Έφυγε στα 101 χρόνια του, το Σάββατο του Λαζάρου, ο Καίσαρ Αλεξόπουλος, Καθηγητής Φυσικής - Ακαδημαϊκός.

Το Σάββατο του Λαζάρου (27 Μαρτίου 2010) απεβίωσε ο Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής του Παν. Αθηνών – Ακαδημαϊκός Καίσαρ Αλεξόπουλος σε ηλικία 101 ετών.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1909, όπου και τελείωσε τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση.
Το 1926 ενεγράφη στο Μηχανολογικό Τμήμα του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, από το οποίο έλαβε το πτυχίο του το 1930.
Ύστερα από μία βραχύχρονη πρακτική εξάσκηση σε εργοστάσιο του Βερολίνου διορίστηκε βοηθός στην έδρα των μηχανών εσωτερικής καύσης του Πολυτεχνείου στο οποίο σπούδασε, ενώ παράλληλα ενεγράφη την ίδια χρονιά στο Φυσικό Τμήμα του ίδιου Πολυτεχνείου, από το οποίο έλαβε το πτυχίο της Φυσικής το 1932Εργάστηκε ερευνητικά στο εργαστήριο Φυσικής του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης κοντά στον καθηγητή Scherrer (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) και ανακηρύχτηκε διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών το 1935.
Εργάστηκε ερευνητικά και ασχολήθηκε με τη μελέτη της διασπάσεως και της συντήξεως ελαφρών πυρήνων.
Κατόπιν αφοσιώθηκε σε ερευνητικές εργασίες στο Εργαστήριο Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1937 ανηγορεύθη υφηγητής.
Στις 19 Απριλίου 1938 διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο οποίο δίδαξε 35 χρόνια έως το 1974.
Κατά διαστήματα έδωσε επιστημονικές διαλέξεις σε ξένα Πανεπιστήμια (Κωνσταντινουπόλεως, Μονάχου, Ιλλινόϊς, Οχάϊο) και δίδαξε για ένα εξάμηνο μαθήματα σχετικά με την ηλεκτρονική υφή των στερεών στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας.
Για ένα έτος διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν.
Από το 1963 μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Οι ερευνητικές του εργασίες περιστράφηκαν στο πεδίο της Πυρηνικής Φυσικής. Από το 1938 επιδόθηκε στη μελέτη της διερεύνησης της κινήσεως των ελευθέρων ηλεκτρονίων των στερεών σωμάτων, καθώς και των θερμικών ταλαντώσεων των στερεών. Τα αποτελέσματα των ερευνών του έχουν δημοσιευθεί στα Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών και σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού.
Εκτός από τις ερευνητικές του εργασίες συνέγραψε διδακτικά βιβλία Γενικής Φυσικής
(η πεντάτομη σειρά – Μηχανική, Θερμότης, Οπτική, Ηλεκτρισμός, Ατομική και Πυρηνική Φυσική - θεωρείται και σήμερα βάση αναφοράς) πανεπιστημιακού επιπέδου με τα οποία έχουν μορφωθεί χιλιάδες φοιτητών, όπως επίσης και βιβλία Φυσικής λυκειακού επιπέδου μαζί με τον Διονύση Μαρίνο.
Το 1970 εξελέγη Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών για την περίοδο 1970-73.
Το 1972 παραιτήθηκε από Πρύτανης πριν τη λήξη της θητείας του.
Το 1986 εξέδωσε στα Αγγλικά, σε συνεργασία με τον «μαθητή του» καθηγητή Παναγιώτη Βαρώτσο ερευνητική μονογραφία για τη θερμοδυναμική των πλεγματικών ατελειών στα στερεά.
Από το γάμο του με την Ελένη Ζάχου απέκτησε ένα γιό τον Δημοσθένη (καθηγητή στο ΕΜΠ) και δυο εγγόνια την Αλεξάνδρα και τον Καίσαρα.
Στην εικόνα μία σελίδα από το περιοδικό Φ.Κ. του Νοεμβρίου 1970.
ΣΧΕΤΙΚΑ: 1) Έσβησε το Α του ΒΑΝ, στο Δίκτυο Υλικό Φυσικής Χημείας
2) Απεβίωσε ο Ακαδημαϊκός Καίσαρας Αλεξόπουλος, στο Δίκτυο Διδάσκοντας Φυσικές Επιστήμες.
3) Διονύση Μαρίνου: Ο Καίσαρας Αλεξόπουλος που γνώρισα.
4) Ο Αλεξόπουλος και οι συνεργάτες του.
5) Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι
6) Εκδημία του Καίσαρος Αλεξόπουλου, από το Εργαστήριο Φυσικής του Παν. Αθηνών.

Ένα σχόλιο στο φως της πρώτης σελίδας.

Τὸ νὰ σπουδάζῃ κανεὶς μὲ τὴ διδασκαλία μεγάλων δασκάλων εἶναι πράγματι θεῖο δῶρο. Ὅμως ἡ σφαῖρα ἐπιρροῆς μερικῶν δασκάλων εἶναι πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ χωρικὸ καὶ χρονικὸ παράθυρο τῆς φυσικῆς των παρουσίας στὴν αἴθουσα διδασκαλίας. Αὐτὸ ἰσχύει χωρὶς καμμία ἀμφιβολία γιὰ τὸν προσφάτως ἐκλιπόντα.
Στὸν εὐπατρίδη καὶ μεγάλο δάσκαλο Καίσαρα Ἀλεξόπουλο ὀφείλω τὴ θεμελίωσι τῶν γνώσεών μου στὴ Φυσική, ὀφείλω τὴ μεθοδική μου σκέψι γύρω ἀπὸ τὰ κάθε εἴδους φαινόμενα (ὄχι μόνο τὰ ὑπὸ στενὴ ἔννοια φυσικά), ὀφείλω καὶ τὴν εἰσαγωγή μου στὸ Πανεπιστήμιο (τοὐλάχιστον κατὰ ἕνα μέρος). Ὅλοι θυμόμαστε τὰ γυμνασιακοῦ ἐπιπέδου βιβλία του ὡς καταφύγιο ἀπὸ τὰ ἀλλοπρόσαλλα βοηθήματα τοῦ ΟΕΔΒ, καὶ τὴν πανεπιστημιακὴ Γενικὴ Φυσικὴ ὡς τὸ ἀπαραίτητο βοήθημα γιὰ τὴ σύλληψι τοῦ φυσικοῦ φαινομένου, γιὰ τὴ διαχείρισί του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐπιτυχία στὶς εἰσαγωγικές, χωρὶς παπαγαλία.

Δὲν εὐτύχησα νὰ μὲ διδάξῃ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ τὸν γνώρισα κάποτε προσωπικῶς. Ἡ εὐγένεια προσωποποιημένη. Μόνο μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς δασκάλους μου μπορῶ νὰ τὸν θεωρήσω ἐφάμιλλο: Τὸν καθηγητὴ παθολογίας Κωνσταντῖνο Γαρδίκα, ὁ ὁποῖος μὲ ἔκανε γιατρό. Ἀλλὰ τί γιατρὸ θὰ μὲ εἶχε κάνει ὁ Γαρδίκας, ἂν δὲν εἶχα βάσεις Καίσαρος;
Αἰωνία του ἡ μνήμη. Θὰ τὸν θυμᾶμαι πάντα μὲ θαυμασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη.
Δρ. Αἴας-Θεόδωρος Παπασταύρου
Χειρουργὸς Ὤτων, Ρινός, Λάρυγγος