Διδάσκεται το ουράνιο τόξο; (του Ηλία Καλογήρου - Υπευθ. ΕΚΦΕ Ηλείας)

Έτσι που το πάνε από τροπολογία σε ντροπολογία ...

.... θα καταθέσουν καμιά τροπολογία και στο νόμο του Νεύτωνα ....

Καλά ντε, ένα αστειάκι κάναμε, πού 'λεγε και ο δήμαρχος Χαρχούδας της Λιλιπούπ0λης

Η κόρη της Φυλής και η κόρη της Ακρόπολης

Η πεπλοφόρος της Φυλής ήταν... μαϊμού!

Πώς Αστυνομία και αρχαιολόγοι εξαπατήθηκαν αρχικά από το άγαλμα που αποδείχθηκε κίβδηλο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Μαίρη Αδαμοπούλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 04 Απριλίου 2012 στα ΝΕΑ

Ανθρακες αποδείχτηκε ο θησαυρός που κρυβόταν σε μαντρί στη Φυλή και αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα καθώς η πεπλοφόρος κόρη η οποία θεωρήθηκε από κάποιους ως «δίδυμη αδελφή της διάσημης Πεπλοφόρου της Ακρόπολης» δεν είναι παρά ένα κακότεχνο αντίγραφο από τεχνητό λίθο που απέχει πολύ από το κομψό μαρμάρινο άγαλμα το οποίο βρέθηκε στον Ιερό Βράχο.

Η εξέλιξη προκάλεσε «κόντρα» μεταξύ αρχαιολόγων και αστυνομικών, με τους πρώτους να μιλούν για πίεση που δέχθηκαν να γνωμοδοτήσουν γρήγορα ώστε να παρουσιάσει η ΕΛ.ΑΣ. μια επιτυχία.

«Είναι σαφές ότι πρόκειται για κίβδηλο έργο ακόμη και με μακροσκοπική εξέταση» εκτιμά η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Μαρία Βλαζάκη και εξηγεί πως η κόρη εξετάζεται από τη Διεύθυνση Συντήρησης ώστε να διαπιστωθεί το ακριβές υλικό κατασκευής της.

Αν και σαφής η θέση της Μαρίας Βλαζάκη, δεν είναι αρκετή για να βάλει τάξη στο αλαλούμ που δημιουργήθηκε τις προηγούμενες ημέρες. Οι αστυνομικοί της Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας έχουν στα χέρια τους δύο ένορκες καταθέσεις αρχαιολόγων που επιβεβαίωναν πως το έργο ήταν αυθεντικό και άλλες τρεις επιστημόνων που διατηρούσαν επιφυλάξεις για τη γνησιότητα του: όλες οι καταθέσεις περιλαμβάνονται στη δικογραφία. Αποτέλεσμα; Η αρμόδια ανακρίτρια να βασιστεί στους αρχαιολόγους που υποστηρίζουν πως η κόρη χρονολογείται στο 520 π.Χ. και να προφυλακίσει τους κατηγορουμένους που επιχείρησαν να την πουλήσουν σε αστυνομικούς.

Ολα άρχισαν όταν αρχαιολόγος του υπουργείου Πολιτισμού εξέφρασε αντίθετη άποψη από τους συναδέλφους της όταν εκλήθη από τη Δίωξη να εξετάσει το γλυπτό και αποφάνθηκε υπέρ της γνησιότητάς του, ενώ άλλοι αρχαιολόγοι ήδη από τις φωτογραφίες διαπίστωναν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, γεγονός που διέρρευσε ως διαφωνία περί του υλικού κατασκευής της κόρης - αν ήταν δηλαδή από μάρμαρο ή από πηλό.

Υποψίες κίνησε αμέσως το γεγονός ότι η κόρη από τη Φυλή είχε σπάσει στα ίδια σημεία με εκείνα της Πεπλοφόρου από την Ακρόπολη. Ακόμη κι αν είχε γίνει από τον ίδιο καλλιτέχνη, ακόμη κι αν είχε τα ίδια ευαίσθητα σημεία, όπως το προτεταμένο αριστερό χέρι, που έχει σπάσει και στα δυο αγάλματα, η θραύση στο κάτω μέρος του γλυπτού δεν δικαιολογείται να είναι πανομοιότυπη.

«Δεν είναι δυνατόν να έχουν τα δυο έργα τα ίδια σπασίματα. Το ότι ήταν πλαστό φαινόταν ακόμη και από τις πρώτες κακές φωτογραφίες που είδα από την τηλεόραση» σχολίαζε χθες στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας, Δημήτρης Παντερμαλής.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. Οταν η κόρη παραδόθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, οι αρχαιολόγοι της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών διαπίστωσαν πως ήταν καμωμένη από βαρύ υλικό - τεχνητό λίθο (πιθανόν τσιμέντο με προσμίξεις ή ακρυλικό υλικό) - και δεν είχε τη λεπτότητα και την καθαρότητα που διακρίνει ένα μαρμάρινο έργο. Εν συνεχεία παρατήρησαν πως τόσο στο μπροστινό μέρος του κορμού όσο και στα πλάγια έφερε ραφές, ένδειξη πως είχε γίνει με καλούπι, ενώ διακρίνονταν και φυσαλίδες από τη διαδικασία χύτευσης. Εν ολίγοις επρόκειτο για ένα χυτό αντίγραφο που δεν ήταν δουλεμένο καλά και δεν απέπνεε τη ζωντάνια του πρωτοτύπου, «μοιάζει με χαλκομανία», όπως είπε χαρακτηριστικά αρχαιολόγος που εξέτασε το άγαλμα.

«Πρόκειται για ένα κίβδηλο έργο, έξυπνα φτιαγμένο, με αρκετά λαθάκια όμως» λέει στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας Βασίλης Λαμπρινουδάκης, από τους πρώτους επιστήμονες που κλήθηκε να αποφανθεί περί της γνησιότητας της κόρης.