Τι να ήταν το άστρο της Βηθλεέμ;

Εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους το Άστρο της Βηθλεέμ δέν μπορει να είναι ενα Αστρικό Αντικείμενο, και αναιρείται αυτόματα τα όσα λέει το Κατα Ματθαίον Ευαγγέλιο. Ομιλεί ο Δρ. Στράτος Θεοδοσίου , Αστροφυσικός , Αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.


.........................................................
Το άστρο της Βηθλεέμ, αν τελικά αφορούσε κάποιο αστρονομικό φαινόμενο, οδηγεί και πάλι στο έτος 747 από κτίσεως Ρώμης ή 7 π.Χ., αφού κατά τον Κέπλερ και άλλους αστρονόμους υπήρξε πράγματι τότε ένα παρόμοιο ουράνιο φαινόμενο που προκαλείται κατά τη συνάντηση των τριών πλανητών, του Κρόνου, του Δία και της Αφροδίτης. Στο φαινόμενο αυτό, μετά παρέλευση δύο ή τριών μηνών, ο Δίας δύει ή εξέρχεται από την τροχιά. Τότε παρατηρείται και πάλι το ίδιο έντονο φωτεινό φαινόμενο που παρουσιάζεται στην αρχή, σαν να εμφανίζεται εκ νέου.
Το γεγονός αυτό ταιριάζει με την παρατήρηση του Ματθαίου ότι οι Μάγοι πορευόμενοι προς τη Βηθλεέμ, "είδον" τον "αστέρα" και "εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα", προσθέτοντας ότι το "αστέρι" αυτό ήταν ίδιο με εκείνο "ον είδον εν τη Ανατολή" (Ματθ. 2,9-10). Καθώς ένα ταξίδι από τη Μεσοποταμία στην Παλαιστίνη με τα μέσα της εποχής απαιτούσε δύο ή τρεις μήνες, η χρονική αυτή απόσταση ταιριάζει με την αντίστοιχη φυσική κίνηση του πλανήτη Δία και τη διπλή εμφάνιση του κατά την είσοδο και έξοδο από την τροχιά συνάντησης με τους άλλους δύο πλανήτες.
Γενικά τα έθιμα στις "εορτές των Χριστουγέννων" προέρχονται από ένα συνδυασμό θρησκευτικών (χριστιανικών και πρότερων), και λαϊκών παραδόσεων που εορτάζονται κυρίως από τους χριστιανούς της Ευρώπης και Αμερικής αλλά και από άλλους λαούς μη χριστιανικούς (Κινέζοι, Ιάπωνες κλπ). Στην Ελλάδα συνδυάζονται διεθνή έθιμα όπως ο Άϊ Βασίλης και η υποδοχή του νέου έτους με ελληνικά έθιμα όπως το πρωτοχρονιάτικο ρόδι και ιστορίες με καλικάντζαρους


...................................................

Το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ο Δίας;


ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Το αστρο της Βηθλεέμ ήταν αληθινό;
2) Χριστούγεννα στη Βικιπαίδεια
3) Biblical Magi στη wikipedia

Το πρωϊ ξημερώσαμε με χιόνι μέσα στα Γιάννενα!

Κύματα στη Δρακόλιμνη της Τύμφης

Η Δρακόλιμνη στην Τύμφη, στα 2050 μέτρα, πάνω από το Πάπιγκο.

Μεγεθύνοντας την φωτογραφία, φαίνεται το μήκος κύματος από αφρίζουσα σε αφρίζουσα κορυφή. Εκείνη τη μέρα φυσούσε αεράκι στα 2050 μέτρα.

ΠΗΓΗ: Ηλιοχώρι (Ντομπρίνοβο) Ζαγορίου

Παράταση προθεσμίας συμμετοχής στα επιμορφωτικά προγράμματα Β επιπέδου,μέχρι 6 Δεκεμβρίου.

Παρατείνεται η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για συμμετοχή στα επιμορφωτικά προγράμματα Β' επιπέδου μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010 το μεσημέρι, ώρα 14:00.
Παράλληλα, μετατίθεται και η ημερομηνία έναρξης των προγραμμάτων για τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010.
Άντε να βάλουμε ένα χεράκι όλοι της δευτεροβάθμιας (οι αιτήσεις για τα προγράμματα της πρωτοβάθμιας υπερκάλυψαν ήδη τις προσφερόμενες θέσεις…), μην πάνε στράφι (…στη Βουλγαρία, Ρουμανία, Λετονία κτλ.) τα λεφτά που μας δόθηκαν από το ΕΣΠΑ για το σκοπό αυτό.

Αναδημοσίευση από το My SchBlogOut του Ν.Π.

Σχετικά με τα νέα προγράμματα ΚΣΕ Β' επιπέδου στην Ήπειρο (κάποιες μικρές διορθώσεις...)

Ειδικά για μας τους καθηγητές ΠΕ04 (Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι, Γεωλόγοι, Φυσιογνώστες) στην Ήπειρο ( στους οποίους προστίθενται και οι Φυσικοί-Ραδιοηλεκτρολόγοι (ΠΕ12), Γεωπόνοι ΠΕ14-04 και γενικότερα όσες "συναφείς ειδικότητες" έχουν δεύτερη ανάθεση τα μαθήματά μας μέχρι ποσοστό 20%) προτείνονται:

• Για το Νομό Ιωαννινων τρία ΚΣΕ:

• Δύο στο 8ο ΓΕΛ Ιωαννίνων (Τέρμα Δωδώνης- τηλ.2651043010) και

• Ένα στο ΚΕΚ ΕΥΡΩΙΔΕΑ - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (Πέραμα Ιωαννίνων- τηλ. 2651086035) .

* Για το Νομό Αρτας: 1ο ΣΕΚ Άρτας (ΠΑΡΟΔΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ-τηλ. 268107545)

Διδάσκοντες θα είναι οι Στέργιος Ναστόπουλος, Φυσικός και Δημήτρης Κοντοσάκος, Γεωλόγος.

Περιληπτικά τι πρέπει να ξέρετε σχετικά:

• Τα μαθήματα γίνονται τις μεσημεριανές-απογευματινές ώρες και όχι στις ώρες σχολικών μαθημάτων δύο φορές τη βδομάδα από ένα διδακτικό τρίωρο (δηλ. 6 διδακτικές ώρες την βδομάδα).

• Αφού προηγηθεί ένας ορισμένος αριθμός μαθημάτων (2 φορές τη βδομάδα), προβλέπονται διδακτικές παρεμβάσεις από τους επιμορφούμενους στην τάξη, στο σχολείο τους ή και σε άλλα σχολεία. Ο αριθμός τους θα καθοριστεί από τον φορέα της Επιμόρφωσης και θα υλοποιηθούν από το τέλος Φλεβάρη 2011 μέχρι περίπου το τέλος του Μαίου 2011. Ειδικά για τις διδακτικές παρεμβάσεις προβλέπονται υποστηρικτικές συναντήσεις (1 τη βδομάδα) με τους επιμορφωτές για συζήτηση, επίλυση προβλημάτων και ανατροφοδότηση (συνολικά 10). Η διάρκεια κάθε υποστηρικτικής συνάντησης εξαρτάται από τις εκάστοτε ανάγκες υποστήριξης, με μίνιμουμ 2 ώρες. Παράλληλα με τις υποστηρικτικές συναντήσεις συνεχίζονται τα μαθήματα (1 φορά τη βδομάδα) Μετά τη λήξη των διδακτικών παρεμβάσεων και των υποστηρικτικών συναντήσεων τα μαθήματα συνεχίζονται κανονικά (2 φορές τη βδομάδα).

• Η λήξη των μαθημάτων προβλέπεται για τις αρχές του Ιουνίου 2011. Σύνολο ωρών μαθημάτων 96, χωρίς τις υποστηρικτικές συναντήσεις.

Υπόψη οτι για να λειτουργήσει ένα ΚΣΕ πρέπει να συμπληρωθεί ένας μίνιμουμ αριθμός αιτήσεων, που καθορίζεται από τον φορέα της Επιμόρφωσης.



Γιαυτό λοιπόν: ΣΠΕΥΣΑΤΕ. ΔΗΛΩΣΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ...

Ομορφα πειράματα: Ο Γαλιλαίος και η πτώση των σωμάτων.

ΟΜΟΡΦΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ
Ο Γαλιλαίος και η πτώση των σωμάτων
Μετρούσε τον χρόνο με τραγούδι και όχι με ρολόι κι όμως έτσι, εντελώς εμπειρικά, κατάφερε να διατυπώσει τον σωστό νόμο περί πτώσης των σωμάτων, κόντρα στον «γίγαντα» Αριστοτέλη
ΧΑΡΗΣ ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010 στο ΒΗΜΑ

Ο μεγάλος έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης είχε διατυπώσει θεωρίες για τα περισσότερα από τα φυσικά φαινόμενα που μπορούσαν να παρατηρηθούν στην αρχαιότητα. Ειδικότερα ο Αριστοτέλης δίδασκε ότι η Γη είναι το κέντρο του Σύμπαντος και ότι τα διάφορα σώματα κινούνται επειδή πέφτουν προς το κέντρο της. Είναι αξιοσημείωτο πως ο άνθρωπος που κατέρριψε, με ένα απλό πείραμα, τη θεωρία της κίνησης του Αριστοτέλη, ο Ιταλός Γαλιλαίος Γαλιλέι, ήταν ο ίδιος που με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου απέδειξε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος.
Κόντρα στον Αριστοτέλη
Η άποψη ότι τα βαρύτερα σώματα πέφτουν με μεγαλύτερη ταχύτητα από όση τα ελαφρότερα είναι κάτι που φαίνεται φυσικό, ακόμη και προφανές, στους περισσότερους από εμάς. Ο λόγος είναι ότι στην επιφάνεια του πλανήτη μας, όπου γίνονται τα πειράματα, η έλξη της Γης, που ονομάζουμε βάρος, αντισταθμίζεται εν μέρει από την αντίσταση του αέρα. Επειδή τα ελαφρότερα σώματα έχουν κατά κανόνα μεγαλύτερες διαστάσεις από τα βαρύτερα, η αντίσταση του αέρα για αυτά είναι μεγαλύτερη και έτσι πέφτουν όντως με μικρότερη ταχύτητα. Για τον λόγο αυτόν η θεωρία του Αριστοτέλη, που προέβλεπε ότι η ταχύτητα πτώσης ενός σώματος είναι ανάλογη του βάρους του, φαινόταν κατ΄ αρχήν σωστή, παρ΄ όλο που οδηγούσε σε σοβαρές αντιφάσεις. Το πιο απλό παράδειγμα πειράματος που θα μπορούσε να γίνει για να δείξει ότι η θεωρία ήταν εσφαλμένη, ήταν να αφήσει κανείς ελεύθερο να πέσει το ίδιο φύλλου χαρτιού, πρώτα ίσιο και μετά τσαλακωμένο. Το βάρος και στις δύο περιπτώσεις είναι το ίδιο, αλλά το τσαλακωμένο χαρτί πέφτει πιο γρήγορα, επειδή έχει μικρότερη επιφάνεια και, άρα, συναντάει μικρότερη αντίσταση από τον αέρα. Ετσι αποδεικνύεται ότι η θεωρία του Αριστοτέλη σίγουρα δεν είναι σωστή.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, παρ΄ όλο που η θεωρία της κίνησης των σωμάτων που δίδασκε ο Αριστοτέλης ήταν εσφαλμένη, χρειάστηκε να περάσουν δεκαοκτώ αιώνες για να καταρριφθεί. Ο λόγος είναι ότι στην αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα οι επιστήμονες πίστευαν στην αυθεντία του μεγάλου αυτού έλληνα φιλοσόφου και δεν είχαν σκεφθεί σοβαρά να ελέγξουν τις θεωρίες του με πειράματα.
Ο πρώτος επιστήμονας που δοκίμασε συστηματικά να επαληθεύσει τη θεωρία κίνησης των σωμάτων του Αριστοτέλη ήταν ο Ιταλός Γαλιλαίος Γαλιλέι.

Στα πειράματά του, που έγιναν κατά τη διάρκεια της εποχής που ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, ο Γαλιλαίος χρησιμοποίησε ένα κεκλιμένο επίπεδο στο οποίο άφηνε να κυλήσει μια μικρή μεταλλική σφαίρα.

Τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων δείχνουν ότι το διάστημα που διανύει η σφαίρα είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου που έχει περάσει από τη στιγμή που αφήνεται να κυλήσει.

Τραγούδι αντί ρολογιού
Σήμερα, μετά τη διατύπωση των νόμων της κίνησης του Νεύτωνα, καταλήγουμε σε αυτό το αποτέλεσμα θεωρητικά και γνωρίζουμε ότι ο συντελεστής αναλογίας είναι το μισό της επιτάχυνσης του σώματος. Είναι όμως άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι ο Γαλιλαίος κατέληξε στο αντίστοιχο συμπέρασμα μόνο με βάση τα αποτελέσματα των πειραμάτων του, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι την εποχή του τα μαθηματικά εργαλεία που θα βοηθούσαν στην ανάλυση των πειραματικών δεδομένων του ήταν ανύπαρκτα. Στις σημειώσεις του Γαλιλαίου, που ανακαλύφθηκαν μόλις το 1973, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο μεγάλος φυσικός είχε σημειώσει σε μια στήλη τα διαστήματα που είχε διανύσει η σφαίρα σε διαδοχικά ίσα χρονικά διαστήματα και στη συνέχεια είχε δοκιμάσει διάφορους πιθανούς «κανόνες» που ακολουθούσαν αυτοί οι αριθμοί.

Υστερα από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, που φαίνονται στις σημειώσεις, είχε τελικά ανακαλύψει τον σωστό νόμο, γράφοντας σε μια διπλανή στήλη τους αριθμούς 4 (=2²), 9(=3²), 16(=4²), 25(=5²), 36(=6²), 49(=7²) και 64(=8²).
Αν το κεκλιμένο επίπεδο που χρησιμοποιούσε ο Γαλιλαίος ήταν λίγο μεγαλύτερο, ο επόμενος αριθμός θα ήταν ο 81(=9²).

Εκείνο όμως που είναι πραγματικά εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι ο Γαλιλαίος μπόρεσε να μετρήσει χρονικά διαστήματα χωρίς να έχει στη διάθεσή του ρολόι, όργανο που εφευρέθηκε μετά τον θάνατό του! Ο ίδιος στο τελευταίο βιβλίο του, όπου περιγράφει αυτό το πείραμα, γράφει ότι χρησιμοποίησε κλεψύδρα με νερό.
Η γνώμη όμως των ιστορικών της επιστήμης είναι ότι αυτή η μέθοδος δεν θα μπορούσε να δώσει την απαιτούμενη ακρίβεια για τα αποτελέσματα που βρέθηκαν στις σημειώσεις του και ότι ο Γαλιλαίος μετρούσε τον χρόνο τραγουδώντας!
Οσο κι αν στην αρχή αυτό ακούγεται απίθανο, σε δεύτερη σκέψη φαίνεται πολύ λογικό. Η αναλογία του διανυθέντος διαστήματος με το τετράγωνο του χρόνου δεν απαιτεί τη χρήση συγκεκριμένων μονάδων, ούτε μήκους ούτε χρόνου, αρκεί τα χρονικά διαστήματα στα οποία γίνονται οι μετρήσεις να είναι ίσα.
Και η σταθερότητα του ρυθμού ενός μουσικού κομματιού είναι εύκολα αντιληπτή ακόμη και από όποιον έχει στοιχειώδεις γνώσεις μουσικής, πόσω μάλλον από κάποιον που είχε πατέρα έναν επαγγελματία μουσικό, όπως είχε ο Γαλιλαίος.
Πατέντα του Φιλόπονου
Είναι γνωστή στους περισσότερους η διήγηση, σύμφωνα με την οποία ο Γαλιλαίος άφησε δύο σώματα, ένα ελαφρό και ένα βαρύ, να πέσουν στο έδαφος από την κορυφή του πύργου της Πίζας και διαπίστωσε ότι φθάνουν ταυτόχρονα στη Γη.
Το πείραμα αυτό αναφέρει ο Βιντσέντσο Βιβιάνι, μαθητής του Γαλιλαίου, στη βιογραφία του δασκάλου του, ενώ ο ίδιος ο Γαλιλαίος αναφέρει όντως πειράματα με ρίψη αντικειμένων από πύργους, όχι όμως από τον πύργο της Πίζας.
Το αξιόλογο όμως στην περίπτωση αυτού του πειράματος δεν είναι αν έγινε σε κάποιον συγκεκριμένο πύργο αλλά το αν ο Γαλιλαίος το είχε σκεφθεί μόνος του ή όχι. Φαίνεται λοιπόν ότι και σε αυτή την περίπτωση το ελληνικό πνεύμα είχε προβλέψει μια σημαντική ανακάλυψη!

Ο Ιωάννης ο Φιλόπονος, έλληνας φυσικός φιλόσοφος του 6ου αιώνα μ.Χ. και συστηματικός αμφισβητίας των θεωριών του Αριστοτέλη, περιγράφει ένα πείραμα ίδιο με αυτό που αναφέρει ο Βιβιάνι, και μάλιστα σημειώνει σαφώς ότι η διαφορά στον χρόνο πτώσης θα είναι πολύ μικρότερη από αυτήν που προβλέπει η θεωρία του Αριστοτέλη. Το ίδιο το σύγγραμμα του Φιλόπονου δεν έχει διασωθεί, η διήγηση όμως περιλαμβάνεται στο βιβλίο ενός αριστοτελικού φιλοσόφου και αντιπάλου του Φιλόπονου, του Σιμπλίκιου, ο οποίος αναφέρει τις ιδέες του Φιλόπονου στην προσπάθειά του να τις καταρρίψει. Κατά την άποψη πολλών ιστορικών της Φυσικής ο Γαλιλαίος είχε διαβάσει τα βιβλία του Σιμπλίκιου, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στα δύο σημαντικότερα συγγράμματα του Γαλιλαίου, που είναι γραμμένα υπό μορφή διαλόγων, ο φιλόσοφος που υποστηρίζει την αριστοτελική άποψη ονομάζεται Σιμπλίκιος! Ετσι φαίνεται ότι ο άνθρωπος που καθιέρωσε την πειραματική μέθοδο στη σύγχρονη επιστήμη βοηθήθηκε στο επίτευγμά του αυτό από τους αρχαίους προγόνους μας.

Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Αλ. Παπαδιαμάντη, Το μοιρολόγι της φώκιας

Ενα πολύ όμορφο βίντεο από τη συνάδελφο φιλόλογο του Λυκείου Πεδινής-Επιμορφώτρια B' επιπέδου των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση κ. Ευαγγελία Στάμου, από το γνωστό διήγημα του Αλ. Παπαδιαμάντη. Στο συνοδευτικό κείμενο γράφει η ίδια:

"Στο παρακάτω βίντεο ξετυλίγονται οι σκέψεις μας κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και ερμηνευτικής επεξεργασίας του λογοτεχνικού κειμένου στην τάξη. Τις αποτυπώσαμε σε λεκτικά σχήματα με κίνηση (σημαντική υπήρξε σ` αυτό το στάδιο η συμβολή του power point), τα οποία συνδυάσαμε με θρυμματισμένες λέξεις ή φράσεις μέσα από το κείμενο. Στόχος μας ήταν να σκηνοθετήσουμε μια παρουσίαση του έργου με τρόπο που να δίνει έμφαση στην οπτικότητα και την αποσπασματικότητα, ξεφεύγοντας έτσι από τη γραμμική ανάγνωση ενός γραπτού σημειώματος. Οι "σιωπές" των αποσπασμάτων προσφέρονται ως "κενά" για συμπλήρωση. Στο βίντεο συμπληρώνονται με το μελωδικό ήχο του τραγουδιού.

Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Το μοιρολόγι της φώκιας, από το cd "Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά".
Εικαστική ματιά: Ναβρόζογλου Μάγδα, Β΄ Λυκείου Πεδινής Ιωαννίνων."



Από το μπλόγκ της "Αρισμαρί".

ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ, ΛΙΤΣΑ!

Πλημμυρισμένος κάμπος με είδωλα δέντρων

O κάμπος στα βορειοανατολικά της Παμβώτιδας πλημμυρισμένος, δέστε τα φανταστικά (ανεστραμμένα) είδωλα των δέντρων στα νερά

H φωτογραφία από το ιστολόγιο: Παρατήρηση πουλιών Παμβώτιδα Ιωάννινα

Χρώματα Φθινοπώρου, γατες στο σεργιάνι

To "Επιμόρφωση" or not "Επιμόρφωση"-– that is the question...

Δόθηκε στη δημοσιότητα μια μεγάλη ερευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με Επιστημονικό υπεύθυνο τον Αντιπρόεδρό του Παναγιώτη Αναστασιάδη, Αν. Καθηγητή Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε., Πανεπιστήμιο Κρήτης,  με τίτλο: Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης (2010-2013): Μελέτη διερεύνησης επιμορφωτικών αναγκών

Αφορά μεγάλο δείγμα 27.785 Εκπαιδευτικών, 3.435 Διευθυντών Σχολικών μονάδων, 274 Στελεχών της Εκπαίδευσης,554  Σχολικών συμβούλων και 22 Προϊσταμένων Επιστημονικής καθοδήγησης, απ΄ όλη την χώρα. Η  μελέτη των πορισμάτων απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, καθώς τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα, κάποια φορά μη αναμενόμενα, και απαντούν σε πολλά ερωτήματα, που έχουν θέσει από καιρό οι εκπαιδευτικοί. Ήταν πάγιο αίτημα του κλάδου των Εκπαιδευτικών η ουσιαστική επιμόρφωση, καθώς διαπιστώνονταν η έλλειψη της. Και εφόσον το ζητούμενο είναι η αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα αποφέρει καλύτερη μόρφωση στα παιδιά μας, η επιμόρφωση είναι "εκ των ουκ άνευ". Η έρευνα, από την άλλη μεριά δείχνει οτι δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα στους Εκπαιδευτικούς μας. Και προσοντούχους Εκπαιδευτικούς έχουμε, και -έστω και λειψά- επιμορφωμένους, αλλά και Εκπαιδευτικούς με αυξημένα προσόντα. Για να μη λέω περισσότερα, διαβάστε τα πορίσματα από την έρευνα  ειδικά στους Εκπαιδευτικούς παρακάτω. Αν όμως θέλετε αναλυτική μελέτη, που θα το συνιστούσα προσωπικά, δείτε εδώ.

"Το 16,05% των εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα συμμετέχει στην έρευνα. Το ποσοστό αυτό διαφοροποιείται ανά Νομό. Η έρευνα αποτύπωσε μια υπεροχή συμμετοχής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (>10%) έναντι της Πρωτοβάθμιας.

Παράλληλα, η συμμετοχή των εκπαιδευτικών ανά ειδικότητα χαρακτηρίζεται πολύ ικανοποιητική, αφού είκοσι δύο από τις είκοσι πέντε ομάδες ειδικοτήτων (22/25) συμμετέχουν στην έρευνα με ποσοστά πάνω από 10%, γεγονός που μας επιτρέπει αναγωγή των συμπερασμάτων στον γενικό πληθυσμό.

Στην έρευνα αποτυπώνεται υπεροχή των γυναικών. Οι εκπαιδευτικοί που έλαβαν μέρος στην έρευνα είναι ηλικίας, κυρίως, «31-50 ετών» και υπηρετούν πάνω από μία δεκαετία.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ (66,2%), ενώ ένα ποσοστό πάνω από 5% έχει πραγματοποιήσει και «Άλλες σπουδές».
Οι εκπαιδευτικοί των «Ιονίων νήσων» έχουν μειωμένα ποσοστά παιδαγωγικών σπουδών και αυξημένα ποσοστά στην κατοχή πτυχίου ΑΕΙ (78.8%).

Παράλληλα, αποτυπώνεται αυξημένο ποσοστό της μεταβλητής «ΑΤΕΙ» στους εκπαιδευτικούς της «Δευτεροβάθμιας Τεχνικής-Επαγγελματικής» εκπαίδευσης.

Η σύγκριση των βαθμίδων εκπαίδευσης με το είδος των πανεπιστημιακών σπουδών εμφανίζει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να έχει τα υψηλότερα ποσοστά τόσο στην κατοχή «Διπλώματος ειδίκευσης-Master» όσο και «Διδακτορικού Διπλώματος».

Ικανοποιητικό ποσοστό (30,07%) αποτυπώνεται στο σύνολο των εκπαιδευτικών με πιστοποιημένη ξένη γλώσσα.

Όσον αφορά το επίπεδο που κατατάσσουν τον εαυτό τους με βάση τις γνώσεις που έχουν στη χρήση των Νέων Τεχνολογιών, οι εκπαιδευτικοί εμφανίζονται μοιρασμένοι ανάμεσα στις μεταβλητές «Καλό» 25%, «Πολύ καλό» 20% και «Άριστο» 7% και στις μεταβλητές «Μέτριο» 27%, «Αρχαρίου» 16% και «Δε γνωρίζω καθόλου» 4%.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (82%) απάντησε ότι έχει παρακολουθήσει στο παρελθόν πρόγραμμα επιμόρφωσης, το οποίο αξιολογούν θετικά λιγότεροι από τους μισούς (με μικρές διαφοροποιήσεις στις επιμέρους αναλύσεις ανά Περιφέρεια, Βαθμίδα και Ειδικότητα). Ως προς το «Περιεχόμενο» «πολύ» και «πάρα πολύ» ικανοποιημένοι δήλωσε το 11,65 % και «αρκετά» ικανοποιημένοι το 35,29%. Ως προς τη «Μεθολογία» «πολύ» και «πάρα πολύ»
ικανοποιημένοι δήλωσε το 11,27 % και «αρκετά» ικανοποιημένοι το 36,37%.
Ως προς την «Οργάνωση» «πολύ» και «πάρα πολύ» ικανοποιημένοι δήλωσε το 15,29% και «αρκετά» ικανοποιημένοι το 35,16%.

Εκτός από τις τρεις βασικές παραμέτρους (Περιεχόμενο, Μεθοδολογία και Οργάνωση), 763 εκπαιδευτικοί (2,74% επί του συνόλου του δείγματος) δήλωσαν και διάφορες άλλες μεταβλητές  που θεωρούν σημαντικές στο πρόγραμμα επιμόρφωσης που παρακολούθησαν στο παρελθόν και τις οποίες αξιολόγησαν (βλ. πίνακα 33). Βάσει της ανάλυσης περιεχομένου των απαντήσεων των εκπαιδευτικών του δείγματος, το 28% (όσων σημείωσαν τη δική τους άποψη-παράμετρο) δηλώνει τη μεταβλητή «Επιμορφωτές», για την καταλληλότητα των οποίων η πλειοψηφία του δεν εκφράζει την ικανοποίησή της (75,3% δηλώνει «Καθόλου» ή «Λίγο» ικανοποιημένο). Άλλες σημαντικές παράμετροι αποτελούν για τους εκπαιδευτικούς η «Χρονική διάρκεια – ωράριο» του
προγράμματος (16%)και η «Σύνδεση της θεωρίας με τη διδακτική πράξη» (15%), όπου και
στις δύο περιπτώσεις δηλώνουν, κατά πλειοψηφία, τη μη ικανοποίησή τους.

Αναφορικά με την άποψη των εκπαιδευτικών για την αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης, το 44% προτείνει κυρίως το «Μεικτό σύστημα (ταχύρρυθμα σεμινάρια και εξ αποστάσεως επιμόρφωση με συμβατικά μέσα και προαιρετική χρήση νέων τεχνολογιών)» και με μικρότερα ποσοστά τα «Ταχύρρυθμα σεμινάρια» με 24% και τις «Ημερίδες επιμόρφωσης» με 14%. Εκτός από τις βασικές μορφές επιμόρφωσης, 1438 εκπαιδευτικοί (5,17% επί του συνόλου του
δείγματος) δήλωσαν και διάφορες άλλες μεταβλητές (βλ. γράφημα 20), εκ των οποίων
οι 1422 δήλωσαν συγκεκριμένη μορφή ενώ 16 εκπαιδευτικοί δε διευκρίνισαν με
ακρίβεια την προτίμησή τους. Βάσει της ανάλυσης περιεχομένου των απαντήσεων των
εκπαιδευτικών του δείγματος, το 21,66% (όσων σημείωσαν τη δική τους άποψη- μορφή αποδοτικής επιμόρφωσης) δηλώνουν τη μεταβλητή «Μακράς διάρκειας (ετήσια ή/και διετής)», το 18,63% τη «Σύνδεση θεωρίας-πράξης» με εφαρμογή δειγματικών διδασκαλιών και βιωματικών εργαστηρίων και το 10,40% τη διεξαγωγή του προγράμματος «Εντός του σχολικού ωραρίου» με απαλλαγή από τη διδασκαλία και εξασφάλιση εκπαιδευτικής άδειας.

Η αξιολόγηση, ως προς τη σημαντικότητά τους, των θεματικών ενοτήτων που πρέπει να  αναπτυχθούν κατά την εφαρμογή ενός επιμορφωτικού προγράμματος αποτυπώνει στις πέντε πρώτες θέσεις με τις μεταβλητές «πολύ», «πάρα πολύ», δύο στη σχολική καθημερινότητα («Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης» 80,78% και «Ανάπτυξη δημιουργικών σχέσεων με μαθητές και γονείς» 60,51%) και τρεις που αναφέρονται στη διδασκαλία («Σύγχρονες
διδακτικές προσεγγίσεις» με 76,37%, «Αξιοποίηση Νέων Τεχνολογιών» 74,84%, «Διδακτική μεθοδολογία κατά γνωστικό αντικείμενο» 70,66%).

Στις δύο τελευταίες θέσεις βρίσκονται οι θεματικές ενότητες «Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης» 45,46% και «Αυτοαξιολόγηση Σχολικής Μονάδας» με 31,84%. Σε αυτό το σημείο απαιτείται περαιτέρω ανάλυση και συσχέτιση των απαντήσεων με την ηλικία και τα χρόνια προϋπηρεσίας.

Στις επιμέρους στατιστικές αναλύσεις, αποτυπωμένες σε γραφήματα, για κάθε Περιφερειακή Διεύθυνση, βαθμίδα εκπαίδευσης ή/και ειδικότητα των εκπαιδευτικών που πήραν μέρος στην έρευνα, παρατηρούμε μια παρόμοια (εκτός ορισμένων διαφοροποιήσεων) αποτύπωση της διαβάθμισης σημαντικότητας των θεματικών ενοτήτων, με την ανάλυση επί του συνόλου του δείγματος.

Τέλος, εκτός από τις βασικές θεματικές ενότητες, 711 εκπαιδευτικοί (2,56% επί του συνόλου του δείγματος) δήλωσαν και διάφορες άλλες ή και ίδιες με τις προβλεπόμενες, προτυπωμένες στο ερωτηματολόγιο, ενότητες.

Βάσει της ανάλυσης περιεχομένου των απαντήσεων των εκπαιδευτικών του δείγματος, το 26% (όσων κατέθεσαν τη δική τους άποψη) σημειώνουν μεταβλητές που δεν είναι σχετικές με το ερώτημα. Από τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς (τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) η πλειοψηφία δηλώνει, κυρίως, ότι επιθυμεί να επιμορφωθεί σε θέματα της επιστήμης της Ψυχολογίας, που σχετίζονται με τις θεματικές ενότητες «Διαχείριση
προβλημάτων σχολικής τάξης» και «Ανάπτυξη δημιουργικών σχέσεων με μαθητές και
γονείς» .

Η ανάλυση των δεδομένων, ως προς την αξιολόγηση από τους εκπαιδευτικούς της σημαντικότητας των κινήτρων, προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα επιμόρφωσης, αποτύπωσε την «Πιστοποίηση της επιμόρφωσης» 78%, τη «Διεξαγωγή κατά τις πρωινές ώρες με εξασφάλιση εκπαιδευτικής άδειας (εντός σχολικού ωραρίου)» 70%, και τη «Σύνδεση της
θεωρίας με τη διδακτική πράξη στην τάξη» 95%, στις πρώτες θέσεις των επιλογών τους. Ακολουθούν η «Διεξαγωγή πριν την έναρξη (Σεπτέμβριος) και μετά τη λήξη (Ιούνιος) του σχολικού έτους» και η «Διεξαγωγή κατά τις απογευματινές ώρες ή/και Σάββατο-Κυριακή (εκτός σχολικού ωραρίου)».

Βάσει της ανάλυσης περιεχομένου των απαντήσεων των ίδιων των εκπαιδευτικών (ανοιχτές ερωτήσεις) του δείγματος, αποτυπώνονται τέσσερα επιπλέον κίνητρα που θεωρούν οι ίδιοι πιο σημαντικά για τη συμμετοχή τους : 1) η καταλληλότητα των επιμορφωτών, 2) η σύνδεση θεωρίας-πράξης, 3) η καλή οργάνωση-συντονισμός του προγράμματος, και 4) οι θεματικές ενότητες που θα αναπτυχθούν.

Στην τελική επεξεργασία των δεδομένων θα γίνει προσπάθεια εντοπισμού στατιστικής σημαντικότητας επιμέρους ομοιοτήτων – διαφοροποιήσεων.

Παράλληλα, η επεξεργασία θα λάβει υπόψη τις πρόσθετες συσχετίσεις (π.χ. ηλικιακή διάρθρωση, έτη υπηρεσίας, επίπεδο γνώσεων στις Νέες Τεχνολογίες κτλ.)"

Υ.Γ. Πάντως κάποια ποσοστά θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Οι παρατηρήσεις δικές σας. Ερώτημα, προσωπικό: Αν η κατάσταση είναι τέτοια, γιατί "πατώνει" σε τόσα το Εκπαιδευτικό μας σύστημα;

Μελέτη ελεύθερης πτώσης - επίδραση του αέρα στην πτώση, με το σύστημα σύγχρονης λήψης και απεικόνισης.

Μιά πρόσφατη ανάρτηση του Στέργιου Ναστόπουλου στο Δίκτυο Διδάσκοντας Φυσικές Επιστήμες.

Εικόνες από το ελληνικό σχολείο του χτές, τότε που είμαστε παιδιά.

Κυρία, κυρία... ή κύριε κύριε... Ελλείψει θρανίων το μάθημα οκλαδόν, στρωματσάδα...

Μα φυσικά το Στρούνι (σήμερα Αμφιθέα είναι στην Ήπειρο, απέναντι από τα Γιάννενα, στην όχθη της Παμβώτιδας). Γράφτηκε ότι η φωτογραφία ήταν στημένη, στο ρόλο του δάσκαλου ένας από το χωριό. Η δασκάλα και τα πενήντα τόσα ζευγάρια μάτια, τότε που υπήρχαν πενηντάρια τμήματα.

Στα θρανία τρεις - τρεις, η ξυλόσομπα, ο ξεθωριασμένος μαυροπίνακας, η μαθήτρια και η δασκάλα...

Όταν οι δάσκαλοι είχαν και τη φροντίδα του σχολικού συσσίτιου (το κίτρινο τυρί, η σούπα πληγούρι, το ρόφημα γάλα σκόνη)

Περισσότερα στο αξιοπρόσεκτο πολυγραφότατο blog trelogiannis

Δέκα οδηγίες προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν.

Εκπαιδευτικός και μαθητής: Οδηγίες «πλοήγησης» μέσα στην τάξη, του Χρήστου Κάτσικα
10 «ΟΔΗΓΙΕΣ» ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ!
Εκπαιδευτικός και μαθητής: Οδηγίες «πλοήγησης» μέσα στην τάξη
Του Χρήστου Κάτσικα

Η «απομαγνητοφώνηση» των μαθητικών συνομιλιών θα έφερνε στο προσκήνιο τη «γραμματική και το συντακτικό» ενός αισθήματος δυσαρέσκειας και έλλειψης ικανοποίησης από τη συμμετοχή τους στη σχολική ζωή και τη μαθησιακή διαδικασία, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα - κέντρο πιέσεων και αρένα ανελέητου ανταγωνισμού, στο οποίο τα περιθώρια για αυθορμητισμό, ανάληψη πρωτοβουλιών, άσκηση κριτικής, προώθηση διαλόγου -λειτουργίες που «δένονται» με ένα νήμα με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς- «αραχνιάζουν» στα «πρακτικά» των διακηρύξεων της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής.

Μέσα στο κύμα των μαθητικών επικρίσεων και της αμφισβήτησης της λογικής του υπαρκτού σχολείου ξεχωρίζει ένα πρόσωπο, ο εκπαιδευτικός. Είναι ο «σημαντικός άλλος», η μόνη εμφανής φιγούρα της «ανώνυμης» σχολικής μηχανής, που στα «επεισόδια» των μαθητικών συζητήσεων παρουσιάζεται, υπαινικτικά, με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική, άλλοτε σα φορέας σωτηρίας και άλλοτε σα φορέας απώλειας. Ο δάσκαλος που αγαπήθηκε και ο δάσκαλος που μισήθηκε, είναι προφανώς δύο διαφορετικά πρόσωπα, χαραγμένα βαθιά, στις εμπειρίες και στις αναπαραστάσεις όλων, μαθητών και αποφοίτων, μικρών και μεγάλων, γεγονός που υποδηλώνει τον κεντρικό ρόλο που πιστεύεται ότι διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός στη σχολική «σταδιοδρομία» του μαθητή. Βέβαια, η σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή είναι, στα βασικά και αποφασιστικά της σημεία, μια σχέση θεσμική, όσο κι αν πολλές φορές στα μάτια των μαθητών φαντάζει ως προσωπική. Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές προσδιορίζεται με νόμους και διατάξεις, ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαθέσεις καθώς κάθε εκπαιδευτικός είναι «θεσμικά» υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει προς τους μαθητές του ένα minimum από την εξουσία που του παρέχει η θέση του στο σχολείο (διδασκαλία ορισμένης ύλης, εξέταση, βαθμολογία, απουσίες, ποινές, κ.λπ) πρακτική που δημιουργεί «αυτεπαγγέλτως» αντιθέσεις, σε κάποιες περιπτώσεις εκρηκτικές. Όμως, αν είναι δύσκολη με τη συγκεκριμένη δομή και λειτουργία του υπαρκτού εκπαιδευτικού συστήματος, η λύση βασικών αντιθέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων σε διαπροσωπική βάση, είναι σίγουρο ότι η ανίχνευση του «μαύρου κουτιού» της αίθουσας διδασκαλίας και των μαθητικών βιωμάτων, οριοθετούν τα χαρακτηριστικά του «δασκάλου που αγαπήσαμε».

1. Η ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ!
«Δεν χρειάζεται να σαι μάντης για να καταλάβεις. Αρκεί να κοιτάξεις του γονείς συγκεντρωμένους κάθε μέρα στην είσοδο του σχολείου, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους καλοντυμένους και τους φτωχοντυμένους, τους εξαντλημένους και τους ακμαίους» (Dupasc)
Το μαθητικό σώμα είναι ανομοιογενές καθώς προέρχεται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και διαπερνάται από τις υπάρχουσες κοινωνικές αντιθέσεις. Η σχολική τάξη δεν είναι ενιαία και αυτή η πραγματικότητα είναι τεκμηριωμένη από την έρευνα και την καθημερινή εμπειρία.
Κάθε μαθητής «κουβαλάει» μαζί του ένα ολόκληρο φορτίο προσωπικών, οικογενειακών και κοινωνικών «αποσκευών». Η γνώση που αποκτά ο καθηγητής για τους μαθητές του μοιάζει, πολλές φορές, με τη γνώση που αποκτά ο θεατής για τον ηθοποιό που παίζει κάποιο ρόλο στη θεατρική σκηνή. Η γνώση του δασκάλου για το μαθητή δεν μπορεί να «ρυμουλκείται» με το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στο σχολείο, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της ταυτότητας του παιδιού για την καλύτερη «χαρτογράφηση» της τάξης. Κι αυτό, βέβαια, όχι από την αίσθηση μιας αφηρημένης δικαιοκρισίας αλλά από τη βεβαιότητα ότι μόνο έτσι θα είναι σε θέση να προσεγγίσει τις στάσεις και τις πρακτικές των μαθητών.

2. ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ!
Μια σύγχρονη μορφή διδασκαλίας κάνει το μαθητή παρατηρητή - δράστη, του διεγείρει την παρατηρητικότητα, τον αναγκάζει να πάρει αποφάσεις, του δίνει επιχειρήματα αντί να τον ταυτίζει με ιδέες, συναισθήματα ή πρόσωπα, τελικά ωθεί τα συναισθήματά του στη συνειδητοποίηση. Στο παραδοσιακό μάθημα η τάξη είναι τάξη και η κοινωνία είναι κοινωνία. Όμως οι τοίχοι της σχολικής αίθουσας δεν μπορεί να είναι τα όρια της επικοινωνίας και χρειάζεται η σχολική ομάδα να γίνει κοινωνός των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, μάρτυρας, παρατηρητής και αναλυτής των κοινωνικών ζητημάτων. Ο εκπαιδευτικός απαιτείται να έχει τη γνώση και την ικανότητα να φέρει όλη την κοινωνία στην τάξη όχι με μια παραδοσιακή «επίσκεψη» αλλά αναλύοντας με κάθε ευκαιρία το σύνολο των αντιφάσεων και συγκρούσεών της. Στα πλαίσια αυτά, ο ολιγόλεπτος σχολιασμός πριν από κάθε μάθημα, με οξυδέρκεια και διεισδυτικότητα, των χτεσινών συμβάντων, δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα.

3. ΟΥΤΕ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΑΝΤΙΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ!
Η συζήτηση που αφορά τις σχολικές ποινές συνήθως επικεντρώνεται στη χρησιμότητα ή όχι των κυρώσεων και ποτέ σχεδόν στο τι προκαλεί τις κυρώσεις. Εμφανίζονται έτσι στους σχολικούς χώρους οι «οπαδοί» των ποινών και οι «αρνητές» τους οι οποίοι δρομολογούν τις θεωρητικές τους αντιθέσεις στο αν πρέπει να επιβάλλονται ποινές, πότε και ποιες, χωρίς, όπως σημειώνει ο Θανάσης Γκότοβος, να αναφέρονται στη γέννηση και τη «βιογραφία» του μαθητικού παραπτώματος το οποίο «ελκύει» την ποινή.
Η παραπάνω λογική, ενώ για τους «οπαδούς» των ποινών παραπέμπει στην αυταρχικότητα, για τους «αρνητές» τους, κοντολογίς γι εκείνους που «καταργούν» τις ποινές, κλείνοντας τα μάτια στο πλαίσιο που λιπαίνει το έδαφος των μαθητικών παραπτωμάτων, γρήγορα οδηγείται σε αδιέξοδο και πολλές φορές στην «κάθετη» αναθεώρηση της προηγούμενης στάσης τους. Μια αντίπαλη πρόταση στη λειτουργία του σχολικού ποινολογίου δεν μπορεί να αντιπαραθέτει στον όποιο θεσμοθετημένο αυταρχισμό μια ηθικιστική λογική που μοιάζει με την «ελεημοσύνη στην επαιτεία που ησυχάζει την ψυχή χωρίς η ζητιανιά να εξαλείφεται». Ο μαθητής δεν έχει ανάγκη ούτε από την αυστηρότητα ούτε από την ανεκτικότητα του εκπαιδευτικού. Αυτό που χρειάζεται είναι η ουσιαστική συμμετοχή του σε μια διαδικασία που θα δρομολογεί τους όρους θέσπισης και τήρησης των κανόνων της σχολικής ζωής που θα εξασφαλίζουν δικαιώματα και καθήκοντα σε όλους. Η στάση του δασκάλου ορίζεται με το αν και κατά πόσο εξυπηρετεί μια ολόκληρη κίνηση προς τα μπρος, με άλλα λόγια αν διαπαιδαγωγεί και διαπαιδαγωγείται σωστά ολόκληρη η ομάδα.

4. ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ!
«Θυμάμαι ακόμη μια καθηγήτρια που δεν έχανε ευκαιρία να με ξεφτιλίζει μέσα στην τάξη. Είχε πάρει κάποτε μια έκθεσή μου και τη διάβαζε μεγαλόφωνα στην τάξη, με ειρωνευόταν συνέχεια προκαλώντας έντεχνα και τα γέλια των συμμαθητών μου» (Ε.Ν. 36 ετών σήμερα)
Η πρώτη εικόνα που ένα παιδί μπορεί να έχει για τον ίδιο του τον εαυτό είναι συχνά διαμορφωμένη από το σχολείο. Εκεί βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπο με ομάδες παιδιών της ηλικίας του και συγκρίνει τον εαυτό του με τα άτομα που αποτελούν αυτές τις ομάδες. Περισσότερο όμως από τη συμπεριφορά των συμμαθητών του, οι εκτιμήσεις ου γίνονται από τους δασκάλους θα συντελέσουν στο να αναπτύξει το παιδί μέσα του διαθέσεις αυτοεκτίμησης ή αυτοϋποτίμησης. Η εξουσία του δασκάλου φανερώνεται με τη βαθμολογία, τον διαχωρισμό και την απροκάλυπτη εκτίμηση. Αυτά είναι τα λεγόμενα «αντικειμενικά μέσα» που έχει ο δάσκαλος στη διάθεσή του ώστε να εκφράσει την εκτίμησή του για την εργασία του παιδιού. Περισσότερο «ύπουλα» όμως είναι τα υποκειμενικά μέσα, που πολλές φορές ο δάσκαλος δεν συγκρατείται να μην χρησιμοποιήσει. Φανερώνονται μέσα στις κρίσεις, τους συλλογισμούς, τις υποτιμητικές μιμήσεις, την ειρωνεία. Φανερώνονται ακόμα μέσα στη λησμονιά, την εγκατάλειψη, την έλλειψη εκτίμησης, την αδιαφορία.
Η φυσική ποινή έχει θεωρητικά αποδυναμωθεί, χωρίς να έχει εντελώς εξοβελιστεί και συνυπάρχει με τη μη λεκτική επίκριση (παιχνίδι βλεμμάτων, γκριμάτσες αποδοκιμασίας) και με τις πιο πολιτισμένες, όχι λιγότερο οδυνηρές μορφές επίπληξης (ειρωνεία, οίκτος, αδιαφορία). Μπορεί η υποτίμηση να συντελέσει στη σχολική αποτυχία και σε διαταραχές στη φοίτηση; Έχει αποδειχθεί ότι όχι δύσκολα μπορεί το υποτιμημένο παιδί να οδηγηθεί στην παθητικότητα, την αδιαφορία ή να περάσει στην αντεπίθεση...

5. ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
Η σχολική ζωή έχει συρρικνωθεί, η σχολική μάθηση κυριαρχεί έναντι της κοινωνικής μάθησης και αξίες όπως δημοκρατία, συνεργασία, αλληλεγγύη έχουν «παραχωρήσει» τη θέση τους στον ανταγωνισμό, την αντιπαράθεση, τον ατομικισμό, το φθόνο, τη βαθμοθηρία, την υποτέλεια, την κυριαρχία. Η συλλογική προσπάθεια και ευθύνη, η ομαδικότητα -και μέσα σ΄ αυτήν η ανάπτυξη της ατομικότητας- δίνουν τη θέση τους στην παράλογη διάσπαση και σπατάλη δυνάμεων, σ΄ έναν αδιέξοδο ανταγωνισμό που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τις ανάγκες και τις προδιαθέσεις της νέας γενιάς που διψά για διανθρώπινη επαφή, ομαδικότητα και συναδελφικότητα. Πολύ σωστά επισημαίνεται από πλήθος ειδικών, εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ότι αυτό το κλίμα ευνοεί τη δημιουργία αντικοινωνικών συναισθημάτων και τάσεων, όπως η υπεροψία, ο φθόνος, η μνησικακία, η κακεντρέχεια, η υποκρισία και η παθολογική φιλοπρωτία. Στις απαντήσεις των πρώην μαθητών η συνεργασία και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων αποτελεί μια από τις θετικές εμπειρίες και τα ευχάριστα βιώματά τους. Ο δάσκαλος μπορεί να υπονομεύει την ανταγωνιστική σχολική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηματολογώντας υπέρ της θέσης, ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή μας είναι τα συλλογικά!»

6. ΔΙΔΑΞΕ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ! ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ !
Ο δάσκαλος που βολεύεται στο «κοστούμι» - πανοπλία της αυθεντίας και την χρησιμοποιεί μάλιστα και ως εφαλτήριο για το κοινωνικό status του ακυρώνει γρήγορα την επικοινωνιακή σύμβαση, αποξηραίνει κάθε δυνατότητα δημιουργικής - ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές του. Διδάσκουμε μαθαίνοντας, σημαίνει όχι μόνο ότι διαλεκτικά προσεγγίζουμε τη γνώση, αλλά και ότι παίρνουμε από την τάξη καθετί το κοινωνικά χρήσιμο, το αξιοποιήσιμο. Ο καλός δάσκαλος δεν ξέρει μόνο να μιλάει και να μεταδίδει. ξέρει πρώτα να ακούει.

7. ΔΩΣΕ «ΧΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ !
Διδασκαλία δεν μπορεί να αποτελέσει ο ξύλινος μονόλογος που μετατρέπει τη μαθησιακή διαδικασία σε μια από τις πιο «στημένες» και πιο ασφυκτικές επικοινωνίες στις οποίες συμμετέχει καθημερινά ο μαθητής. Παράλληλα ο σχολικός χώρος δεν είναι απλό θέμα γεωμετρίας ή απλής και ουδέτερης διευθέτησης για τη στέγαση της μαθησιακής διαδικασίας. Η διάταξη των πραγμάτων στην τάξη (θρανία, πίνακες, έδρα, κατά παράταξιν καθίσματα) έχει συγκεκριμένη εσωτερική συνοχή και λογική, το ίδιο και η αρχιτεκτονική των σχολικών χώρων. Η γλώσσα της κίνησης του σώματος μπορεί να αλλάξει. Δώστε στις τάξεις ένα άλλο χρώμα πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Δώστε στους μαθητές τη δυνατότητα να διακοσμήσουν οι ίδιοι την τάξη τους, να φέρουν αφίσες, βιβλία, περιοδικά που αγαπούν και διαβάζουν σε αυτήν. Φτιάξτε μια μικρή βιβλιοθήκη, αν αυτό είναι δυνατόν, μέσα στην τάξη με αυτά που αγαπούν να διαβάζουν τα παιδιά. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το μέγεθος της αίθουσας και τον αριθμό των μαθητών αλλάξτε τη διάταξη των θρανίων. Τοποθετείστε τα σε σχήμα Π και ζητήστε από τους μαθητές να εργάζονται ομαδικά προκειμένου να λύσουν μια άσκηση, να μεταφράσουν ένα κείμενο ή να διαμορφώσουν ένα επιχείρημα. Ανοίχτε δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα τους. Το ομαδικό πνεύμα δεν θα πέσει στα κεφάλια των μαθητών από τον ουρανό ούτε θα έρθει μέσα από τις ανταγωνιστικές εξετάσεις και τη βαθμοθηρία, όπου ο καθένας γράφει σκυφτός μπροστά στην κόλα του. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι οι αναγκαίες διδακτικές μας παρεμβάσεις που κινούνται προς την κατεύθυνση ενός άλλου σχολείου αρκούν για να αλλάξουν το σχολείο. Δημιουργούν ρωγμές στο σύστημα και διαμορφώνουν τους όρους να σκεφθεί η νέα γενιά κριτικά προκειμένου να αποκτήσει τα όπλα για να αλλάξει τον κόσμο. Το σχολείο αλλάζει αλλάζοντας την κοινωνία!

8. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ !
Στη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, ο μαθητής, αρκετές φορές, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού που αφορούν κατά βάση το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όχι εύστοχη απάντηση του μαθητή, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο επικρίσεων , γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για «αφοπλισμό» του μαθητή. Αντίθετα μια λειτουργική εκμετάλλευση του λάθους, μια δυναμική κατανόησή του μέσα από την οποία δε νοείται πλέον ως αποτυχία, η αναδόμηση του σωστού μέσα από την ευκαιρία του λάθους μπορεί όχι μόνο να μην απογοητεύσει το μαθητή αλλά και να ανοίξει το σύνθετο δρόμο της μάθησης. Η γνώση είναι και αποτέλεσμα σύγκρουσης του σωστού με το λαθεμένο και ακριβώς το λαθεμένο είναι απαραίτητο για τη διατύπωση του ορθού και του κοινωνικά αναγκαίου.

9. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕ ΜΕ!
«Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που απλώνει το χέρι στην ψυχή του παιδιού και τονώνει αυτό που διαθέτει το καθένα» (Μίλτος Κουντουράς)
Το σχολικό σύστημα δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί «παραμελημένα» παιδιά. Η ενθάρρυνση μπορεί να γίνει θετικό κίνητρο, ενώ η μείωση της αξίας πλήττει το μαθητή καίρια στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Το πρώτο βήμα για μια επιτυχημένη επικοινωνιακή - μαθησιακή διαδικασία είναι η ενθάρρυνση.

10. ΓΝΩΡΙΣΕ ΜΕ! ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΟΥ!
«Τι ξέρουμε για τους μαθητές μας; επίδοση, διαγωγή, θέση στο θρανίο» (Γ.Κ., εκπαιδευτικός)
Έχει καθοριστική σημασία για την πορεία της διδασκαλίας και τις σχέσεις με τους μαθητές να τους γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να συναντήσουμε τις ανάγκες τους. Και σε καμία περίπτωση γνωριμία με τους μαθητές δεν σημαίνει να πουν το όνομα τους, όπως γίνεται συνήθως στο πρώτο μάθημα. Γνωριμία με τους μαθητές σημαίνει να γνωρίσουμε την άποψη τους για τον κόσμο και τη ζωή τους, τις επιθυμίες τους, τις εργασίες που κάνουν οι γονείς τους, τις συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και μελετούν, τη σχέση τους με το σχολείο, το πώς περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους, το πώς σκέφτονται. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το λόγο και τη συμπεριφορά τους και να συναντήσουμε πραγματικά τις ανάγκες τους προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στο πολιτιστικό τους κεφάλαιο και στα υλικά μέσα που έχουν διαθέσιμα.
ΠΗΓΗ: alfavita.gr

Ευδοκίμως περατώσαντες, για τους συνάδελφους του 8ου του πρωην ΕΠΛ Ιωαννίνων.

Ένα κείμενο του Στέργιου Ναστόπουλου, για τους συνάδελφους του 8ου που θα κατεβούν στη στάση "Σεπτέμβρης του δέκα".

Στη φωτογραφία, κυκλάμινα, διώχνες τα λένε στο Ζαγόρι, γιατί όταν έβγαιναν νωρίς το Φθινόπωρο έφευγαν οι τότε "οικονομικοί μετανάστες" του Ζαγοριού για τη Ρουμανία, την Αίγυπτο, τη Σμύρνη, την Αθήνα, τα ξένα και την ξενητειά.

Ήταν περίεργη αυτή η βδομάδα που πέρασε στο σχολείο. Αρχή της σχολικής χρονιάς κι όμως κάτι έλειπε. Η δροσερή ατμόσφαιρα του Σεπτέμβρη με τα πρωτοβρόχια, τώρα που στην Ελλάδα η φύση ξαναπρασινίζει πριν τον τελικό της ύπνο, παράξενο αυτό, κι ας λένε τα σχολικά βιβλία ότι το φθινόπωρο είναι ο προθάλαμος του χειμώνα, αυτό σ’ άλλες χώρες, είχε κάτι το πυρετώδες, το θερμό, το βαρύ, το βαρύθυμο, το πένθιμο. Ναι, ξαναβρεθήκαμε την πρώτη του μηνός και πάλι: Ο Παύλος, ο Τέλης, η Δήμητρα, η Αγγέλα, η Ευγενία…

Και κάποιοι άλλοι που έλειπαν προσωρινά ξανάρθαν. Είπαμε τα «Καλή Χρονιά», «Με υγεία», τα γνωστά, τα καθιερωμένα από χρόνια, ακόμα και το γνωστό γλυκό «επί της ενάρξει» του σχολικού έτους φάγαμε.

Ναι, τα έθιμα τα τηρήσαμε. Κι όμως. Αυτό κράτησε για μια στιγμή.

Μετά τα νέα: «Φεύγω…». «Κι εσύ;» «Ναι, το αποφάσισα, δεν γίνεται, δεν πάει άλλο». «Γιατί;» «Ξέρεις, Να.» Και να σου απαριθμούν τα προβλήματα, τις ανησυχίες. Και προπάντων να εκδηλώνουν το ΦΟΒΟ, την ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ… «Μήπως έρθει κι άλλο;» «Φοβάμαι ότι…». Ναι, έχουν δίκιο. Κι εσύ φοβάσαι. Όλοι φοβούνται. (Μόνο κάποιοι νεαροί καθηγητές χαμογελάνε συγκαταβατικά: «Εμείς τι να πούμε;»). «Ξέρεις την έριξα και τη δεύτερη αίτηση». «Μα, γιατί τόσο νωρίς, εμάς τους παλιούς δεν μας πειράζουν;» «Κι αν χαθεί το εφάπαξ; Τόσα χρόνια, τόσος κόπος;» «Μα, έχεις κάποια χρόνια ακόμα». «Τίποτα δεν έχω», η τελική απάντηση με πίκρα. Σιωπή… Τι άλλο να τους πεις; «Εγώ, μ’ αυτή την κατάσταση, βαρέθηκα, κουράστηκα».

Ξέρω, δεν είναι από τη δουλειά, δεν είναι δα και τόσο «γέροι». Ξέρουμε καλά τι φταίει. Μάλλον όλοι το ξέρουμε. Ναι, έτσι είναι. Βάζεις τα πράγματα κάτω, σκέφτεσαι, ξανασκέφτεσαι, ξενυχτάς ίσως, συζητάς με τον/την σύντροφο, με το συνάδελφο, ρωτάς, ξαναρωτάς, ώρες αγωνίας, καμιά φορά αφόρητης, και αποφασίζεις. Κάπως έτσι γίνεται. Σε όλους.

Τέρμα πια τα όνειρα στην Εκπαίδευση. Όχι, δεν έχεις μέλλον εκεί πια.

Τι περιμένεις πια; Προσπαθείς να βρεις τρόπους να ξεφύγεις από το αδιέξοδο, να ονειρευτείς ξανά, ίσως. Στην πραγματικότητα ξέρεις ότι παροπλίζεσαι. Πρόωρα. Κλείνεσαι στο καβούκι σου πια. Το ατομικό πάνω από το συλλογικό.

Τι θα κάνεις από δω και πέρα; Ξέρω. Τους βλέπεις στην Πλατεία. Να περπατάνε αργά, συνήθως αργά. Δυο-δυο ή τρεις-τρεις καμιά φορά. Καφέ σε κάποια καφετέρια. Χαρτάκι σε κάποιο καφενείο. Ή να ξεκοκαλίζουν μια εφημερίδα, ώρες ατέλειωτες. Μάτια αδρανή, σβησμένα. Κι όμως κάποτε…
Όχι, ο Παύλος δεν ήξερε ότι στις 13 Μαΐου 2010, τότε που έκανε μάθημα με το Β’τάδε τμήμα, όταν έγραφε τον τελευταίο του τύπο στον πίνακα και χτυπούσε το κουδούνι ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος που θα έγραφε σε πίνακα στη ζωή του. Τα ωραία γράμματα του Παύλου, που πάντα θαύμαζα. «Παιδιά, τελειώσαμε για φέτος. Στις εξετάσεις θα έχετε….». Όχι, δεν είπε «Παιδιά, τελειώσαμε μαζί». Οριστικά. Δεν το ήξερε αυτό ακόμα, δεν το είχε σκεφτεί.

Και στο διάλειμμα μας μιλούσε για τον αγαπημένο του μαθηματικό, τον Galois, την κoρδέλα του Moebius και για το πόσες διαστάσεις είχε το Σύμπαν τον καιρό του Big Bang.

Και μετά με την Νίκη θα μας έλεγε ένα ανέκδοτο, να γελάμε με τις ώρες.

Όχι, η Δήμητρα, η αυστηρή και θεολογίζουσα, δεν θα ξαναφέρει φέτος το καλό της τραπεζομάντιλο να σκεπάσουμε το θρανίο στον αγιασμό φέτος. Ποτέ ξανά δεν θα το ξαναφέρει. Να βρούμε άλλο.

Ο γερόλυκος Τέλης δεν θα ξανακάνει το αγχωμένο του τσιγάρο (υπό διωγμόν, «κόψτο το ρημάδι, Τέλη», κρυφά), μήτε θα μας μιλήσει για την εποχή που ήταν μαθητής στο χωριό, πόση φτώχια μας έδερνε τότε. Πάει κι αυτό.

Η Αγγέλα, αεικίνητη πάντα, δεν θα με ξαναρωτήσει πια «Θα προτείνεις κανένα πρόγραμμα φέτος; Να σπάσουμε τη ρουτίνα».

Η Ευγενία δεν θα φλυαρήσει στο διάλειμμα για χίλια δυο, από το ποιος έχει ομορφότερο χωριό, μέχρι τα προβλήματα των παιδιών στην εφηβική ή μετέπειτα ηλικία. Ούτε πια θα κάνουμε την καθημερινή μας ανάλυση των γεγονότων, και ειδικά για την εκπαιδευτική πραγματικότητα, πρωί-πρωί με την τσίμπλα στο μάτι- πού την βρίσκουν την όρεξη;- και θα τσακωθούμε, κι έντονα καμιά φορά, για να συμφωνήσουμε απογοητευμένοι από την καθημερινή μας ζούγκλα στο τέλος. Ή, να πειράξουμε ο ένας τον άλλον, στο δρόμο για την τάξη.
Και γυρίζω ακόμα πιο παλιά: Όταν «κάναμε έφοδο προς τον ουρανό», καθηγητές σε απεργίες διαρκείας, για ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω, μόνο που στην πραγματικότητα απεργούσαμε για να δηλώσουμε ότι είμαστε παρόντες, ότι νοιαζόμαστε, ότι είμαστε (ακόμα) πολίτες. Ανήκαμε στην λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου», βέβαια, όλοι τότε.

Να παλέψουμε και να ονειρευτούμε, ο καθένας το δικό του όνειρο. Τότε, θυμάστε, συνάδελφοι, που καθόμαστε μέχρι ντάλα καλοκαίρι,, επιστρατευμένοι, άεργοι, και οργανώναμε ενδοσχολική αυτό-επιμόρφωση, μόνοι μας, μεταξύ μας, ο καθένας να μάθει απ’ αυτά που ξέρει ο άλλος, τέτοια τρέλα, μου φαίνεται αδιανόητο στους σημερινούς καθηγητές.

Τότε που σπάζαμε τον τοίχο της αίθουσας του άλλου. Κι άλλα: «Θα μας βγει καλή σχολική γιορτή; Τι θα κάνουμε με τη μουσική, είναι γραμμένη καλά η κασέτα;» Πού πήγαν όλ’ αυτά; Έγιναν μνημόνιο και δηλώσεις Υπουργών; Προσλάβαμε τόσους, θα προσλάβουμε τόσους. Δεν υπάρχουν προβλήματα, κλπ. Αλίμονο στον Υπουργό Παιδείας, που μιλάει με και για αριθμούς εκπαιδευτικών, σαν να ‘ναι φασόλια.

Ξέρεις τον Παύλο, την Ευγενία, τον Τέλη, κ. Υπουργέ μου;

Έχεις ποτέ συζητήσει μαζί τους; Δεν μπορείς να τους μάθεις; Κακώς.

Εσύ χάνεις, Γιατί τότε θα γινόσουν καλύτερος Υπουργός. Μπορείς, αντί να συμμετάσχεις στον «Πρωινό καφέ» μιας σύσκεψης να συμμετάσχεις χωρίς τα γαλόνια σου στον «Πρωινό καφέ» ενός σχολείου; Αν δεν μπορείς, εσύ χάνεις. Γιατί θα ήξερες πολύ περισσότερα.
Χαθήκαν ολ’ αυτά μέσα σε μιαν απλή αίτηση παραίτησης. Και έτσι κάποιοι (καλοί) εκπαιδευτικοί πήραν το δρόμο για τα αζήτητα. Ευδοκίμως περατώσαντες; Όχι βέβαια. ΚΑΚΗΝ ΚΑΚΩΣ.
Γεια σου, Παύλο, Τέλη, Ευγενία, Δήμητρα, Αγγέλα. Κι άλλοι πολλοί.

Φίλοι και συνάδελφοι. Κάποτε οι δρόμοι μας θα διασταυρωθούνε πάλι. Πώς; Ζωή ειν’ αυτή. Ποτέ δεν ξέρεις. Αν όχι σε κάποια σχολική τάξη, σίγουρα όμως στο παράδεισο των Εκπαιδευτικών, εκεί που οι Υπουργοί γνωρίζουν όλους, μα όλους τους Εκπαιδευτικούς με τα ονόματά τους.
Αναρτήθηκε από Stergios Nastopoulos στις 3:57 π.μ.
ΠΗΓΗ: Λιγα απ ολα

Καλή Σχολική Χρονιά

Κάθε Σεπτέμβρη νέες ελπίδες, νέες γενιές στα Σχολεία.
Αισθανθείτε σαν τα πρωτάκια ...

... και αφήστε τις απαισιόδοξες σκέψεις

Ξανά "δίκαιες και ανθρώπινες" εισαγωγικές εξετάσεις μας τάζουν

Το κατάλληλο βότσαλο και η τεχνική για πολλές αναπηδήσεις.

Η εξίσωση για σωστό γκελάρισμα του βότσαλου
Ενας καθηγητής Μαθηματικών μάς δίνει τη λύση
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΡΙΚΚΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 21 Αυγούστου 2010 στα ΝΕΑ

«Λοιπόν, το λέμε ξανά και ξανά! Μάζα, επιτάχυνση, πίεση νερού. Μάζα, επιτάχυνση, πίεση νερού, λυγίζω τα γόνατα και...» η πλακουτσωτή πέτρα εκτοξεύεται με δύναμη από το χέρι του άγγλου μαθηματικού και αρχίζει να αναπηδά πάνω στο νερό της λίμνης!

Ενα γκελ, δύο, τρία, τέσσερα- μπορεί να φθάσει και 50 (!)- πέντε, έξι, εφτά, δέκα- έσπασε το ρεκόρ μου (!)- να σου όμως που κάνει ένα «γκλουπ» και αλλάζει πορεία καταλήγοντας άτσαλα στον βυθό. «Διάολε! Μας ναυάγησε το τελευταίο σκέλος της εξίσωσης!».

Ο καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο University College του Λονδίνου Φρανκ Σμιθ ισιώνει το σώμα του- όσο η πέτρα γκελάριζε εκείνος είχε μείνει στο ένα πόδι να την κοιτά- και λέει με ενθουσιασμό: «Το παιχνίδι αυτό δεν είναι παίξε- γέλασε! Εχει μέσα του πολλή επιστήμη, καθώς πρέπει να συνυπολογίσεις μια σειρά από παραμέτρους τόσο στον αέρα όσο και στο νερό αν θες η πέτρα να φθάσει στο μαγικό αριθμό των 50 αναπηδήσεων!».

Το ρεκόρ Γκίνες στο παιχνίδι αυτό κατέχει ένας μηχανικός, ο Ράσελ Μπάγιαρς, ο οποίος τον Αύγουστο του 2007 σε έναν ποταμό στο Πίτσμπουργκ, έκανε το βότσαλο να αναπηδήσει 51 φορές στην επιφάνεια του νερού. Και όταν όλοι οι συγκεντρωμένοι κρεμάστηκαν από τα χείλη του για να τους αποκαλύψει το μυστικό της τεχνικής του, εκείνος είπε καθησυχαστικά: «Θα σας πως αμέσως. Βασικά, ούτε κι εγώ ξέρω ποιο είναι το μυστικό...!».

Η επιλογή του βότσαλου.
Ομως ο άγγλος καθηγητής είναι βέβαιος για την αξιοπιστία των εξισώσεών του. Αλλωστε από μικρό παιδί εξασκείται σε αυτό το παιχνίδι. «Πρέπει κατ΄ αρχάς να επιλέξουμε μια πέτρα ή ένα βότσαλο που να είναι επίπεδο και το πάχος του να μην ξεπερνά τα 6 χιλιοστά» λέει στην εφημερίδα «Daily Μail» ο δρ Φρανκ Σμιθ.

«Επίσης η διάμετρός της θα πρέπει να είναι από 3 εκατοστά μέχρι 6 εκατοστά και να ζυγίζει όσο το δυνατόν λιγότερο». Το βάρος της πέτρας λοιπόν παίζει σημαντικό ρόλο, γιατί αποκτώντας την κατάλληλη ώθηση, μπορεί να παραμείνει στον αέρα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα- «εκεί είναι όλο το στοίχημα».

Σχεδόν όλο το στοίχημα, γιατί όσα ακολουθούν προϋποθέτουν καλή φυσική κατάσταση! «Οταν έρθει η στιγμή να ρίξουμε την πέτρα, πρέπει να χαμηλώσουμε το σώμα μας ισορροπώντας στο ένα πόδι και να την πετάξουμε από όσο πιο χαμηλά γίνεται, με οριζόντια ως προς την επιφάνεια του νερού κατεύθυνση. Και βέβαια να βάλουμε όλη μας τη δύναμη».

Σαν το αεροπλάνο. Οι υπολογισμοί που έχει κάνει ο 62χρονος καθηγητής Μαθηματικών, σε συνδυασμό με την πολύχρονη εξάσκησή του, έδειξαν ότι η πέτρα ή το βότσαλο πρέπει τη στιγμή που φεύγει από το χέρι μας να έχει μια μικρή ανοδική κλίση 10 - 20 μοιρών για να μπορεί να... πετάξει όπως το αεροπλάνο!

«Και μάλιστα θα πρέπει να της προσδώσουμε και μια περιστροφική κίνηση, όπως δηλαδή με τον πλαστικό δίσκο που παίζουμε στην παραλία και ο οποίος ίπταται περιστρεφόμενος γύρω από τον εαυτό του».

Καθώς λοιπόν τα πάντα είναι έτοιμα για τη μεγάλη απόπειρα, με τον αέρα ευνοϊκό και το νερό... λάδι, το σύνθημα της επιτυχίας αποτυπώνεται στην ακόλουθη εξίσωση: μάζα της πέτρας, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση και λίγη προσοχή στην πίεση του νερού και φεύ (!) στη βαρύτητα, μας οδηγεί στην πρώτη θέση του βάθρου έχοντας επιτύχει τουλάχιστον 50 αναπηδήσεις.

«Εσείς τι ρεκόρ έχετε κύριε καθηγητά;».

«Δέκα!».

Ω τα χρυσά που φύγαν νειάτα, με πόσα όνειρα ήταν γεμάτα!

Το τέλος της σχολικής χρονιάς 2009-10 σημαδεύτηκε αναμφίβολα από την αθρόα αύξηση των αιτήσεων συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών, που ξεπέρασε τις αρχικές εκτιμήσεις του αρμόδιου Υπουργείου. Προφανώς, το κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας που επικράτησε όλο το προηγούμενο διάστημα, οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και τα αντικρουόμενα μηνύματα αναφορικά με τις ρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος “έδειξαν” την πόρτα της εξόδου σε 11.466 εκπαιδευτικούς, αριθμό υπερδιπλάσιο συγκριτικά με την περσινή χρονιά.

Αν συνεκτιμηθεί ο πενιχρός αριθμός διορισμών μονίμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών, στις οποίες θα προβεί φέτος το Υπουργείο Παιδείας, οι οιωνοί για τη νέα χρονιά δεν είναι ευνοϊκοί. Η ηγεσία και οι υπηρεσίες του Υπουργείου έχουν εναποθέσει τις ελπίδες για λύση του γόρδιου δεσμού στην επανάκαμψη στα σχολεία 5.000 περίπου αποσπασμένων εκπαιδευτικών, στη δυνατότητα μετακινήσεων όσων πλεονάζουν ακόμη και εκτός ορίων ΠΥΣΠΕ / ΠΥΣΔΕ / Περιφερειακής Διεύθυνσης, καθώς και στις πιθανές ανακλήσεις αιτήσεων συνταξιοδότησης. Σημειωτέον, ότι η δυνατότητα για ανακλήσεις έχει καταληκτική ημερομηνία την 20ή Αυγούστου 2010, σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου.

Αυτή είναι η εικόνα στο μακροεπίπεδο, κοιτώντας δηλαδή τα πράγματα από ψηλά. Όμως θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο στο θέμα της συνταξιοδότησης, μιας και – όπως φαίνεται – σύντομα θα αποτελεί απατηλό όνειρο, αντικείμενο έρευνας για τον ιστορικό του μέλλοντος, μια θολή ανάμνηση των εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν κάποτε οι άνθρωποι. Προσεγγίζοντας το θέμα από μία πιο συναισθηματική πλευρά, νομίζω πως η αποχώρηση από τον εργασιακό βίο συνοδεύεται από αντικρουόμενα συναισθήματα. Από τη μια, αισθάνεται κανείς απελευθερωμένος από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη δουλειά του. Από την άλλη, η συγκίνηση για τα χρόνια που πέρασαν είναι λογικά αναπόφευκτη. Η αναπόληση του παρελθόντος μαζί με κάποιες σκέψεις για το ενδεχόμενο να βρεθεί στο περιθώριο της ζωής, τον τρομοκρατούν. Η φράση απόμαχος της ζωής δεν είναι και η πλέον σαγηνευτική. Ασφαλώς, ο βαθμός στον οποίο συμπλέκονται τα συναισθήματα χαράς και λύπης ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ενδεχομένως, δε, να υπάρχει μια διαφοροποίηση μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς αυτό το σημείο. Καθώς η γυναίκα εξακολουθεί να έχει σε μεγάλο βαθμό τη φροντίδα του σπιτιού, η αποχώρηση από το επάγγελμα την απαλλάσσει από ένα σημαντικό φορτίο εργασίας. Συνεπώς, είναι περισσότερο πιθανό η αποχώρηση της γυναίκας από το πεδίο του επαγγέλματος να δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα.

Συνομιλώντας με λίγους υποψηφίους συνταξιούχους και παρατηρώντας πολύ περισσότερους εξ αυτών, προσπάθησα να διακρίνω στα λόγια και τις εκφράσεις του προσώπου τους σημεία πρόσβασης στον κόσμο των συναισθημάτων τους. Η Ε. μου έλεγε πόσο αποκαρδιωμένη αισθανόταν από τη διάχυτη έλλειψη πειθαρχίας στις τάξεις μεγάλου σχολείου της πόλης. Δεν έκρυβε την ανυπομονησία της να βγει στη σύνταξη. Αν υπάρχει μια φράση που θα μπορούσε να περιγράψει την κατάστασή της, αυτή πιστεύω πως θα ήταν “εργασιακή εξουθένωση”. Η Σ. επεσήμανε πως η παραίτηση από την υπηρεσία ήταν μονόδρομος, λαμβάνοντας υπόψη τα μέτρα για το ασφαλιστικό. Ο Ι. αμφιταλλαντευόταν για το τί θα έκανε. Η καρδιά τού υπαγόρευε να μείνει, ενώ η λογική να αποχωρήσει. Όμως τόνιζε ξανά και ξανά πως είχε ετοιμάσει ένα πλάνο δραστηριοτήτων για τη φάση της συνταξιοδότησης. Ο Ε. δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνησή του κατά την αποχώρηση. Τα δάκρυα σύντομα ανέβηκαν στα μάτια και ένας κόμπος εγκαταστάθηκε πεισματικά στο λαιμό, κάνοντας δύσκολη την εκφορά του λόγου.

Η θλίψη όμως δε χρειάζεται να παγιωθεί. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που πολλοί συνάνθρωποί μας, όταν έγιναν συνταξιούχοι, απελευθέρωσαν τη δημιουργικότητά τους, κρυμμένα για πολλά χρόνια ταλέντα και χόμπυ βρήκαν τον τρόπο να “ανθίσουν”, περισσότερος και ποιοτικότερος χρόνος αφιερώθηκε στον εαυτό τους, στα παιδιά ή στα παιδιά των παιδιών τους ή σε άλλους σκοπούς που αξιολόγησαν ως σημαντικούς, ενώ και η συμβολή τους με το πολύτιμο κεφάλαιο της εμπειρίας και των γνώσεων αποδείχθηκε ουσιαστική. Συνεπώς, η αποχώρηση από ένα επάγγελμα δε σημαίνει παραίτηση από τη ζωή.

Κλείνοντας, δεν έχω παρά να ευχηθώ στους παραιτηθέντες συναδέλφους υγεία, δύναμη και κάθε καλό στη ζωή τους.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το ιστολόγιο της κας Μαρίας Κρομμύδα

..........................................................

«Η δασκάλα» από τη μεγάλη κυρία των γραμμάτων της Κρήτης και ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη:

Η Δασκάλα.

Πόσες φορές αποτραβιέται
μοναχή, πέρα απ’ τα παιδιά
και πικραμένη συλλογιέται
όσα της σφίγγουν την καρδιά.
Ω τα χρυσά που έφυγαν νιάτα
μ’ όνειρα πόσα ήταν γεμάτα !

Προβιβασμός, υποτροφία,
κάποια της τύχης αλλαγή,
δύο τρία χρόνια υπηρεσία
κι’ ένας λεβέντης μιαν αυγή,
που θα την κλειούσε αρχόντισά του
Στο σπίτι του και στην καρδιά του.

Μάταν φτωχό το σπιτικό της
και καρτερούσαν να θραφούν
γονιοί κι’ αδέλφια απ’ το μιστό της
και χρέη παλιά να πλερωθούν.
Κι’ αυτός, μικρός, δεν εξαρκούσε
κι’ όλο πιο μπρος τον εξοφλούσε.

Έχει σβυστεί στο πρόσωπό της
κάθε της νιότης ομορφιά.
Κι’ όσα διδάσκει στο σκολειό της
δεν τα πιστεύει εκείνη πια.
Κι’ όλο και γίνεται η δασκάλα
πιο νευρική και πιο ασπρομάλλα.

Άλλες μαθήτριες παντρευτήκαν
άλλες, παιδάκια, εγίναν νιές
από τη μνήμη της σβυστήκαν
πόσες εδίδαξε γενιές.
Στη νιότη τους, π’ ανθεί και δένει,
μετράει τα χρόνια της θλιμμένη.

Κι’ όμως, στην έδρα της εκείνη,
για λευτεριά, για δικαιοσύνη,
διδάσκει πάντα και κηρύττει,
με ραγισμένη τη φωνή,
π’ όλο και βγαίνει πιο βραχνή
από το χρόνιο φαρυγγίτη.

Φεύγουν 11.500 Εκπαιδευτικοί. Φειδωλό το Υπ. Παιδείας σε νέους διορισμούς, απλόχερο στα laptop.

Το Ασφαλιστικό «αδειάζει» τα σχολεία
11.466 εκπαιδευτικοί υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης, τριπλάσιοι από κάθε άλλη φορά

ΟΛΜΕ: Εκρηκτικές συνθήκες
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χρήστος Κάτσικας Μάνος Χαραλαμπάκης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010 στα ΝΕΑ

Σειρά λύσεων μελετά το υπουργείο Παιδείας προκειμένου να μη δημιουργηθούν κενά στα σχολεία, καθώς φέτος υπέβαλαν αίτηση για συνταξιοδότηση 11.466 εκπαιδευτικοί. Αριθμός ρεκόρ όλων των εποχών, περίπου τριπλάσιος από τον αμέσως μεγαλύτερο προηγούμενο.

Αυτή η απρόσμενη εξέλιξη σε συνδυασμό με το γεγονός ότι φέτος το υπουργείο Παιδείας μείωσε τους μόνιμους διορισμούς περισσότερο από 50% φέρνει τη σχολική χρονιά αντιμέτωπη με τον κίνδυνο κατά την έναρξή της στις 13 Σεπτεμβρίου να έχει περίπου 9.000 κενά εκπαιδευτικών. Την ίδια στιγμή, η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) εκφράζει φόβους ότι η αύξηση του αριθμού των συνταξιοδοτήσεων σε συνδυασμό με τον χαμηλότερο αριθμό διορισμών της τελευταίας 15ετίας- όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της- θα δημιουργήσει εκρηκτικές συνθήκες στα σχολεία την επόμενη χρονιά. Στην ίδια ανακοίνωση οι εκπαιδευτικοί αναφέρουν πως «απαιτείται άμεσα ο επιπλέον διορισμός τουλάχιστον ίσου αριθμού μόνιμων εκπαιδευτικών (πάνω από 6.000), για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την παραπάνω κατάσταση».

Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, οι αιτήσεις συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών ανέρχονται φέτος συνολικά σε 11.466. Συγκεκριμένα, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ανέρχονται σε 3.930 και στη Δευτεροβάθμια σε 7.536. Αυτό σημαίνει ότι από τα γυμνάσια, τα λύκεια και τα ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ υπέβαλε αίτηση παραίτησης ο ένας στους εννέα καθηγητές. Οι παραπάνω αριθμοί ενδέχεται να μεταβληθούν, λόγω του δικαιώματος που έχουν οι εκπαιδευτικοί, έως τις 16/08/2010, να ανακαλέσουν τις αιτήσεις για συνταξιοδότησή τους. Πέρυσι ο συνολικός αριθμός αιτήσεων συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών ήταν 4.355 (στην Πρωτοβάθμια 1.745 και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση 2.610).

Στο μισό οι προσλήψεις μονίμων
Με βάση τα στοιχεία των υπηρεσιών του υπουργείου, που έθεσαν στη διάθεση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου κατά τη διάρκεια συζήτησης των αποσπάσεων, τα κενά εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανέρχονται σε 11.000. Παράλληλα τα κενά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υπολογίζεται ότι αγγίζουν τις 12.000. Ο αριθμός διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, είναι φέτος μόλις 2.825, δηλαδή μόλις το 50% των περσινών. Στα πλαίσια αυτά είναι φανερό ότι δημιουργούνται πάνω από 20.000 κενά εκπαιδευτικών.

Το υπουργείο Παιδείας έχει δεσμεύσει περίπου 11.000 πιστώσεις για αναπληρωτές κανονικού και μειωμένου ωραρίου. Οι πρώτες προσλήψεις αναμένεται να γίνουν την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, ενώ μια δεύτερη φουρνιά το πρώτο 15νθήμερο του Σεπτεμβρίου.

23.000 ΤΑ ΚΕΝΑ
Τα κενά των δασκάλων ανέρχονται σε 11.000,
των καθηγητών αγγίζουν τις 12.000,
ενώ έχουν εξασφαλιστεί μόλις 11.000 πιστώσεις

Τάξεις με πάνω από 25 μαθητές- αύξηση ωραρίου
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Παιδείας θα χρησιμοποιήσει πέντε βασικούς τρόπους με τους οποίους πιστεύει ότι θα ελαχιστοποιήσει τα κενά:

1) Δείχνει τον δρόμο της επιστροφής στα σχολεία σε 5.000 εκπαιδευτικούς που μέχρι πέρυσι τους χρησιμοποιούσε για να καλύπτει πραγματικές ή πλασματικές ανάγκες σε διάφορους φορείς του υπουργείου, όπως την Κεντρική Υπηρεσία, τις Διευθύνσεις και τα Γραφεία Εκπαίδευσης, τον ΟΕΕΚ, την Ακαδημία Αθηνών, τις Βιβλιοθήκες, τα Πανεπιστήμια, κ.λπ. Μαζί τους και αρκετές εκατοντάδες που επιστρέφουν αναγκαστικά από σχολεία του εξωτερικού. Ωστόσο τα κενά δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να καλυφθούν με τον περιορισμό των αποσπάσεων σε γραφεία και φορείς, αφού για παράδειγμα το 2009-2010 οι αποσπασμένοι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε γραφεία και φορείς ανέρχονταν σε 1.511, ενώ για τη νέα σχολική χρονιά ήδη αποσπάστηκαν 711 και είναι σίγουρο ότι θα αποσπαστούν και άλλοι.

2) Συγκρότηση τμημάτων με πάνω από 25 μαθητές στην τάξη. Η πλειονότητα των σχολείων σήμερα λειτουργεί με τμήματα που έχουν 22-25 μαθητές, οπότε είναι σίγουρο ότι με τη νέα διάταξη σε κάποια σχολεία θα γίνει συγχώνευση τμημάτων, με συνέπεια την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών.

3)Αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Το υπουργείο Παιδείας είναι αποφασισμένο να ενεργοποιήσει τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 16 του Ν. 1566/1985, στο οποίο ορίζεται: «Στις περιπτώσεις που οι προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας για κάθε μάθημα δεν καλύπτονται με το υποχρεωτικό ωράριο των διδασκόντων, ο σύλλογος των διδασκόντων αναθέτει την κάλυψη των ωρών αυτών σε εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου. Για την κάλυψη των ωρών του προγράμματος μπορεί να ανατεθεί προαιρετική υπερωριακή διδασκαλία μέχρι πέντε (5) ώρες την εβδομάδα σε εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου με απόφαση του συλλόγου των διδασκόντων και σε εκπαιδευτικούς άλλου σχολείου με απόφαση του περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου. (...)
Με υπουργική απόφαση είναι δυνατόν να αυξηθούν μέχρι δέκα (10) οι ώρες προαιρετικής υπερωριακής διδασκαλίας, αν δεν καλύπτεται το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας».

4) Καθιέρωση δεύτερης ειδικότητας του εκπαιδευτικού (π.χ. ένας κοινωνιολόγος που έχει και πτυχίο Φιλολογίας να παίρνει ως δεύτερη ανάθεση φιλολογικά μαθήματα).

5) Μετακινήσεις από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια (π.χ. καθηγητές ειδικοτήτων) αλλά και μετακίνηση εκπαιδευτικών από ένα σχολείο σε ένα άλλο στον ίδιο νομό ή σε διπλανό!

Νοτιότερα το βόρειο σέλας λόγω της ηλιακής έκρηξης

Βόρειο σέλας σε χαμηλότερα γεωγραφικά ύψη έφερε η πρόσφατη έκρηξη στον Ήλιο, η ισχυρότερη των τελευταίων ετών, δίνοντας σε εκατομμύρια ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν το εντυπωσιακό και σπάνιο για τα μέρη πολλών από αυτούς φαινομένου του βορείου σέλαος.
Το ξύπνημα του Ήλιου, που σταδιακά φτάνει στο κέντρο του 11ετούς κύκλου οπότε και η δραστηριότητά του θα αυξηθεί, είναι η αιτία για τη μετανάστευση του φαινομένου νοτιότερα.
Αν και ο Ήλιος παράγει συνεχώς ένα κύμα φορτισμένων σωματίδιων, τον ηλιακό άνεμο, οι εκρήξεις παράγουν ασυνήθιστα μεγάλα κύματα που όταν φτάσουν στη Γη μετά από 2-3 ημέρες αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο.
Έτσι μπαίνουν στην γήινη ατμόσφαιρα και διεγείρουν τα σωματίδια παράγοντας τους χρωματιστούς κυματισμούς στα βόρεια γεωγραφικά ύψη. Ωστόσο, αν οι εκρήξεις είναι πολύ έντονες το βόρειο σέλας μεταναστεύει νοτιότερα από ότι συνήθως.
Αυτό συνέβη την Τετάρτη όπου το βόρειο σέλας ήταν ορατό από τη Δανία και τη Γερμανία αντί για τη Σκανδιναβία όπου συνήθως είναι ορατό.

Είναι πιθανό ότι και τη νύχτα της Πέμπτης θα είναι ορατό το φαινόμενο.
Στην Ελλάδα το βόρειο σέλας είναι εξαιρετικά σπάνιο καθώς έχουν καταγραφεί τέσσερις περιπτώσεις τα τελευταία 150 χρόνια.
Το βόρειο σέλας δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο.
ΠΗΓΗ: Newsroom ΔΟΛ

Ασθενής σεισμική δόνηση (3,6R) χθες Τρίτη 20 Ιουλίου στο λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων

Ασθενής δόνηση μεγέθους 3,5 Ρίχτερ σημειώθηκε στις 9.33 το πρωί, χθές Τρίτη 20 Ιουλίου, στα Γιάννενα. Ο σεισμός αν και μικρός σε ένταση και διάρκεια έγινε ιδιαίτερα αισθητός στην πόλη των Ιωαννίνων.

Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο δεν πρόκειται να κάνει ανακοίνωση, αφού θεωρεί τη δόνηση πολύ μικρής έντασης. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν βορειοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων στις Καρυές.
Το επίκεντρο του σεισμού (Γεωγραφικό πλάτος 39,77 βόρεια, Γεωγραφικό μήκος 20,77 ανατολικά) ή 13 km Βορεια-βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, 31 km Νότια της Κόνιτσας.
Το εστιακό βάθος μικρότερο των 10 km.

Ανισότητες ατην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση και στη Γαλλία.

(της Ρένας Μπρισίμη - Μαράκη στα ΝΕΑ της Παρασκευής 2 Ιουλίου 2010)

Κάθε χρόνο, µε αφορµή τις Πανελλαδικές Εξετάσεις πολλά γράφονται είτε για τα διαφορετικά συστήµατα πρόσβασης στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είτε για την ανισότητα των ευκαιριών που παρέχονται στους µαθητές κατά τη διαδροµή τους στη Δευτεροβάθµια (ακόµη και στην Πρωτοβάθµια) Εκπαίδευση προκειµένου να διαβούν το κατώφλι ενός ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Ωστόσο, οι κοινωνικές αυτές ανισότητες δεν αποτελούν αποκλειστικά ελληνικό φαινόµενο. Το παράδειγµα της Γαλλίας κατά την τελευταία 25ετία, σύµφωνα µε επίσηµα στοιχεία που παρέχουν οι υπηρεσίες της χώρας, είναι ενδεικτικό.
Ηδη στο τέλος της Γ Γυµνασίου του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήµατος µία µερίδα µόνο µαθητών συνεχίζει στο Γενικό Λύκειο (ενώ οι υπόλοιποι προσανατολίζονται στα Επαγγελµατικά Λύκεια). Από την πρώτη κατηγορία, οι µαθητές που έχουν βαθµολογία κοντά στη βάση και συνεχίζουν είναι σε ποσοστό 66% γόνοι ανώτερων στελεχών του ιδιωτικού ή του δηµόσιου τοµέα και µόνο σε ποσοστό 18% παιδιά εργατικών οικογενειών, σύµφωνα µε τα τελευταία δηµοσιοποιηµένα στοιχεία του 2008 (Πηγή: Λεξικό της Εκπαίδευσης - puf 2008, υπό τη διεύθυνση της Αgnes van Ζanten).

Βεβαίως, το ποσοστό των µαθητών που περνούν µε επιτυχία τις εξετάσεις του γαλλικού απολυτηρίου (του γνωστού, καταξιωµένου και µε διεθνές κύρος Βaccalaurιat) Γενικών ή Επαγγελµατικών Λυκείων ανήλθε εντυπωσιακά από το 26% του µαθητικού πληθυσµού το 1980 στο 79% το 2000 και παραµένει στα ίδια επίπεδα έως σήµερα, γεγονός σηµαντικό που δηλώνει την άνοδο του επιπέδου σπουδών της νεώτερης γενιάς στη µεγάλη της πλειονότητα.

Οι κοινωνικές διακρίσεις είναι εντούτοις και εδώ παρούσες.

Ετσι, ανάµεσα στους µαθητές που εισήλθαν στην πρώτη τάξη του 4τάξιου γαλλικού Γυµνασίου το 1995 και έφτασαν στο Βaccalaurιat, διακρίνουµε ότι πέρασε µε επιτυχία τις εξετάσεις το 79,5% των παιδιών στελεχών και µόλις το 32,4% των παιδιών εργατικών οικογενειών (αντίστοιχα, για τα Επαγγελµατικά Λύκεια τα ποσοστά είναι 0,6% των παιδιών στελεχών και 5% εκείνων που είναι παιδιά εργατών). Μάλιστα το µεγαλύτερο µέρος των µαθητών της πρώτης κατηγορίας αποφοιτά από τη θετική - επιστηµονική κατεύθυνση του γαλλικού Λυκείου που έχει, ιστορικά, το µεγαλύτερο κύρος και παραδοσιακά υψηλότερα ποσοστά εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση.

Οι διακρίσεις συνεχίζονται και κατά την εισαγωγή και αποφοίτηση από αυτή την εκπαιδευτική βαθµίδα. Με ένα Βaccalaurιat θετικής - επιστηµονικής κατεύθυνσης στην κατοχή τους, στις υψηλού κύρους Σχολές της Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης (τις λεγόµενες Grandes Εcoles που απαιτούν και ένα ή δύο προπαρασκευαστικά έτη προκειµένου οι υποψήφιοι να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις, µε περιορισµένο ετησίως αριθµό εισακτέων και αυστηρότατη επιλογή) επιτυγχάνουν λίγο πάνω από το 50% των παιδιών στελεχών που είναι αγόρια και 30,5% (µόνο) κορίτσια, ενώ αντίστοιχα 21% των παιδιών που είναι γιοι εργατών, ενώ εδώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα κορίτσια αγγίζει µόλις το 9%.

Συνολικά, στον πληθυσµό που ανέρχεται ηλικιακά µεταξύ 20 και 24 ετών, τα παιδιά των στελεχών αλλά και των πνευµατικών ανθρώπων φτάνουν το 15% της ηλικιακής αυτής ζώνης (επίσης σύµφωνα µε στοιχεία του 2008). Εντούτοις, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 30% µεταξύ των φοιτητών πανεπιστηµιακών σχολών, µε σηµαντικές εσωτερικές διαφοροποιήσεις: µόλις 14% για τις σχολές επαγγελµατικού προσανατολισµού σύντοµης διάρκειας, σε σύγκριση µε 44% για τις Ιατρικές Σχολές και 52% για τις Grandes Εcoles υψηλού κύρους που προαναφέραµε. Αν µάλιστα από τις τελευταίες ξεχωρίσουµε εκείνες µε τις υψηλότερες διακρίσεις και την αυστηρότερη επιλογή κατά την εισαγωγή, όπως οι Πολυτεχνικές Σχολές και ορισµένες ανώτατες Εcoles Νormales, εκεί το ποσοστό των γόνων στελεχών αλλά και διανοουµένων υπερβαίνει το 81%!..

Ο κοινωνικο-οικονοµικός περίγυρος αλλά και οι προσφερόµενες δυνατότητες και ευκαιρίες χάρη στο πολιτισµικό κεφάλαιο του οποίου είναι συχνότατα φορείς αυτοί οι νέοι, κάνουν τους αριθµούς αποκαλυπτικούς όσο και αµείλικτους. Σε αυτό το στοιχείο µπορούν να προστεθούν οι παράγοντες της γεωγραφικής προέλευσης (ακόµη και από συνοικία σε συνοικία ή από εκπαιδευτήριο σε εκπαιδευτήριο της ίδιας πόλης, και µάλιστα σε µία χώρα που είναι εξαιρετικά υπερήφανη για το υψηλό επίπεδο που διατηρεί στη δηµόσια εκπαίδευση την οποία προσφέρει και στην οποία φοιτά η συντριπτική πλειονότητα του µαθητικού πληθυσµού όλων των βαθµίδων, καθώς µόνο µία µικρή µερίδα ανεξάρτητων επαγγελµατιών υψηλής στάθµης επιλέγει ιδιωτικά σχολεία).

Οι παραπάνω αναφορές στο παράδειγµα της Γαλλίας έχουν ενδιαφέρον προκειµένου να αναζητηθούν κάποιες αντιστοιχίες, αναλογίες αλλά και διαφορές για ένα φαινόµενο πολύπλευρο και πολύπτυχο που µόνο την αντανάκλασή του έχει στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Οι ρίζες του (στην Ελλάδα, τη Γαλλία ή οπουδήποτε αλλού) βρίσκονται στα πρώτα κιόλας σκαλοπάτια της εκπαιδευτικής κλίµακας – εκεί προφανώς και η αντιµετώπιση ή έστω ο περιορισµός του.

ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Η ανισότητα των ευκαιριών για τους µαθητές που θέλουν να διαβούν το κατώφλι ενός ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνικό φαινόµενο. Τι δείχνει το παράδειγµα της Γαλλίας
(Η Ρένα Μπρισίµη - Μαράκη είναι φιλόλογος, συντονίστρια Νεοελληνικών Σπουδών στο Γαλλικό και Διεθνές Τµήµα του Lycιe Franco-Ηellinique Εugene Delacroix, συγγραφέας εκπαιδευτικών βιβλίων και υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήµιο της Γενεύης.)
ΠΗΓΗ: Τα Νεα 2 Ιουλίου 2010

Σοκάκια και εξώπορτες στο Κουκούλι στο Ζαγόρι

ΑΣΧΕΤΟ: Σαν τις σαρδέλες στο κουτί!

Περιμένοντας τους βαθμούς των πανελλήνιων, σχεδιάζοντας το μηχανογραφικό.

Η σύνθεση του συμμαθητή (Στ Γυμνασίου 1970) Πολιτικού Μηχανικού και Ασημουργού VagNes


20 επαγγέλματα του μέλλοντος
Επιμέλεια: Χρήστος Κάτσικας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Το Βρετανικό Υπουργείο Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων ζήτησε πρόσφατα από μια ομάδα επιστημόνων που ασχολούνται με τις τεχνολογίες του μέλλοντος να περιγράψουν πώς η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος θα επηρεάσει τα σημερινά επαγγέλματα.
Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την ομάδα Fast Future Research στην Έκθεση «Shape of Jobs to Come» και ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Η μελέτη παρουσίασε 20 επαγγέλματα, που ενδέχεται να θεωρούνται συνηθισμένα το 2020 ή το 2030 σήμερα όμως ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Χειρουργοί που θα κάνουν επεμβάσεις για να δίνουν μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης στους ανθρώπους, ελεγκτές καιρού, κατασκευαστές ζωντανών ανθρώπινων μελών και «κάθετοι» αγρότες είναι μόνο μερικά από τα μελλοντικά επαγγέλματα που παρουσιάστηκαν.
Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με τα 20 πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα του μέλλοντος:
1. Κατασκευαστές μελών του ανθρώπινου σώματος. Η τεχνολογία θα προχωρήσει αρκετά ώστε να δημιουργούνται ζωντανά ανθρώπινα μέλη με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη κατασκευαστών μελών του σώματος, καταστήματα που θα τα πωλούν και θα τα επισκευάζουν.
2. Νανο-γιατροί. Πρόοδοι στον τομέα της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία υπο-ατομικών συσκευών και θεραπειών είναι πολύ πιθανόν να φέρουν αλλαγές στην προσωπική περίθαλψη και έτσι θα χρειαστεί μια νέα γενιά νανο-ειδικών ιατρικής που θα διαχειρίζονται τις νέες θεραπείες.
3. Αγρότες γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Οι αγρότες νέας γενιάς θα καλλιεργούν φυτά και θα εκτρέφουν ζώα που θα είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε να παράγουν περισσότερη τροφή και να περιέχουν θρεπτικές πρωτεΐνες.
4. Διαχειριστές/ σύμβουλοι ηλικιωμένων. Θα χρειαζόμαστε ειδικούς οι οποίοι θα διαχειρίζονται την υγεία και τις ανάγκες του πληθυσμού ηλικιωμένων. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μια σειρά από νέες θεραπείες φαρμάκων, ψυχικής υγείας και εκγύμνασης.
5. Χειρούργοι αύξησης της μνήμης. Χειρουργοί θα μπορούν να προσθέσουν επιπλέον μνήμη σε ανθρώπους και να βοηθήσουν αυτούς που είναι υπερβολικά εκτεθειμένοι σε πληροφορίες και χρειάζονται περισσότερη μνήμη για να αποθηκεύουν την ενέργεια.
6. Ηθικιστές της Νέας επιστήμης. Καθώς η επιστημονική πρόοδος επιταχύνεται σε τομείς όπως η κλωνοποίηση, ενδέχεται να χρειαστεί μια νέα γενιά ανθρώπων που θα καταλαβαίνουν την επιστήμη και θα βοηθούν την κοινωνία να κάνει ηθικές επιλογές εξέλιξης. Δεν θα είναι πια ζήτημα το αν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά το αν πρέπει.
7. Διαστημικοί πιλότοι, τουριστικοί ξεναγοί και αρχιτέκτονες. Με εταιρείες ήδη πολλά υποσχόμενες στον τουριστικό χώρο, θα χρειαστούμε πιλότους και ξεναγούς του διαστήματος καθώς και αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Τρέχοντα έργα στο SICSA (Πανεπιστήμιο του Χιούστον) περιλαμβάνουν ένα θερμοκήπιο στον Άρη, σεληνιακά φυλάκια και οχήματα εξερεύνησης του διαστήματος.
8. Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
9. Ειδικοί αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής. Όσο αυξάνονται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, θα χρειαστούν μηχανικοί – επιστήμονες για να συμβάλουν στη μείωση ή ανατροπή των αποτελεσμάτων. Το φάσμα των επιστημών και τεχνολογιών που χρησιμοποιούν θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τη συμπλήρωση των ωκεανών με ρινίσματα σιδήρου και την τοποθέτηση γιγαντιαίων ομπρελών που θα εκτρέπουν τις ακτίνες του ήλιου.
10. Εφαρμοστές καραντίνας. Εάν ένας θανατηφόρος ιός αρχίσει να εξαπλώνεται ταχέως, λίγες χώρες, και λίγοι άνθρωποι, θα είναι έτοιμοι. Οι νοσοκόμες δεν θα επαρκούν. Καθώς τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται και οι πόλεις θα κλείνουν, κάποιος θα αναλαμβάνει τη φύλαξη των πυλών.
11. Αστυνομία καιρικών μετατροπών. Η κλοπή σύννεφων για να δημιουργηθεί βροχή, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε κάποιες γωνιές του πλανήτη και στο μέλλον θα χρειάζονται ειδικά σώματα που θα προστατεύουν τα σύννεφα και θα ελέγχουν ποιος έχει δικαίωμα να ψεκάσει με ιωδίδια (τα ιωδίδια με την πάροδο του χρόνου υφίστανται σε περιορισμένη έκταση διάσπαση, κατά την οποία ελευθερώνεται ιώδιο) αργύρου για να προκαλέσει βροχή από τα περαστικά σύννεφα.
12. Εικονικοί δικηγόροι. Όσο περισσότερο επικοινωνούμε online, τόσο θα αυξάνεται η ανάγκη για ειδικούς δικηγόρους που θα επιλύουν νομικές διαφορές μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα.
13. Εικονικοί διαχειριστές / ψηφιακοί καθηγητές. Ευφυή είδωλα ή χαρακτήρες υπολογιστών (avatar) ενδέχεται να βοηθούν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
14. Κατασκευαστές εναλλακτικών οχημάτων. Θα χρειαστούμε σχεδιαστές και κατασκευαστές της επόμενης γενιάς μέσων μεταφοράς, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά και καύσιμα..
15. Προσωπικοί παρουσιαστές ειδήσεων. Καθώς το τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδικτυακό περιεχόμενο γίνεται όλο και περισσότερο εξατομικευμένο, θα υπάρχουν θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα εργάζονται με παραγωγούς και διαφημιστές ώστε να δημιουργούν ειδήσεις και θέματα ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός. Η εξατομίκευση θα γίνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενώ η παρουσίαση των ειδήσεων θα γίνεται από ανθρώπους.
16. Καθαρίστριες δεδομένων. Καθώς αυξάνονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για τον καθένα μας, θα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ειδικές καθαρίστριες - ές που θα ξεφορτώνεται με ασφάλεια ό,τι δεν χρειαζόμαστε.
17. Οικιακή ηλεκτρονική βοηθός. Οι ηλεκτρονικές βοηθοί θα μας βοηθούν να οργανώνουμε την ηλεκτρονική ζωή μας, θα οργανώνουν τα email μας, θα εξασφαλίζουν την σωστή αποθήκευση των προφίλ, των δεδομένων και των passwords μας.
18. Χρηματιστές χρόνου. Ο χρόνος πάντα ήταν χρήμα και υπάρχουν ήδη άνθρωποι που αναλαμβάνουν διαχείριση χρόνου. Στο μέλλον, ενδεχομένως να προκύψουν και αγορές όπου ο χρόνος θα διαπραγματεύεται ως εναλλακτική νομισματική μονάδα.
19. Υπάλληλοι κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να χρειαστούμε εργαζόμενους που θα αναλάβουν ανθρώπους που έχουν υποστεί τραύματα ή έχουν μπει στο περιθώριο της κοινωνικής δικτύωσης.
20. Προσωπικοί μάνατζερ. Αυτή η δουλειά θα είναι προέκταση του ρόλου που σήμερα παίζουν οι στυλίστες και οι μάνατζερς των διασημοτήτων. Θα είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της προσωπικής μας «μάρκας» χρησιμοποιώντας κοινωνική δικτύωση και
άλλα μέσα.
21. Με τη φαντασία σας άπειρα ακόμη που περιμένουν να τα ανακαλύψετε