1976-1996: Σχεδόν κάθε 1,5 χρόνος και νέος Υπουργός, κατά μέσον όρο.

Μια καμινάδα πέφτει

Έγραφε η Ελένη Γκάμαρη -Seale στον Φυσικό Κόσμο (τεύχος 65 - Νοεμ. Δεκ. 1977 )

Διασκευή από σημείωμα του Al.A. Barlatt του Πανεπιστημίου του Colorado στο «Physics Teacher» του Σεπτεμβρίου 1976

Όταν γέρνει μια καμινάδα και γκρεμίζεται μπορεί κανείς συχνά να παρατηρήσει πως πέφτοντας σπάει κατά το μισό της μήκος και πως το πάνω της κομμάτι πέφτει ύστερα από το κάτω.

Για να βρούμε τους βασικούς λόγους που σπάει η καμινάδα εξετάζουμε ένα ραβδί, ομοιόμορφο σ’ όλο του το μήκος, που είναι στερεωμένο στο τραπέζι μ’ ένα μεντεσέ.

Αν από την κατακόρυφη αυτή θέση, αφήσουμε το ραβδί να πέσει, παρατηρούμε πως στο ελεύθερο άκρο του θα αναπτυχθεί μια μεγάλη εφαπτομενική επιτάχυνση, εφόσον τα ραβδί είναι άκαμπτο.

 Όταν η γωνία του ραβδιού με την οριζόντια επιφάνεια γίνει μικρότερη από 35^ο , η κάθετη συνιστώσα της επιτάχυνσης θα γίνει μεγαλύτερη από την επιτάχυνση της βαρύτητας.

(Μια καλή άσκηση μηχανικής στερεού σώματος θα ήταν να υπολογιστεί η γωνιακή ταχύτητα, γωνιακή επιτάχυνση της ράβδου που πέφτει, σε μια τυχαία γωνία φ με τον ορίζοντα, στη συνέχεια να υπολογιστεί η επιτρόχια επιτάχυνση, η  κεντρομόλα επιτάχυνση, η συνισταμένη επιτάχυνση  του ελεύθερου άκρου Β.

Η εφαπτομενική – επιτρόχια - επιτάχυνση του ελεύθερου άκρου, δίνεται από την εξίσωση αεπ = 3gσυνφ/2  και είναι μεγαλύτερη από την επιτάχυνση βαρύτητας g για γωνίες φ της  κλίσης της ράβδου με τον ορίζοντα μικρότερες από 47 περίπου – συνφ>2/3)

Οι καμινάδες που είναι φτιαγμένες από τούβλα δεν είναι αρκετά δυνατές για να αντέξουν σ’ αυτήν τη μεγάλη εφαπτομενική επιτάχυνση. Επομένως, θα εμφανιστούν ρήγματα από τάσεις στο προπορευόμενο κομμάτι μιας καμινάδας που πέφτει

Η κορυφή της θα αποσπαστεί και θα φτάσει στο έδαφος λίγο χρόνο μετά το κάτω κομμάτι.

Μπορεί, βέβαια, κανείς να υπολογίσει την κατακόρυφη δύναμη που προκαλεί τη ρήξη, την κατά μήκος δύναμη και τη ροπή της κάμψης σ’ ένα μακρύ άκαμπτο ομοιόμορφο ραβδί, με τετράγωνη ή κυκλική τομή, ή σε μια κωνική καμινάδα με σταθερό πάχος τοιχωμάτων, που περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα, που περνά από τη βάση τους, με την επίδραση της βαρύτητας.

Με πιο λεπτομερειακή ανάλυση της παραπάνω δύναμης μπορεί κανείς να υπολογίσει ακριβώς τη θέση που θα συμβεί το σπάσιμο.

Αν π.χ. το σπάσιμο γίνει για πρώτη φορά όταν η καμινάδα έχει στραφεί κατά 20^ο , τότε το σπάσιμο θα γίνει στα 42% του μήκους της, μετρούμενου από τη βάση, κι αν το σπάσιμο δε γίνει παρά μόνον αφού η καμινάδα πέσει κατά γωνία 60^ο , τότε το σπάσιμο θα συμβεί στα 30% του μήκους της, μετρούμενου πάλι από τη βάση.

Το θέμα της καμινάδας που πέφτει, είναι ένα ενδιαφέρον φαινόμενο στη Φυσική.

Ο συγγραφέας του άρθρου (Al.A. Barlatt) ζήτησε πληροφορίες και φωτογραφίες αυτού του φαινομένου και η ανταπόκριση που είχε η έκκλησή του δείχνει πως το ενδιαφέρον για το φαινόμενο είναι μεγάλο. Περισσότεροι από δέκα άνθρωποι του έστειλαν απαντήσεις και αρκετές φωτογραφίες που δείχνουν πτώσεις καμινάδων.

......................................................................................................................;

Ευχαριστώ τον συνάδελφο και φίλο Στέργιο Ναστόπουλο για την προσθήκη του συνδέσμου 

Falling Chimneys

........................................................................................................................

Ιωάννινα 4 Σεπτ. 1930

Η κατεδάφιση του τζαμιού του Οσμάν Τσιαούς που βρίσκονταν στο χώρο της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Ο Απόστολος Βερτόδουλος αποθανάτισε τη στιγμή 

Πηγή: e giannina. wordpress

..................................................................................

Σύμφωνα με τον συμμαθητή και φίλο πολιτικό μηχανικό Γιάννη Π.

Α) Ανατίναξη με εκρηκτικά (τοποθετούνται χαμηλά στη βάση) για να προκαλέσει διατμητικές τάσεις και να ξεκινήσει η πτώση του κτίσματος.

Β) Προηγείται η πτώση του κατώτερου τμήματος, επειδή βρίσκεται πλησιέστερα του εδάφους.

............................................................................................
Η επιτάχυνση σε καμπυλόγραμμη κίνηση
(από το βιβλίο Μηχανική του Παναγιώτη Τσούνη - Αθήναι 1969)

Ο διάλογος ανθρώπου και ηλεκτρονικού υπολογιστήρος

Ο διάλογος ανθρώπου και ηλεκτρονικού υπολογιστήρος

Μια νέα κοινωνία επί θύραις

Η Παιδεία είναι το πρώτον και μέγιστον μέλημα του ΄Εθνους. Τι επιβάλλεται να γίνη επειγόντως. Μετά τον «Χρυσούν Αιώνα» ο «Αιών του ηλεκτρονικού υπολογιστήρος»

Εις τας 3 Φεβρουαρίου τ.ε. (1969) ήρχισεν εν επισήμω τελετή, η δευτέρα εκπαιδευτική περίοδος του Κέντρου Σπουδών Προγραμματισμού Ηλεκτρονικών Υπολογιστήρων, το οποίον έχει οργανωθή υπό της Εθνικής Επιτροπής Μηχανολογιστικής Οργανώσεως (ΕΕΜΟ) του Υπουργείου Συντονισμού.

Εις την νέαν σειράν μαθημάτων, ήτις λαμβάνει χώραν  εις χώρον του κτιρίου Βιολογίας του Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών «Δημόκριτος» φοιτούν 100 περίπου μαθηταί, Υπάλληλοι Δημοσίων Υπηρεσιών και Στρατιωτικοί.

Κατά τα εγκαίνια της Η’ αυτής σειράς σπουδών, μεταξύ των άλλων επισήμων, ωμίλησεν και ο Καθηγητής της Ηλεκτρονικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μιχαήλ Αθ. Αναστασιάδης, Πρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Φυσικών, καθώς και Πρόεδρος της ΕΕΜΟ.

Ο «Φυσικός Κόσμος» (τεύχος 12 - Φεβρουάριος 1969)  δίδει κατωτέρω, προς ενημέρωσιν των αναγνωστών του, ευρείαν περίληψιν της ομιλίας του κ. Μιχ. Αναστασιάδη, ο οποίος με αδράς γραμμάς σκιαγραφεί το επερχόμενον μέλλον της επομένης 10ετίας τονίζει την αδήρητον ανάγκη της αναπτύξεως της Παιδείας, δίδει εναργώς σαφείς κατευθύνσεις και εύχεται όπως η Ελλάς ενταχθή εις την χορίαν των πρωτοποριακών Εθνών της αυριανής κοινωνίας

… Αντιθέτως προς όσα φιλοπαιγμόνως  ισχυρίζεται το λαϊκόν ανέκδοτον, ο Θεός είναι βαθύτατα δημοκράτης. Διένειμε τας πνευματικάς ικανότητας σχεδόν ισοτίμως εις όλον τον κόσμον. Δεν εδημιούργησε διακρίσεις μεταξύ πλουσίων και πτωχών, μεταξύ μεγάλων και μικρών κρατών όσον αφορά τας πνευματικάς ικανότητας.

Υπάρχουν άτομα με την «σφραγίδα δωρεάς» τόσον εις τα μεγάλα όσον και εις τα μικρά κράτη. Η διαφορά αρχίζει εις τας μεθόδους διαχειρίσεως και καλλιεργείας αυτού του θείου δώρου. Ούτω, κράτη τα οποία αδιαφορούν και αφήνουν να διαρρεύση το μέγα τούτο αγαθόν, είναι ασφαλώς κράτη μικρά, οσονδήποτε μέγας και αν είναι ο πληθυσμός των. Αντιθέτως, κράτη μεγάλα είναι εκείνα τα οποία καταλλήλως και επιτυχώς διεχειρίσθησαν τας πνευματικάς αρετάς των πολιτών των, καθώς και τας λοιπάς ικανότητας, ανεξαρτήτως εμβαδού επιφάνειας και αριθμού κατοίκων. Εις την κατηγορίαν αυτήν ανήκεν, άλλοτε, η Ελλάς. Εις αυτήν οφείλει να ανήκη αύριον.

Αλλά ποιον είναι το επερχόμενον αυτό αύριον και πως επιβάλλεται από τούδε και επειγόντως να οπλίση το κράτος τους πολίτας του, δια να καταστή η Ελλάς ισχυρόν, αξιόμαχον και ετοιμοπόλεμον κράτος;

Το αύριον της ανθρωπότητος, όσον βαθύτατα διάφορον και εάν είναι του σημερινού, δεν είναι καθόλου εις ημάς άγνωστον. Η ενατένισις προς αυτό μας αποκαλύπτει, κατ’ αρχήν, τα τρία βασικά του γνωρίσματα: α) την αστικοποίησιν, β) την γενίκευσιν του βιομηχανικού αυτοματισμού και, γ) την επανάστασιν εις τα μέσα και τας μεθόδους ενημερώσεως.

‘Όπως ορθώς πρόεβλεπεν ο Ουέλς ο μέγιστος των πολέμων ήρχισεν ήδη.

Ο μέγας και αδυσώπητος και ολοκληρωτικός πόλεμος μεταξύ Παδείας και Καταστροφής εκηρύχθη και αι μάχαι προφυλακών ευρίσκονται εν πλήρει εξελίξει.

Η μεγίστη συγκέντρωσις πληθυσμών εις τα αστικά κέντρα, η αλματώδης ανάπτυξις της αυτοματοποιημένης βιομηχανίας και κυρίως ο πλούτος της ενημερώσεως, η αφθονία των πληροφοριών, η ευχέρεια της επικοινωνίας κ.λ. , όλα αυτά συγκλίνουν και συνασπίζονται , χαλκεύοντας την δεσποτείαν ενός νέου μέσου, ενός νέου οργάνου το οποίον είναι ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστήρ.

Η τεχνολογία του ηλεκτρονικού υπολογιστήρος και των συστημάτων πληροφορήσεως, εκφράζουν  την νέαν φυσιογνωμίαν του κόσμου της επί θύραις δεκαετίας.

Η φαντασία, η έμπνευσις, η διαίσθησις, η σύλληψις ιδεών, όλα αυτά τα γνωρίσματα του πνεύματος, θα έχουν του λοιπού βοηθόν και συμπαραστάτην απαραίτητον, την απέραντον μνήμην και την ατραπιαίαν υπολογιστικήν ικανότητα του ηλεκτρονικού εγκεφάλου.

Αυτός ο εντελώς νέου τύπου συνδυασμός ανθρωπίνου και ηλεκτρονικού εγκεφάλου, όστις αλληλοσυνδυάζεται χωρίς ποτέ να αλληλοκαταργήται, θα δημιουργήση μίαν άγνωστον, έως τώρα, πνευματικήν διάστασιν, ήτις και θα αποτελέση το κύριον γνώρισμα του κόσμου που έρχεται.

Όταν τεθούν, εις την κοινήν χρήσιν υπολογιστήρες των οποίων η μνήμη θα αποθηκεύη το σύνολον του περιεχομένου όλων των βιβλιοθηκών του κόσμου ανεξαιρέτως όταν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστήρες θα αρχίσουν να εργάζωνται με τον ρυθμόν μιας συνήθους μεταξύ ανθρώπων συνομιλίας, όταν ο μερισμός του χρόνου εκμεταλλεύσεως των κεντρικών αυτών οργάνων θα είναι τόσος ώστε να εξυπηρετούνται ταυτοχρόνως, κατά τα ανθρώπινα μέτρα, εκατοντάδες συνομιλητών, τότε η σημερινή κοινωνία θα φαίνεται τόσον παρωχημένη, όσον από πλευράς τεχνικών μέσων μας φαίνεται σήμερον μεμακρυσμένη η κοινωνία της λαμπροτέρας ίσως περιόδου της ανθρωπότητος: του Ε’ π. Χ, αιώνος.

Και όπως ο αιών εκείνος ανέλαμψεν εις πνευματικότητα δι’ άλλων μέσων και μεθόδων, ο αυριανός ιδικός μας θα τείνη προς το αυτό αποτέλεσμα χάρις εις τους ηλεκτρονικούς υπολογιστήρας.

Εν προκειμένω, το σπουδαίον και μη επιδεχόμενον ουδεμίαν αναβολήν είναι το ότι όλα τα προαναφερθέντα είναι χρονικώς εγγύτατα ημών. Παρήλθεν από μακρού η εποχή κατά την οποίαν μεταξύ μιας εφευρέσεως και της γενικεύσεως της χρήσεως της παρήρχοντο δεκάδες ετών.

Αν η φωτογραφία απήτησεν 150 έτη δια να γίνη κοινόν κτήμα, αι κρυσταλλολυχνίαι απήτησαν μόνον 6 έτη, τα δε ενσωματωμένα ηλεκτρονικά κυκλώματα, τα οποία ωδήγησαν εις την διαμόρφωσιν της τεχνολογίας της τρίτης των ηλεκτρονικών υπολογιστήρων, απήτησαν μόνον 3.

Ήδη η βιομηχανία των ηλεκτρονικών υπολογιστήρων κατασκευάζει μνήμας με χωρητικότητα χιλίων δισεκατομμυρίων σημείων, δηλαδή δεν απέχει υπερμέτρως του ορίου του ενός εκατομμυρίου δισεκατομμυρίων σημείων των εν τω Κόσμω πληροφοριών, ικανούς να συνδιαλέγωνται ταυτοχρόνως με 250 συνομιλητές.

Ούτω η νέα αυτή κοινωνία, η κατά κυριολεξίαν αυριανή κοινωνία της δεκαετίας 1970 -1980, η κοινωνία του διαλόγου ανθρώπου και υπολογιστήρος, η κοινωνία του ήσσονος μόχθου και των μακρών διακοπών, έχει ανάγκη ηυξημένης πνευματικότητας, έχει ανάγκην Παιδείας, Παιδείας ειδικής και Παιδείας γενικής.

Παιδείας ειδικής δια να αποκαταστήση τον διάλογον ανθρώπου και υπολογιστήρος. Παιδείας γενικής δια να καταστή ο διάλογος αυτός ενδιαφέρων και υψηλός.

Εντός ολίγου τα κράτη θα καταπολεμούν την «απρογραμματοσύνην», την άγνοιαν δηλονότι της γλώσσης των υπολογιστήρων, όπως σήμερον καταπολεμούν την «αγραμματοσύνην» και τον αναλφαβητισμόν.

Και όταν ανταγωνίζονται άλληλα θα είναι εις περιοχάς εμπνεύσεως και καθαράς πνευματικής δημιουργίας.

Δεν απομένει λοιπόν ειμή μόνον η επίμοχθος προσπάθεια όπως καταστώμεν κοινωνοί μιας ηυξημένης πνευματικότητος, κάτοχοι της διαλέκτου των ηλεκτρονικών υπολογιστήρων και μέτοχοι των εκσυγχρονισμένων μέσων και μεθόδων, ίνα και η Ελλάς καταλάβη την, εκ του ιστορικού παρελθόντος της επιβαλλομένην, προέχουσαν θέσιν εις τον Κόσμον που έρχεται.

………

Ο καθηγητής της Ηλεκτρονικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας,

Μιχαήλ Αναστασιάδης ( -1978)

Ιδρυτής και Διευθυντής του Ενδεικτικού Ραδιοηλεκτρολογίας, Ιδρυτής και Διευθυντής του Ιονοσφαιρικού Ινστιτούτου, Ιδρυτής του περιοδικού «Φυσικός Κόσμος»

 με τη διαθήκη του, δώρισε στο Δημόσιο, δυο πενταόροφα κτίρια (των Σχολών Αναστασιάδη) με όλο τον εξοπλισμό τους…    

Το χαλαζόμετρον

Το χαλαζόμετρον (Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας 25713/4-2-64)

Όργανον μετρήσεως ποσότητος χαλάζης και μεγέθους κόκκων αυτής

Άρθρο του Θεόδωρου Μαλδογιάννη, φυσικού,

καθηγητού της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων (1965-68)

αργότερα βοηθού στην έδρα της Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,

στο περιοδικό Φυσικός Κόσμος (Τεύχος 12 Φεβρουάριος 1969)

……

2. Λειτουργία

Αρχίζει πίπτουσα η χάλαζα, της οποίας όλοι οι κόκκοι δεν είναι βεβαίως της ιδίας διαμέτρου. 

Καθώς δε ούτοι εισέρχονται δια του στομίου Τ Τ’ της λεκάνης Λ Λ΄ δια μέσου του κυκλικού ανοίγματος ΔΑΒΓ κυλίονται επί των πλεγμάτων και έκαστος χαλαζόκοκκος  αναλόγως της διαμέτρου αυτού, πίπτει εντός του αντιστοίχου κυλίνδρου, οι μεν μικροτέρας διαμέτρου δια μέσου των υψηλότερα ευρισκομένων πλεγμάτων λόγω της μικροτέρας πλευράς των τετραγωνιδίων των, οι δε μεγαλύτεροι δια μέσου των χαμηλώτερα ευρισκομένων τοιούτων λόγω της μεγαλυτέρας πλευράς των τετραγωνιδίων. 

Και όσα μεν περισσότερα πλέγματα υπάρχουν εις το χαλαζόμετρον διαφορετικής πλευράς τετραγωνιδίων τόσο περισσότερον ακριβέστερος γίνεται ο διαχωρισμός των χαλαζοκόκκων κατά διάμετρον.

3. Μετρήσεις

Μετά το πέρας της πτώσεως της χαλάζης, ανοίγομεν τας θυρίδας Θ1, Θ2, Θ3, και τη βοηθεία βαθμολογημένου εις εκατοστόμετρα σχοινίου ή κανόνος μετρώμεν το ύψος του δια της τήξεως των χαλαζοκόκκων προερχομένου ύδατος.

Γνωστής ούσης δε και της βάσεως του αντιστοίχου κυλίνδρου υπολογίζομεν το βάρος του ύδατος εκάστου κυλίνδρου και εξ αυτού εν σχέσει μετά του ολικού βάρους του ύδατος απάντων των κυλίνδρων, εξάγομεν το ποσοστόν της πτώσεως των χαλαζοκόκκων τάδε και τάδε διαμέτρου, όστις είναι και ο σκοπός του χαλαζομέτρου. 

.................................................................

Χάλαζα

(από το βιβλίον Περιγραφική Μετεωρολογία – Λεωνίδα Καραπιπέρη, καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών)

Το φαινόμενον της χαλάζης συνίσταται εις την πτώσιν επί της επιφανείας της Γης τεμαχίων πάγου σφαιρικών ή ακανονίστου σχήματος, διαμέτρου μεγαλυτέρας των

5 mm.

 Όταν νέφη του είδους των σωρειτών και δη των σωρειτομελανιών (Cb) παρουσιάζουν μεγάλην κατακόρυφον ανάπτυξιν οπότε η θερμοκρασία των ανωτέρων τμημάτων αυτών κατέρχεται υπό το 0 C, τότε συμβαίνει παγοποίησις επί των πυρήνων πάγου και γενικώς μια ταχεία μετατροπή των εν υπερτήξει, υδροσταγονιδίων εις παγοκρυστάλλους.

Το φαινόμενον τούτο λαμβάνει χώραν εις θερμοκρασίας παραπλησίας των -18⁰C , ήτοι εις ύψη άνω των 5.000 m περίπου.

Εν τω μεταξύ μετά τον σχηματισμόν των πρώτων παγοκρυστάλλων οίτινες αποτελούν και τους πυρήνας των χαλαζοκόκκων, ούτοι μεγεθύνονται δια συγκρούσεων μεταξύ παγοκρυστάλλων και υδροσταγονιδίων εν υπερτήξει και σχηματίζουν μεγαλύτερους χαλαζοκόκκους και κοκκώδη χιόνα.

Όταν οι χαλαζόκοκκοι ούτοι δεν είναι δυνατόν να συγκρατηθώσι ή να παρασυρθώσι πλέον προς τα άνω δια των ανοδικών κινήσεων, τότε πίπτουν εντός του εν υπερτήξει νέφους, κάτω της κρισίμου επιφανείας και αυξάνουν ταχέως δια προσθήκης νέων παγοκρυστάλλων και υδροσταγονιδίων εν υπερτήξει.

Οι ούτω σχηματισθέντες χαλαζόκοκκοι εγκαταλείπουν τελικώς το νέφος και εάν φθάσουν εις την επιφάνειαν του εδάφους πριν ή τακούν, δίδουν το φαινόμενον της χαλάζης.

Οι επί του εδάφους πίπτοντες χαλαζόκοκκοι είναι σφαιρικοί, κωνικοί, απιοειδείς ή έχουν ακανόνιστον σχήμα, αι δε διαστάσεις αυτών ποικίλλουν από μεγέθους μπιζελιού μέχρι μεγάλου πορτοκαλίου.

Γενικώς η διάμετρος αυτών είναι μεγαλυτέρα των 5mm και δύναται να φθάση τα 12 και πλέον εκατοστόμετρα.

Η χάλαζα δημιουργείται εντός των νεφών ισχυράς κατακορύφου αναπτύξεως και δη εντός των σωρειτομελανιών διό και παρατηρείται κατά τας καταιγίδας, μετωπικάς ή θερμικάς.

Οι σωρειτομελανίες χαρακτηρίζονται από μεγάλην κατακόρυφον ανάπτυξιν, ισχυρά ανοδικά ρεύματα, μεγάλην ποσότητα ύδατος και μεγάλας υδροσταγόνας, προσφέρεται όσον ουδέν άλλον νέφος δια σχηματισμόν χαλάζης.

Όταν οι χαλαζόκοκκοι είναι ακόμη μικρών σχετικώς διαστάσεων και δη εις το αρχικόν στάδιον αναπτύξεως των, ούτοι παρασύρονται προς τα άνω υπό των ισχυρών ανοδικών κινήσεων και ακολούθως πίπτουν προς τα κάτω.

Ανερχόμενοι όμως εις τας υψηλάς περιοχάς του νέφους όπου αι θερμοκρασίαι είναι πολύ κάτω του 0^ο C , ο περί αυτούς σχηματιζόμενος πάγος είναι διαφανής, ενώ όταν κατέρχωνται εις περιοχάς του νέφους όπου αι θερμοκρασίαι είναι μεγαλύτεραι του μηδενός ή ολίγον κατώτεραι τούτου, τότε ο περί αυτούς σχηματιζόμενος πάγος είναι αδιαφανής. Επειδή δε αι τοιαύται μετακινήσεις προς τα άνω και κάτω συμβαίνουν επανειλημμένως, δικαιολογείται η σύστασις των χαλαζοκόκκων, οίτινες αποτελούνται από διαφανείς και αδιαφανείς στιβάδας πάγου.

Η διαδοχική αύτη στρωμάτωσις των χαλαζοκόκκων πιθανόν να οφείλεται και εις ότι η στερεοποίησις μεγάλων βροχοσταγόνων δημιουργεί διαφανές στρώμα πάγου και η των μικρών υδροσταγονιδίων αδιαφανές τοιούτον.

Σχετικώς με την ταχύτητα την οποίαν δέον να έχουν τα ανοδικά ρεύματα ίνα συγκρατήσουν τους χαλαζοκόκκους, αύτη πρέπει να είναι της τάξεως των 59 μιλλίων καθ’ ώραν δια χαλαζοκόκκους διαμέτρου 25 mm και πυκνότητος 0,8   και 116 μιλλίων καθ΄ώραν δια χαλαζοκόκκους διαμέτρου 75 mm.

Όσον αφορά την ταχύτητα πτώσεως των χαλαζοκόκκων αύτη δια χαλαζοκόκκους διαμέτρου 1 και 2cm, ανέρχεται αντιστοίχως εις 12 και 16 μέτρα κατά δευτερόλεπτον.

Η χάλαζα προερχομένη εξ ωρισμένων καταιγιδοφόρων νεφών δεν πίπτει ως η βροχή επί εκτεταμένων περιοχών αλλά κατά λωρίδας, οίτινες ορίζονται εκ της τροχιάς του μετακινούμενου καταιγιδοφόρου νέφους, διό και αι προκαλούμεναι εκ ταύτης ζημίαι δεν είναι καθολικαί

. 

Ανάπτυξ ρε ανάπτυξ!

Τα θέματα Φυσικής με τις λύσεις τους, στις εισαγωγικές εξετάσεις του 1971.

Τα θέματα της Φυσικής στις εισαγωγικές εξετάσεις του 1971, ανέβασαν ξαφνικά στάθμη.

Λείπουν τα θέματα θεωρίας που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια , τώρα έχουμε μόνο τέσσερις ασκήσεις … φαίνεται άλλαξε η επιτροπή, άρα και τα γούστα της, ότι μας αρέσει κάνουμε!

Για τους υποψήφιους ποιος να ενδιαφερθεί σε κείνη την ΠαπαδοΠατακοΜακαρέζια εποχή!
Γιατί τώρα ποιος ενδιαφέρεται, ό,τι του καπνίσει του κάθε θεματοδότη, χώρια που το βλέπουν σαν να βγήκαν σε κυνήγι θηραμάτων ...

Από το περιοδικό Φυσικός Κόσμος Τεύχος 26 Σεπ. – Οκτ. 1971

Επιμέλεια λύσεων: Διονύσης Μαρίνος

Στον Ιατρικό – Φαρμακευτικό κύκλο

Θεμα Α) άσκηση με πυκνωτές

Θέμα Β) άσκηση με δίοδο λυχνία σε συνδυασμό με θερμιδομετρία

Θέμα Γ) άσκηση δυναμικής – κιβώτιο σε καρότσα φορτηγού

Θέμα Δ) άσκηση οπτικής

Στον Φυσικομαθηματικό – Γεωπονοδασολογικό κύκλο

Θέμα Α) άσκηση στατικής – άνθρωπος σε σανίδα, από τις ελάχιστες φορές που ζητήθηκαν να γίνουν γραφικές παραστάσεις

Θέμα Β) άσκηση με νόμους αερίων F=P S

Θέμα Γ) άσκηση με μετασχηματιστή, ακόμη μια πρωτότυπη ερώτηση … τι θα συμβή εάν η αντίστασις (που διαρρέεται από εναλλασσόμενο ρεύμα) αύτη είναι τεταμένον ευθύγραμμον τμήμα σύρματος και τοποθετηθή εντός σταθερού μαγνητικού πεδίου  

Θέμα Δ) Δια ποίων  συλλογισμών προσδιορίζεται ο μαζικός αριθμός του ηλεκτρονίου

Στον Πολυτεχνικό κύκλο

Θέμα Α) άσκηση μηχανικής: ελαστική σύγκρουση σφαιρίδιων δυο εκκρεμών

Θέμα Β) άσκηση οπτικής, αρκετά δύσκολη

Θέμα Γ) άσκηση μαγνητικού πεδίου ρευματοφόρου αγωγού  – δύναμης Laplace

Θέμα Δ) άσκηση νόμων αερίων.

Στον Τεχνικό κύκλο

Άσκηση κινητικής – μηχανικής  με έμβολο που κινείται χωρίς τριβές σε κατακόρυφο κύλινδρο
(στη φωτογραφία το παλαιό κτίριο του Παν. Ιωαννίνων, επί της οδού Δομπόλη, τότε γενικό εξεταστικό κέντρο για όλη την Ήπειρο και νησιά του Ιονίου)

Ταχύτητα και επιτάχυνση μιας μπάλας που ροβολάει στην πλαγιά

Η μπάλα ροβολάει στην πλαγιά.

Καθώς η ταχύτητά της αυξάνει από το Α μέχρι το Β, η επιτάχυνσή της

1) αυξάνει επίσης

2) ελαττώνεται

3) παραμένει σταθερή

Όταν η μπάλα πάει από το Β στο Γ, η επιτάχυνσή της

4)      αυξάνεται

5)      μειώνεται

6)      παραμένει σταθερή

Αφού το σκεφτείτε, επιβεβαιώστε την απάντησή σας 

( από το περιοδικό Physics Teacher - Δεκέμβριος 2007)

Ένα σχόλιο και μια απάντηση (The Physics Teacher Φεβρουάριος 2008)

Comment on “Rolling Ball”

Essentially, the problem on page 534 is very poorly specified, and the solution on page 565 is just plain wrong for the motion from point B to point C for the shape of the surface drawn in the picture in terms of the language used to ask the question and explain the answer. I know that I have to spend many lectures each semester getting my students to understand that acceleration is a vector that is not generally in the same direction as the motion, especially if the path is curved. The component of the acceleration parallel to the path does decrease from points B to C in the picture, since that component of gravity parallel to the path.

However, the constraint force, which keeps the ball on the surface, is always perpendicular to the path depends on gravity via the slope, but it also depends on the speed of the ball and the instantaneous radius of curvature of the path. Since the path drawn from point B to C looks to be of nearly constant curvature, he magnitude of the acceleration vector actually increases from B to C.

If the ball was released from rest at point B, and the path was a quarter circle, the acceleration at point C would be two times g in the upward direction!

(Meaning the constraint force was 3mg upwards)

If the ball is already moving at point B, the final acceleration at point C is larger.

Please correct me, if I am mistaken.

(Christopher LaSota – Visiting Asst. Prof. of Physics Kenyon College)

Hewitt’s Response

I am wrong and Christopher LaSota is correct. My point was to help students distinguish between velocity and acceleration, and I failed to state “acceleration along the path”

So if you use this Figuring Physics with your students, point out my error to help them distinguish between acceleration in general and components of acceleration when motion is non-linear.

Paul Hewitt – City College of San Francisco