Το μικρό κελλάρι: Ο θούριος του Ρήγα Φεραίου, με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Ο θούριος του Ρήγα Φεραίου, με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

Ο Ρήγας Φεραίος στη βικιπαίδεια

3 σχόλια:

Unknown είπε...: Ύμνος της εθνικής παλιγεννησίας, γνήσια εκφρασμένο απο τον αείμνηστο, αξέχαστο και κορυφαίο Νίκο Ξυλούρη.
Πολύ δυνατή ανάρτηση!; 25 Μαρτίου 2009 στις 12:56 μ.μ.
Miltos είπε...: Αγαπητέ Hunterie κυνηγέ, είχα την τύχη να ακούσω τον Νίκο Ξυλούρη στη μπουάτ Λήδρα της Πλάκας, σε ανελεύθερους καιρούς γύρω στο 1972 – 73. Θάμασταν εκείνο το βράδυ λίγα άτομα καμιά 30αριά, και ο Νίκος να τραγουδά την Ιθαγένεια του Μαρκόπουλου. Αργότερα στο Μεγάλο μας Τσίρκο το θεατρικό έργο του Καμπανέλη που έπαιζε ο θίασος Καρέζη Καζάκου στο θέατρο Αθήναιον στην Πατησίων, κοντά στο Πολυτεχνείο το Φθινόπωρο του 1973, ήταν η αποθέωση, όταν έβγαινε με το κεφαλόδεσμο και την κρητική φορεσιά σαν προάγγελος της Λευτεριάς (το τραγικό είναι ότι αυτή ήρθε με τον χαλασμό της Κύπρου)
Αργότερα τον θυμάμαι σε συναυλίες να τραγουδά Ξαρχάκο και Λεοντή.
Ο Λεοντής αφηγήθηκε πως κάποτε σε μια συναυλία με το καπνισμένο τσουκάλι του Ρίτσου (Ο Νίκος είχε την μόρφωση του Δημοτικού, και τον ηρωϊσμό του Ψηλορείτη ) όταν τραγούδησε τον στίχο …είναι οι ξωμάχοι και οι προλετάριοι –πιθανόν το ακροατήριο να ήταν έντονα κομματικό, φυσιολογικό για την εποχή, έγινε χαμός από το χειροκρότημα. Ο Νίκος είχε το συνήθειο, όταν συγκινούνταν από τις εκδηλώσεις του ακροατήριου, έγερνε προς τα εμπρός αρκετά. Ρώτησε στο διάλειμμα τον Λεοντή …ήντα σημαίνει προλετάριοι;
Ο Λεοντής του εξήγησε, και ο Ξυλούρης είπε
..Τώρα να δεις τι θα γίνει (στην επόμενη παράσταση)
Ε την επόμενη φορά σείστηκε το γήπεδο, ο Ξυλούρης με το μικρόφωνο ανά χείρας σχεδόν έφτασε στο χώμα, σε υπόκλιση ανταποδίνοντας τις εκδηλώσεις της νεολαίας, ενώ τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν.
Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς και απροσδόκητα από κοντά μας.
Θα ζει όμως στα κύτταρά μας, πάντα όταν θα ακούμε τη φωνή του μαζί με τους στίχους των ποιητών.

Αν θα πας προς τα Ανώγεια, βάλε μπαίνοντας στο χωριό κανένα τραγούδι με τη φωνή του και άνοιξε τα παράθυρα του αυτοκινήτου, να αχολογήσουν τα Ανώγεια.
Παραπάνω είναι το Αστεροσκοπείο τση Κρήτης και το σπήλαιο που ανατράφηκε σύμφωνα με την μυθολογία ο Ζεύς.
Στην πλατεία του χωριού, δεξιά μπαίνοντας είναι το πατρικό του σπίτι, και πρόθυμα μια από τις αδελφές του Νίκου θα σας κεράσει καφέ και τσικουδιά στο μικρό κατάστημα με Ξυλουρέικα ενθύμια που διατηρεί.; 25 Μαρτίου 2009 στις 6:46 μ.μ.
Unknown είπε...: Αγαπητέ miltonie θεωρώ ότι είσαι πραγματικά τυχερός που άκουσες και είδες απο κοντά αυτόν τον μεγάλο τραγουδιστή. Μέγιστη εμπειρία!Τον Ιούλιο του 1997 που βρέθηκα στην Κρήτη για το θερινό σχολείο του Πανεπιστημίου, είχα και εγώ την τύχη να περάσω απο τα Ανώγεια. Δεν έχασα βεβαίως την ευκαιρία να επισκεφτώ το σπίτι του Ξυλούρη. Ένα και μόνο δωμάτιο, όπου κάθε τετραγωνικό του εκατοστό κυριολεκτικά ήταν καλυμμένο με φωτογραφίες του, απο την μουσική του πορεία. Η αδελφή του παρούσα εκεί μας κέρασε τσικουδιά και μας αφηγήθηκε περιστατικά απο τη ζωή του!Μετά τα Ανώγεια, ο ανηφορικός δρόμος σε οδηγεί στη σπηλιά του Δία και τελικά καταλήγεις στο αστεροσκοπείο του Σκίνακα στα 1750 μέτρα. Η θέα απο εκεί είναι συγκλονιστική. Καιρού επιτρέποντος, μπορείς να δεις την θάλασσα εκατέρωθεν της Κρήτης. Το αστεροσκοπίο διαθέτει δυο τηλεσκόπια (1.2m και 40mm) και συμμετέχει και σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα. Μάλιστα το βράδυ εκείνο είδαμε και τον κομήτη Heil-Bob που εκείνη την εποχή ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού στον νυχτερινό έναστρο ουρανό.
Προτείνω λοιπόν ανεπιφύλαχτα τη συγκεκριμένη διαδρομή στον επισκέπτη, ο οποίος θα πρέπει να έχει κατα νου, πως η Κρήτη έχει κρυμμένες ομορφιές που αξίζει να ψάξει και να μην αναλωθεί μόνο στους πανκοινώς γνωστούς προορισμούς της.; 26 Μαρτίου 2009 στις 8:59 μ.μ.