να δω την εξίσωση της συμβολής και τι αποφαίνεται το σχολικό βιβλίο για το τι εννοεί μήκος κύματος που αντιλαμβάνεται ο ακροατής.
Κατά τις μια και μισή μπήκα στο internet να δω τι γίνεται ... ησυχία απόλυτη λες και δεν γίνονταν εξετάσεις, φαίνεται όλοι δοκίμαζαν τις ασκήσεις, ή ανταλασσαν αποτελέσματα
Μετά ξανακοίταξα το Δ4 με περισσότερη ησυχία, αλλά δυστυχώς ξέχασα το βάρος της τροχαλίας, τι να σου κάνουν έπειτα οι υποψήφιοι - όσοι έγραψαν άριστα πρέπει ναχουν πολύ γερά νεύρα- δεν το αποκλείω.
Δεν θα μπορούσαν οι νυχτερινοί θεματοδότες εκεί που ζητούσαν τη διαφορά φάσης στο Γ θέμα να ζητήσουν την εξίσωση ταλάντωσης του σημείου Ο, πιο παιδαγωγικό θα ήταν. Ακόμη να δώσουν έτοιμη την γενική εξίσωση ταλάντωσης σημείου μετά από συμβολή κυμάτων. Μετά είναι άδικο νάχει κανείς την εξίσωση γραμμένη σε καμιά σβηστήρα π.χ.
Ακόμη στο Δ θέμα νομίζω αρκούσαν τα ερωτήματα Δ1 και Δ4.
Θα μπορούσαν να βοηθήσουν ζητώντας π.χ. να σχεδιασθούν οι δυνάμεις στην τροχαλία και να υπολογισθεί π.χ. η δύναμη που ασκεί η τροχαλία στη ράβδο όταν τα βαράκια κινούνται επιταχυνόμενα. Γιαυτό εξάλλου επιλέγονται να ετοιμάσουν θέματα πανελληνίων εξετάσεων.
Στις εξετάσεις συνεχίζεται η διδασκαλία και η μάθηση, δεν πρέπει να είναι ανάκριση παλιάς εποχής.
Συμφωνώ με κάτι που γράφτηκε στο δίκτυο του Υλικού Φυσικής Χημείας από υποψήφιο ότι οι (νυχτερινοί) θεματοδότες βλέπουν σαν αντίπαλους τους δαγωνιζόμενους, ή σαν παιχνίδι κυνηγοί – θηράματα με καρτέρι και κυνηγόσκυλα.
Δυστυχώς η πατρίδα μας υπόσχεται στα νέα παιδιά – τα παιδιά μας - ένα μέλλον αβέβαιο με μπόλικη ανεργία.
ΣΧΟΛΙΟ από τον κ. Διονύση Μάργαρη στο Δίκτυο Υλικό Φυσικής Χημείας
Διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια, θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω μερικά σημεία.
1) Είναι κατανοητή η αγανάκτηση των φίλων που είναι επηρεασμένοι από την απόδοση των μαθητών τους ή συγγενικών τους προσώπων. Πραγματικά είναι πολύ δυσάρεστο να βλέπεις ένα παιδί που κουράζεται, αγωνίζεται, παλεύει και στο τέλος δεν έχει αντίστοιχο θετικό αποτέλεσμα. 2) Έχει καμιά λογική το Μάιο μήνα, ελάχιστες μέρες πριν τις εξετάσεις να αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού; Να μπορεί κάποιος μαθητής να πάρει ισότιμο απολυτήριο με ενδοσχολικές εξετάσεις; Γιατί; Θα μπορούσε να εφαρμοστεί από την επόμενη χρονιά. Και όμως έγινε. Τυχαίο; Προφανώς όχι. Θα έπρεπε να σταλεί το μήνυμα, ότι στις Πανελλαδικές θα είναι δύσκολα θέματα, ώστε, αν σήμερα έχουμε 2.000-3.000 σε ενδοσχολικές, του χρόνου να έχουμε 20.000. Μεγάλο το κέρδος. Και οικονομικό (έξοδα εξετάσεων) και προπαγανδιστικό. Θα δίνουν λιγότεροι μαθητές για … λιγότερες θέσεις.
3) Δεν θα συμφωνήσω ότι τα θέματα είναι τα χειρότερα των τελευταίων χρόνων. Δηλαδή το περσινό Γ θέμα ήταν ωραίο; Τι εξέταζε; Μπορεί να βρούμε αρκετά σημεία, τα οποία να σχολιάσουμε αρνητικά. Και ήδη αυτό έχει αρχίσει. Και περνώντας η ώρα μπορούμε να βρούμε και άλλα. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να ασχοληθώ με επιμέρους σημεία. Άλλωστε δεν νομίζω ότι η απόδοση ενός μαθητή θα καθοριστεί από τέτοιες λεπτομέρειες.
4) Θεωρώ ότι πρέπει να σταθούμε σε δύο βασικά σημεία:
i) Το Θέμα Β, είναι θέμα θεωρίας ή ένα θέμα στο οποίο βάζουμε κάποιες ασκησούλες; Παρατηρώ ότι μάλλον στο δεύτερο οδηγούμαστε. Είναι σωστό αυτό; Και αν ναι είναι, τότε να το πούμε ότι έχουμε ένα θέμα θεωρίας και τρία θέματα ασκήσεις.
ii) Το Θέμα Δ, πρέπει να είναι ένα πρόβλημα. Αλήθεια είναι ΕΝΑ πρόβλημα αυτό που δόθηκε; Ένα πρόβλημα σημαίνει ότι έχει αρχή, μέση και τέλος και ο μαθητής ΠΡΕΠΕΙ να καταστρώσει μια στρατηγική επίλυσής του. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια συρραφή από 2-3 προβλήματα, με διαφορετικούς προσανατολισμούς και διαφορετικές πορείες.
Το έγραψα και παραπάνω, στο πρώτο μου σχόλιο, αλλά δεν σχολιάστηκε, οπότε μάλλον δεν έγινε κατανοητό πιστεύω το πνεύμα του. Έγραψα ότι στο μέσον του Δ θέματος ένιωσα να κουράζομαι, λέγοντας ότι δεν έχω τις αντοχές των δεκαοκτάχρονων!!! Προφανώς το γύρισα στην πλάκα, μιλώντας για την ηλικία… Ας το γράψω λοιπόν καθαρά.
Όταν ένας καθηγητής με εμπειρία, κουράζεται να λύσει τα θέματα (να λύσει όχι να απαντήσει, αν κάποιος διάβαζε τις σημειώσεις μου δεν θα καταλάβαινε τι έγραφα!!!), σημαίνει ότι τα θέματα ήταν πολλά και απαιτούσαν κόπο. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσει εύκολα ακόμη και ένας άριστος μαθητής. Να το πω αλλιώς; Έλεος βρε παιδιά, με τα 4 υποερωτήματα (στην πραγματικότητα 4 προβλήματα). Αρκούσε το Δ3 ή το Δ4. Μόνο ένα από τα δύο.
Το Δ3 είχε όμορφη Φυσική. Το θάψαμε όμως δίνοντάς του 6 μόρια μόνο. Τι και αν δεν ξέρει ο μαθητής να εφαρμόσει την ΑΔΜΕ ή την ΑΔΣ. Θα χάσει 3+3 μόρια μόνο.
Το Δ4, δεν αρκούσε σαν πρόβλημα; Για να δούμε πόσοι μαθητές μπορούν ουσιαστικά, όχι τυπικά να καταλήξουν στο μέτρο της δύναμης που ασκείται στο άκρο της ράβδου από την τροχαλία. Πάνω σε αυτό το ερώτημα, δεν θα μπορούσαν να στηθούν πραγματικά ερωτήματα που να εξετάζουν ουσιαστικά πράγματα;
Τελειώνοντας ήθελα να τονίσω τη συμφωνία μου με την πρόταση που έγραψε πριν λίγο: « και να σε ακυρώνει η ίδια η διαδικασία εξέτασης».
Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι μπορεί να διδαχτεί σε μια τάξη το Δ Θέμα σε μια διδαχτική ώρα; Αλλά τότε γιατί κάνουμε μάθημα;
Ολόκληρη η αλληλουχία σχολιασμού στο Δ.Υλ.Φυσ.Χημ.
Τι άλλα νέα;
